چینی مین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
| child2 = [[مین مرکزی|مرکزی]] |
| child2 = [[مین مرکزی|مرکزی]] |
||
| child3 = [[مین شرقی|شرقی]] |
| child3 = [[مین شرقی|شرقی]] |
||
| child4 = [[ |
| child4 = [[مین پو-شیان|پو-شیان]] |
||
| child5 = [[مین جنوبی|جنوبی]] |
| child5 = [[مین جنوبی|جنوبی]] |
||
| child6 = ''[[Leizhou Min|لیژو]]'' |
| child6 = ''[[Leizhou Min|لیژو]]'' |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
{{Col-3}} |
{{Col-3}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#af8f4f|[[Shao-Jiang Min|شائو-جیانگ]]}} |
{{زیرنویس نقشه|#af8f4f|[[Shao-Jiang Min|شائو-جیانگ]]}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#df5f5f|[[ |
{{زیرنویس نقشه|#df5f5f|[[مین شمالی|شمالی]]}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#ffb200|[[ |
{{زیرنویس نقشه|#ffb200|[[مین مرکزی|مرکزی]]}} |
||
{{Col-3}} |
{{Col-3}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#96c83c|[[مین شرقی|شرقی]]}} |
{{زیرنویس نقشه|#96c83c|[[مین شرقی|شرقی]]}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#3fdebf|[[ |
{{زیرنویس نقشه|#3fdebf|[[مین پو-شیان|پو-شیان]]}} |
||
{{زیرنویس نقشه|#7fbfff|[[مین جنوبی|جنوبی]]}} |
{{زیرنویس نقشه|#7fbfff|[[مین جنوبی|جنوبی]]}} |
||
{{Col-3}} |
{{Col-3}} |
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۵
مین | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
閩語 / 闽语 | |||||||||||||||||||||||
اقوام: | Teochew people, Hoklo people, Fuzhou people, Putian people, Hainan people, غیره | ||||||||||||||||||||||
پراکنش: | سرزمین اصلی چین: فوجیان، گوانگدونگ (اطراف چاوژو-شانتو و شبهجزیره لیژو)، هاینان، چجیانگ (شهرستان شنگسی، پوتو و شهرستان سانگنان)، تایوان، جوامع دور از وطن چینی در جنوب شرق آسیا و شمالشرقی ایالات متحده | ||||||||||||||||||||||
تبار: | چینی-تبتی
| ||||||||||||||||||||||
نیا: | نیا-مین | ||||||||||||||||||||||
زیرگروهها: | |||||||||||||||||||||||
ایزو ۶–۶۳۹ | mclr | ||||||||||||||||||||||
زبان شناسی | 79-AAA-h to 79-AAA-l | ||||||||||||||||||||||
گلاتولوگ | minn1248 | ||||||||||||||||||||||
گونههای نخستین | |||||||||||||||||||||||
نامِ چینی | |||||||||||||||||||||||
نویسههای چینی سنتی | 閩語 | ||||||||||||||||||||||
نویسههای چینی سادهشده | 闽语 | ||||||||||||||||||||||
پوژ هاکین | Bân gú | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
پراکندگی زبانهای مین |
زبانهای مین (چینی سادهشده: 闽语، چینی سنتی: 閩語، پینیین: Mǐn yǔ) خانوادهای از زبان چینی هستند که توسط ۳۰ میلیون نفر در استان فوجیان و مناطقی در شبهجزیره لیژو و هاینان، همینطور بومیان چائوشان در ژونگشان، سه شهرستان در جنوب ونژو، جواشان و تایوان بدانها سخن گفته میشود.[۱] نام این خانواده از روی رود مین ریشه گرفتهاست. گویشوران گونههای مین نسبت به یکدیگر و سایر زبانهای چینی فهم متقابل ندارند.
بسیاری از زبانهای مین ویژگیهای قابل توجه از زبان چینی کهن را حفظ کردهاند و شواهد زبانی وجود دارد که نشان میدهد بیشتر گونههای مین مستقیماً از دودمانهای چینی میانه سوئی و تانگ سرچشمه گرفتهاند. گویشوران فراوانی از مین در میان جوامع چینی در جنوب شرق آسیا حضور دارند. مین جنوبی پرگویشورترین گونه مین خارج از فوجیان است و به نام هاکین-تایوانی نیز شناخته میشود.
منابع
- ↑ Chinese Academy of Social Sciences (2012). 中国语言地图集(第2版):汉语方言卷 [Language Atlas of China (2nd edition): Chinese dialect volume]. Beijing: The Commercial Press. p. 110.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Min Chinese». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۰.