محسن فروغی: تفاوت میان نسخه‌ها
Kamranazad (بحث | مشارکت‌ها) ویرایش و تصحیح (جزئی) |
Alimaddahi (بحث | مشارکت‌ها) اصلاح محل نادرست والدین که در قسمت وبگاه درج گردیده بود برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|signature = |
|signature = |
||
|awards = |
|awards = |
||
|website = |
|website = |
||
|parents =[[محمدعلی فروغی]] |
|||
|footnotes = |
|footnotes = |
||
}} |
}} |
||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۴
محسن فروغی | |
|---|---|
| وزیر فرهنگ و هنر | |
| دوره مسئولیت ۱۳۴۵ – ۱۳۵۷حدود ۳ ماه | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | جعفر شریفامامیغلامرضا ازهاری |
| رئیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۳ اردیبهشت ۱۲۸۶ |
| درگذشته | ۱۴ مهر ۱۳۶۲ |
| ملیت |  ایران |
| همسر(ان) | Léone Daviaud |
| والدین | محمدعلی فروغی |
| محل تحصیل | مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس |
| پیشه | سیاستمدار |
| تخصص | استاد معماری |
| آثار و کتابها |  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| یادمان | |||||
| نهادها | |||||
| اماکن | |||||
| سعدیشناسی | |||||
| سعدی پژوهان |
| ||||
| افراد مرتبط | |||||
| فیلم و موسیقی | |||||
| جستار وابسته | |||||
محسن فروغی معمار ایرانی، استاد معماری و رئیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود.
وی فرزند محمدعلی فروغی (ذکاء الملک) ادیب و سیاستمدار ایرانی است. او در سال ۱۳۱۶ از مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس (École des Beaux-Arts) با مدرک درجه یک فارغ‌التحصیل شد و همان سال به ایران بازگشت. وی در سال ۱۳۱۶ در زمره نخستین معماران معاصر ایرانی به استخدام دولت درآمد. او به همراه آندره گدار، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانشکده معماری دانشگاه تهران و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده‌است که پس از آندره گدار مدت ۹ سال ریاست دانشکده را برعهده داشت. محسن فروغی به همراه حیدر غیائی در سال ۱۳۴۲ به اتهام زد و بندهای غیرقانونی در طرح ساختمان مجلس سنا، مدتی را در زندان گذراند.[۱] وی پس از مدتی تبرئه شد و خود عضوی از مجلس سنا گردید. در خلال سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ وی در حدود ۳ ماه و در کابینه‌های جعفر شریف‌امامی و غلامرضا ازهاری، سمت وزیر فرهنگ و علوم را عهده‌دار بود. فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ دستگیر شد و مجموعه اشیا و آثار هنری شخصی وی ضبط و به موزه ایران باستان تهران منتقل شد. وی در ششم دیماه ۱۳۶۱ از زندان آزاد شد و ده ماه بعد در گذشت.
آثار
از مهم‌ترین آثار او می‌توان به دانشکده حقوق دانشگاه تهران (با همکاری ماکسیم سیرو)، ساختمان وزارت دارایی، آرامگاه سعدی (با همکاری علی صادق)، آرامگاه رضاشاه، کاخ نیاوران و همچنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز، اصفهان، تبریز و بازار تهران اشاره کرد. بسیاری از این آثار، از جمله ساختمان‌های دانشگاه تهران و آرامگاه سعدی امروزه جزو میراث فرهنگی کشور شناخته می‌شوند. اگر چه نگاه فروغی به معماری نگاهی مدرن بود اما وی با اصول و عناصر معماری سنتی چون ایوان و کاشیکاری و… به خوبی آشنایی داشت. این شیوه طراحی به خوبی در ساختمان بانک ملی که تضادی بین مصالح نوین و طراحی داخلی و نمای سنتی است، خود نمایی می‌کند.
او همچنین منازل و ویلاهای مسکونی متعددی را در تهران طراحی نمود که در آنها به جای شیوه مرسوم و سنتی تقسیم فضاها در پلان بر اساس میزان عمومی و خصوصی بودن آنها، شیوه مدرن طراحی فضاهای کاربردی را پیاده‌سازی کرد.
اتهام
محمدقلی مجد، محقق ایرانی مقیم آمریکا، در کتابی با عنوان «تاراج بزرگ» ادعا می‌کند که محسن فروغی و پدرش محمدعلی فروغی در سرقت آثار باستانی ایران نقش بسزائی داشته‌اند.[۲][نیازمند منبع]
پانویس
منابع
- روزنامه اعتماد، شماره ۱۹۱۶ مورخ ۱۵/۱/۸۸ [۱]
- مینا معرفت، ریچارد. ن. فرای «FORŪGĪ, MOḤSEN»، دائرةالمعارف ایرانیکا (نسخه برخط)، بازیابی در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ [۲]
پیوند به بیرون
- روزنامه اعتماد، گزارش اجتماعی «فروغی؛ بسترساز تلفیق معماری مدرن با معماری سنتی ایران، نوشته فرشید امامی»