نظام تکحزبی
- العربية
- مصرى
- Asturianu
- Azərbaycanca
- Беларуская
- Български
- বাংলা
- Català
- کوردی
- Čeština
- Dansk
- Deutsch
- Ελληνικά
- English
- Esperanto
- Español
- Eesti
- Euskara
- Suomi
- Føroyskt
- Français
- Gaeilge
- Galego
- Avañe'ẽ
- עברית
- हिन्दी
- Hrvatski
- Magyar
- Հայերեն
- Bahasa Indonesia
- Íslenska
- Italiano
- 日本語
- ქართული
- Қазақша
- 한국어
- Kurdî
- Latina
- Limburgs
- Lombard
- Lingála
- Lietuvių
- Latviešu
- Māori
- Македонски
- Bahasa Melayu
- မြန်မာဘာသာ
- नेपाली
- Nederlands
- Norsk bokmål
- Occitan
- ਪੰਜਾਬੀ
- Polski
- پښتو
- Português
- Română
- Русский
- Srpskohrvatski / српскохрватски
- සිංහල
- Simple English
- Slovenčina
- Slovenščina
- Shqip
- Српски / srpski
- Svenska
- Kiswahili
- ไทย
- Tagalog
- Türkçe
- Українська
- اردو
- Vèneto
- Tiếng Việt
- 吴语
- 中文
- 閩南語 / Bân-lâm-gú
- 粵語
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Arfarshchi (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۸ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۲۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
بخشی از سلسله مقالات در مورد |
سیاستهای حزبی |
---|
|
نظام تکحزبی یا نظام حزبی فراگیر به نوعی از نظام حزبی گفته میشود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل میدهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.
گاهی اوقات در واقع این اصطلاح برای شرح نظام حزب حاکم استفاده میشود که در آن بر خلاف نظام تکحزبی احزاب غیر حاکم اجازه انتخابات چندحزبی دموکراتیک (حداقل به صورت ظاهری و صوری) را دارند، اما خط مشیها یا بالانس قدرت سیاسی بهطور مؤثر از پیروزی مخالفان در انتخابات ممانعت میکند. معمولاً در نظامهای تکحزبی سرکوب جناحهای سیاسی به طور آشکار به چشم میخورد .[۱] چین ، ویتنام ، کوبا و کره شمالی از جمله کشورهایی هستند که نظام تک حزبی دارند.
منابع
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Single-party state». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.
این یک مقالهٔ خرد سیاست است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |