ماندارین سنگاپوری
| ماندارین سنگاپوری | |
|---|---|
| 新加坡华语/新加坡華語 Xīnjiāpō Huáyǔ | |
| منطقه | سنگاپور |
شمار گویشوران | [۱] زبان دوم: ۸۸۰٬۰۰۰ (۱۹۸۵)[۲] |
چینی-تبتی
| |
| چینی ساده‌شده (رسمی) چینی سنتی | |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در |  سنگاپور |
زبان اقلیت شناخته‌شده در | |
| تنظیم‌شده توسط | شورای ارتقای ماندارین مرکز زبان چینی سنگاپور |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| ایزو ۶–۶۳۹ | huyu (Huayu) |
| گلاتولوگ | هیچ‌یک[۳] |
| زبان‌شناسی | 79-AAA-bbb(=standard) or 79-AAA-bbd-(part)(=colloquial) |
ماندارین سنگاپوری (چینی ساده‌شده: 新加坡华语، چینی سنتی: 新加坡華語، پین‌یین: Xīnjiāpō Huáyǔ) گونه‌ای از چینی ماندارین است که در سنگاپور رایج است. این زبان یکی از چهار زبان رسمی سنگاپور در کنار انگلیسی، مالایی و تامیلی است. ماندارین سنگاپوری را می‌توان به دو گویش ماندارین سنگاپوری معیار و ماندارین سنگاپوری محاوره‌ای تقسیم کرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ Mandarin Chinese (Singapore) at اتنولوگ (18th ed., 2015)
- ↑ Mandarin Chinese (Singapore) در اتنولوگ (14th ed., 2000).
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "ماندارین سنگاپوری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Singaporean Mandarin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ اوت ۲۰۲۰.
| زبانهای رسمی | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| کریولها | |||||||||
| سایر زبانها |
| ||||||||
| زبان اشاره | |||||||||
| گروههای اصلی |
| ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| گونههای معیار |
| ||||||||||||||||||||||||
| واجشناسی | |||||||||||||||||||||||||
| دستور | |||||||||||||||||||||||||
| عبارت تنظیم | |||||||||||||||||||||||||
| روش ورودی | |||||||||||||||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||||||||||||||
| گونههای ادبی |
| ||||||||||||||||||||||||
| خطها |
| ||||||||||||||||||||||||
