دوژور
دو ژور (به لاتین: de jure) یا قانونی،[۱][۲] در قانون و حکومت، روش‌هایی را توصیف می‌کند که قانوناً به رسمیت شناخته شوند، خواه در واقعیت وجود داشته باشند یا نداشته باشند.
این اصطلاح در مقابل، اصطلاح دوفاکتو (در عمل) یا بالفعل[۳][۴] قرار می‌گیرد؛ که از نظر لغوی به معنای درواقع در زبان فارسی و در اصطلاح حقوقی معادل غیررسمی و آنچه که عملاً وجود دارد به کار می‌رود.
شناسایی دوژور[ویرایش]
شناسایی دوژور، شناسایی بی‌قید و شرط یک دولت یا کشور جدید به عنوان دولتی مستقل که توانایی اعمال حاکمیت بر قلمرو و اجرای تعهدات بین‌المللی خود را دارد است. شناسایی دوفاکتو موقت است، اما شناسایی دوژور شامل روابط کامل دیپلماتیک و مصونیت نمایندگان سیاسی کشور شناسایی شونده هم می‌شود.[۵] شناسایی دوژور، یک شناسایی قطعی، کامل و غیرقابل لغو است و تنها راه بی‌اثر کردن آن، قطع کامل روابط دیپلماتیک و کنسولی با کشور یا حکومت شناسایی شده‌است.[۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «شناسایی قانونی، به رسمیت شناختن قانونی» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de jure recognition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ شناسایی قانونی)
- ↑ «دولت قانونی» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de jure government, government de jure»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ دولت قانونی)
- ↑ «دولت بالفعل» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de facto government, government de facto»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ دولت بالفعل)
- ↑ «شناسایی بالفعل» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de facto recognition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ شناسایی بالفعل)
- ↑ آشوری، داریوش، فرهنگ سیاسی، انتشارات مروارید
- ↑ محمدرضا ضیائی بیگدلی (۲۳ ژانویه ۲۰۱۲)، حقوق بین‌الملل عمومی، گنج دانش، ص. ۲۱۹