کنستانتین برانکوزی: تفاوت میان نسخهها
نجات ۰ منبع و علامتزدن ۱ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
"ن ماد" را به "نماد" تبدیل کردم. |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
برانکوشی، مانند بسیاری از هنرمندان نوگرا، به هنر بدوی جلب شد، ولی بیش از آن تحت تأثیر هنر قومی زادگاهش و هنر مشرقزمین قرار گرفت. |
برانکوشی، مانند بسیاری از هنرمندان نوگرا، به هنر بدوی جلب شد، ولی بیش از آن تحت تأثیر هنر قومی زادگاهش و هنر مشرقزمین قرار گرفت. |
||
او با سادهسازی شکلها به نتایج درخشان دست یافت، چنانکه یکی از نخستین مجسمههایش به نام بوسه (۱۹۰۸) را برگردان سه بعدی پرده [[دوشیزگان آوینیون]] [[پابلو پیکاسو]] میدانند. |
او با سادهسازی شکلها به نتایج درخشان دست یافت، چنانکه یکی از نخستین مجسمههایش به نام بوسه (۱۹۰۸) را برگردان سه بعدی پرده [[دوشیزگان آوینیون]] [[پابلو پیکاسو]] میدانند. |
||
برانکوشی بر خلاف پیکاسو همواره به جنبه نمادگرایانه غیر اروپایی اهمیت میداد. مثلاً مجسمههای نوزاد (۱۹۱۵) و آغاز جهان (۱۹۲۴) |
برانکوشی بر خلاف پیکاسو همواره به جنبه نمادگرایانه غیر اروپایی اهمیت میداد. مثلاً مجسمههای نوزاد (۱۹۱۵) و آغاز جهان (۱۹۲۴)نمادهای عام زندگی و باروری را نشان میدهند. این مجسمهها از شکلهای ساده تشکیل شدهاند ولی هندسی یا متقارن نیستند. |
||
برانکوشی چند سال روی ایده ساخت مجسمه سنگی مکعب شکل که دو نفر را در حال بوسیدن هم نشان میدهد کار کرد.<ref>گامبریچ، ص ۵۷۰</ref> |
برانکوشی چند سال روی ایده ساخت مجسمه سنگی مکعب شکل که دو نفر را در حال بوسیدن هم نشان میدهد کار کرد.<ref>گامبریچ، ص ۵۷۰</ref> |
||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۵۷
کنستانتین برانکوش | |
---|---|
زادهٔ | ۱۹ فوریهٔ ۱۸۷۶ Hobița، شاهزادهنشینان متحد |
درگذشت | ۱۶ مارس ۱۹۵۷ (۸۱ سال) پاریس |
آرامگاه | گورستان مونپارناس، Paris |
ملیت | مردم رومانی |
تحصیلات | مدرسه هنرهای زیبا |
شناختهشده برای | مجسمهسازی |
کارهای برجسته |
|
جنبش | نوگرایی |
جایزه(ها) | Election to Romanian Academy |
پشتیبان(ـان) | John Quinn |
کنستانتین برانکوش (به رومانیایی: Constantin Brâncuși) (۱۹ فوریه ۱۸۷۶–۱۶ مارس ۱۹۵۷) مجسمهساز، نقاش و عکاس اهل رومانی بود که در فرانسه به فعالیت هنری پرداخت. او به دلیل دستیابی به فرم ناب و ایجاز بیان، یکی از چهرههای درخشان در پیکرسازی مدرن است.
زندگی
کودکی
کودکی برانکوشی در روستایی در کوههای کارپات رومانی گذشت. منطقهای که صنایع دستی سنتی و محلی آن به ویژه حکاکی روی چوب، معروف است. الگوهای ساده هندسی این کارها در آثار او دیده میشود. نیکولای و ماریا برانکوشی پدر و مادرش رعیتهای فقیری بودند که در ازای دستمزد کم، سخت کار میکردند. کنستانتین از ۷ سالگی چوپانی گله گوسفندان خانوادهاش را به عهده داشت. در حکاکی و ساخت اشیای چوبی که در کودکی میساخت استعداد زیادی نشان داد. با اراده قوی و مصممی که داشت اغلب از خانه و دعواهای پدر و برادر بزرگش فرار میکرد. در ۹ سالگی برای پادویی از روستا به نزدیکترین شهر بزرگ رفت. در ۱۳ سالگی به کرایووا رفت و چند سالی در یک مغازه بقالی کار کرد.
جوانی
در ۱۸ سالگی صاحب کارش که استعداد او را در حکاکی دیده بود هزینه تحصیلش را در هنرستان کرایووا پرداخت. در سال ۱۸۹۸ با رتبه ممتاز درس را تمام کرد. به مدرسه هنرهای زیبای بخارست رفت و مجسمهسازی را بهطور آکادمیک فرا گرفت. سخت کار میکرد و زود استعدادش را نشان داد.
او پس از هنرآموزی در بخارست سپس در وین و مونیخ، ساکن پاریس شد و در همین شهر، سالهای زیادی را در سختی و تنگ دستی گذراند. سپس به رودن معرفی شد ولی پیشنهاد وی را برای دستیاری نپذیرفت. با آمادئو مودیلیانی، تجربههای پیکرهسازی با بهرهگیری از مجسمههای آفریقایی را دنبال کرد و از هنر قومی کشورش تأثیر گرفت. در همین زمان، روش شکلدهی را وانهاد و به روش کنده کاری روی آورد.
برانکوشی، مانند بسیاری از هنرمندان نوگرا، به هنر بدوی جلب شد، ولی بیش از آن تحت تأثیر هنر قومی زادگاهش و هنر مشرقزمین قرار گرفت. او با سادهسازی شکلها به نتایج درخشان دست یافت، چنانکه یکی از نخستین مجسمههایش به نام بوسه (۱۹۰۸) را برگردان سه بعدی پرده دوشیزگان آوینیون پابلو پیکاسو میدانند. برانکوشی بر خلاف پیکاسو همواره به جنبه نمادگرایانه غیر اروپایی اهمیت میداد. مثلاً مجسمههای نوزاد (۱۹۱۵) و آغاز جهان (۱۹۲۴)نمادهای عام زندگی و باروری را نشان میدهند. این مجسمهها از شکلهای ساده تشکیل شدهاند ولی هندسی یا متقارن نیستند. برانکوشی چند سال روی ایده ساخت مجسمه سنگی مکعب شکل که دو نفر را در حال بوسیدن هم نشان میدهد کار کرد.[۱]
برانکوش در واپسین سالهای زندگیش در میان هنرمندان معاصر خود موقعیتی یگانه کسب کرد و از اعتباری فراوان برخوردار شد. او ویژگیهای مواد و مصالح مختلف را به خوبی میشناخت و در کاربست آنها مهارتی ستایش انگیز داشت. نومایگی کارش بر پیکرهسازی انتزاعی نیمه نخست سده بیستم بسیار اثر گذاشت. او با شیوه انتزاعی خاص خود قادر بود جوهر مفهوم معینی را در فلز یا سنگ مجسم کند. سردیسهای ساخت او نیز از همین سادگی و گویایی برخوردارند. کار عمدهٔ برانکوش در سالهای آخر عمر، صیقل دادن و پرداخت سطح آثار اولیهاش بود.
درگذشت
برانکوش در ۱۶ مارس ۱۹۵۷ درگذشت و مقبره وی در گورستان مونپارناس، پاریس است.
آثار
- ستون بیانتها (۱۹۳۷–۱۹۳۸)
- ماهی(۱۹۴۰)
- بوسه
- خوک آبی
- شاه شاهان
- آدم و حوا
- آغاز جهان
- نوزاد
نگارخانه
منابع
- ↑ گامبریچ، ص ۵۷۰
- گامبریچ، ارنست (۱۳۸۵)، تارخ هنر، ترجمهٔ رامین، علی، تهران: نشر نی، ص. ۶۷۴، شابک ۳-۴۷۰-۳۱۲- ۹۶۴ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: checksum (کمک) - «زندگینامه کنسانتین برانکوش». وبگاه آهو. دریافتشده در -۰۹-۰۹-۱۳۸۶. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=
را بررسی کنید (کمک)[پیوند مرده] - مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Constantin Brâncuşi». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳ دسامبر ۲۰۰۷.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ کنستانتین برانکوزی موجود است. |
پیوند به بیرون
- زادگان ۱۸۷۶ (میلادی)
- درگذشتگان ۱۹۵۷ (میلادی)
- اهالی شهرستان گورژ
- رومانیاییهای مهاجرتکرده به فرانسه
- عکاسان اهل رومانی
- عکاسان اهل فرانسه
- عکاسان سده ۲۰ (میلادی)
- مجسمهسازان اهل رومانی
- مجسمهسازان اهل فرانسه
- مجسمهسازان سده ۲۰ (میلادی) اهل رومانی
- مجسمهسازان سده ۲۰ (میلادی) اهل فرانسه
- مجسمهسازان مرد اهل فرانسه
- مجسمهسازان معاصر
- مجسمهسازان نوگرا
- مدرسه پاریس
- مدفونان در گورستان مونپارناس
- نقاشان سده ۲۰ (میلادی) اهل رومانی