ولادیمیر مایاکوفسکی

ولادیمیر مایاکوفسکی
زمینهٔ کاری	شاعر، درام‌نویس
زادروز	۱۹ ژوئیه ۱۸۹۳ روستای باگداتی (باگدات)، استان کوتائیسی گرجستان
مرگ	۱۴ آوریل ۱۹۳۰ میلادی (۳۶ سال) مسکو، روسیه
ملیت	روس
سال‌های نویسندگی	۱۹۱۲-۱۹۳۰
سبک نوشتاری	فوتوریست (آینده‌گرای) انقلابی
صفحه در دادگان فیلم‌ها

ولادیمیر ولادیمیروویچ مایاکوفسکی (به روسی: Влади́мир Влади́мирович Маяко́вский) (زادهٔ ۱۹ ژوئیه ۱۸۹۳ - درگذشتهٔ ۱۴ آوریل ۱۹۳۰) شاعر و درام‌نویس فوتوریست (آینده‌گرای) انقلابیِ روسی بود.

از ولادیمیر مایاکوفسکی به‌عنوان یکی از نوابغ هنر شوروی یاد می‌شود. او در آستانهٔ سی و هفت سالگی با شلیک گلوله به زندگی خود خاتمه داد.

زندگی‌نامه

ولادیمیر مایاکوفسکی در ۱۹ ژوئیهٔ ۱۸۹۳ در روستای بگدات (بغداد) در استان کوتائیسی، گرجستان در قفقاز متولد شد.

وی در دوران خلاقیت و فعالیت‌های هنری یکی از استادان سبک فوتوریسم بود و همگام با خیزش‌های انقلابی در روسیه رشد یافت و پس از انقلاب بلشویکی روسیه و در دوران حکومت شوروی یکی از نام‌آورترین شاعران عصر خود بود.

این شاعر فوتوریست انقلابیِ روسی از ۱۴سالگی به عضویت حزب بلشویک درآمد و از سال‌های قبل از انقلاب، فعالیت هنری و سیاسی خود را آغاز کرد. ولادیمیر اندکی بعد برای نخستین بار دستگیر شد. پس از سه سال بازداشت و تبعید در سال ۱۹۱۱ تحصیل در مدرسه هنرهای زیبای مسکو را آغاز کرد و در همین دوران با داوید بورلیوک، ولمیر خلبنیکوف، واسیلی کامنسکی شاعر و هنرمندان هم‌عصرش، آشنا می‌شود. وی در تدوین دو بیانیهٔ فوتوریست‌ها همکاری می‌کند و برای معرفی جنبش ادبی جدید و شعرخوانی به شهرهای مختلف روسیه می‌رود. وی در شعر روسی وزن، الفاظ، عبارات، تمثیل‌ها و استعارات تازه و بدیع پدید آورد. با دنبال کردن سبک آینده‌گرایانه آثار خود را خلق می‌کرد، ولی به همه اصول این سبک پای‌بند نبود و روش خاص خودش را داشت.

مایاکوفسکی در بیست سالگی به عنوان یکی از شاخص‌ترین نمایندگان فوتوریست‌های روسی به شهرت و معروفیت رسید. وی از اتخاذ هیچ وسیله‌ای برای انتشار افکار و آثار خود باک نداشت و حتی در کوچه‌ها قدم می‌زد و برای مردم شعر می‌خواند. حکایت می‌کنند:

«در سال‌های جنگی داخلی در روسیه او به جبهه‌های جنگ می‌رفت و در سنگرها اشعار خود را برای سربازان می‌خواند. مردم از اشعار او الهام گرفته، بی‌محابا به جنگ می‌شتافتند. او با صدایی رسا و پرجوش‌وخروش در رادیو آثار خود را می‌خواند و مردم آن اشعار را فوراً حفظ می‌کردند…»

از سیزده جلد میراث ادبیِ مایاکوفسکی، دوازده جلد آن بعد از انقلاب روسیه (۱۹۱۷) به‌وجود آمده‌است. او ادبیات منظوم و شعر را با واقعیت نزدیک کرده، آن را در خدمت نیازمندی‌های معاصر گذاشت و تبدیل به سلاحی برای مبارزه در راستای اهداف خود نمود.

مایاکوفسکی از اشعار کلاسیک لذت می‌برد اما بندهٔ آن‌ها نمی‌شد. او می‌گفت: هنر باید با زندگی درآمیخته شود. یا باید در هم آمیخته شود یا باید نابود شود.

درگذشت

مایاکوفسکی در ۱۴ آوریل ۱۹۳۰ در پی بن‌بستی عاطفی و نیز ممنوع‌الخروج بودن از خاک شوروی، به ضرب گلوله خودکشی کرد. وی پیش از مرگ بر برگه‌ای نگاشت: «برای همه… می‌میرم…».

«قدمم
در خیابان
مسافت را
لگدمال می‌کند
جهنم درونم را
اما
چاره چیست؟»

ولادیمیر مایاکوفسکی و لیلی بریک

او بسیاری از اشعار ماندگارش را برای معشوقش لیلی بریک سروده‌است. از معروف‌ترینِ آنها این شعر است:

«عزیزم
عمرم
شکنجهٔ جانم
عشقم
لیلی
اشعارم را بپذیر
شاید دیگر
هیچ‌گاه
هیچ‌چیز
نسرودم.»

جسد وی در گورستان بزرگان انقلاب دفن شد. وی در شوروی بزرگ‌ترین شاعر دورهٔ انقلابی لقب گرفته‌بود.

آثار

کتاب‌ها

• ابر شلوارپوش -این شعر بلند یکی از مشهورترین آثار مایاکوفسکی است که نوشتن آن ژانویه ۱۹۱۴ آغاز و ۱۸ ماه طول کشید.این اثر توسط مدیا کاشیگر به فارسی ترجمه شده و توسط نشر مینا منتشر شده‌است.
• آمریکایی که من کشف کردم
• شعر چگونه ساخته می‌شود
• ساده چون صدای گاو (مجموعه شعر)
• آتش سرد (مجموعه شعر)

نمایشنامه‌ها

• ساس
• حمام

منابع

• منم ولادیمیر مایاکوفسکی، مترجم حمیدرضا فردوسی، انتشارات جادوان خرد

فهرست نویسندگان روس

آ ا ب پ ت ج چ خ د ر ز ژ س ش ف ک گ ل م ن و ه ی