نظام تکحزبی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
'''نظام تکحزبی''' یا '''نظام حزبی فراگیر''' به نوعی از [[نظام حزبی]] گفته میشود که در آن یک [[حزب سیاسی]] حکومت و دولت را تشکیل میدهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در [[انتخابات]] را ندارند. |
'''نظام تکحزبی''' یا '''نظام حزبی فراگیر''' به نوعی از [[نظام حزبی]] گفته میشود که در آن یک [[حزب سیاسی]] حکومت و دولت را تشکیل میدهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در [[انتخابات]] را ندارند. |
||
گاهی اوقات [[دفاکتو| |
گاهی اوقات [[دفاکتو|در واقع]] این اصطلاح برای شرح [[نظام حزب حاکم]] استفاده میشود که در آن بر خلاف نظام تکحزبی احزاب غیر حاکم اجازه انتخابات چندحزبی دموکراتیک (حداقل به صورت [[دوژور|ظاهری]] و صوری) را دارند، اما [[سیاست|خط مشیها]] یا بالانس قدرت سیاسی بهطور مؤثر از پیروزی مخالفان در انتخابات ممانعت میکند. معمولاً در نظامهای تکحزبی سرکوب [[جناح سیاسی|جناحهای سیاسی]] به طور آشکار به چشم میخورد .<ref>{{یادکرد-ویکی |
||
|پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Single-party_state&oldid=467680942 |
|پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Single-party_state&oldid=467680942 |
||
|عنوان = Single-party state |
|عنوان = Single-party state |
||
|زبان = انگلیسی |
|زبان = انگلیسی |
||
|بازیابی =۷ ژانویه ۲۰۱۲ |
|بازیابی =۷ ژانویه ۲۰۱۲ |
||
}}</ref> [[چین]] ، [[ |
}}</ref> [[چین]] ، [[ویتنام]] ، [[کوبا]] ، [[سوریه]] و [[کره شمالی]] از جمله کشورهایی هستند که نظام تک حزبی دارند. |
||
<br /> |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۵۳
بخشی از سلسله مقالات در مورد |
سیاستهای حزبی |
---|
دولتهای جهان بر پایهٔ شیوههای حکومت*
|
نظام تکحزبی یا نظام حزبی فراگیر به نوعی از نظام حزبی گفته میشود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل میدهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.
گاهی اوقات در واقع این اصطلاح برای شرح نظام حزب حاکم استفاده میشود که در آن بر خلاف نظام تکحزبی احزاب غیر حاکم اجازه انتخابات چندحزبی دموکراتیک (حداقل به صورت ظاهری و صوری) را دارند، اما خط مشیها یا بالانس قدرت سیاسی بهطور مؤثر از پیروزی مخالفان در انتخابات ممانعت میکند. معمولاً در نظامهای تکحزبی سرکوب جناحهای سیاسی به طور آشکار به چشم میخورد .[۱] چین ، ویتنام ، کوبا ، سوریه و کره شمالی از جمله کشورهایی هستند که نظام تک حزبی دارند.
منابع
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Single-party state». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.