پرش به محتوا

هوندا آکورد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز ←{{لنگر|نسل ششم|۱۹۹۷}}نسل ششم (۱۹۹۷–۲۰۰۲): اصلاحات گمخ بدون ویرایشگر دیداری!!
خط ۳۷۴: خط ۳۷۴:


== {{لنگر|نسل هفتم|۲۰۰۲}}نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷) ==
== {{لنگر|نسل هفتم|۲۰۰۲}}نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷) ==
نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۲ وارد بازار شد (مدل سال ۲۰۰۳ در بازار آمریکای شمالی).<ref>{{Cite Web |url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |title=Honda Accord Reviews |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190111121652/http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |archive-date=11 January 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref> این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی.<ref name=":8">{{یادکرد وب|عنوان=EXCLUSIVE: UK: 2003 UK-Europe-Japanese Honda Accord lines "quite different" from US model - source|نشانی=https://www.just-auto.com/news/2003-uk-europe-japanese-honda-accord-lines-quite-different-from-us-model-source_id82948.aspx|وبگاه=Just Auto|تاریخ=2002-07-31|بازبینی=2019-08-01|نویسنده=Graeme Roberts|کد زبان=en}}</ref> مدل طراحی شده برای بازار اروپا، در آمریکای شمالی نیز با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس|آکورا تی‌اس‌ایکس]] به فروش می‌رسید.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=2006 Acura TSX|نشانی=https://www.forbes.com/2006/02/13/honda-acura-tsx-cx_dl_0214test_ls.html#220d63a449c6|وبگاه=[[فوربز|Forbes]]|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام=Dan|نام خانوادگی=Lienert|نویسنده=|تاریخ=14 Feb 2006}}</ref><ref name=":9">{{یادکرد وب|عنوان=Difference Between Honda Accord and Acura TSX {{!}} Difference Between|نشانی=http://www.differencebetween.net/object/difference-between-honda-accord-and-acura-tsx/|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام خانوادگی=Kivumbi|نویسنده=|تاریخ=|وبگاه=Difference Between}}</ref> برای معرفی نسل هفتم هوندا آکورد، شرکت هوندا یک ویدئوی تبلیغاتی با نام «[[کاگ (تبلیغات)|کاگ]]» را منتشر کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Chain reaction! Watch Honda Accord brilliant “Cog” commercial|نشانی=https://drivetribe.com/p/chain-reaction-watch-honda-accord-bovDJf-_TleRDIMLvaaucg|وبگاه=DriveTribe|تاریخ=2018-10-24|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام=Valentina|نام خانوادگی=Zanola}}</ref><ref>{{cite video |سال=۲۰۰۳ |title=Honda – The Cog |url=https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54 |نوع=فیلم تبلیغاتی |publisher=Honda Suisse on Youtube |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190416110934/https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54 |archive-date=16 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>
نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۳ وارد بازار آمریکای شمالی شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord Model Overview|نشانی=https://www.cargurus.com/Cars/Honda-Accord-Overview-d585|وبگاه=CarGurus|بازبینی=2019-08-09|کد زبان=en|نویسنده=|تاریخ=}}</ref> این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی.<ref name=":8">{{یادکرد وب|عنوان=EXCLUSIVE: UK: 2003 UK-Europe-Japanese Honda Accord lines "quite different" from US model - source|نشانی=https://www.just-auto.com/news/2003-uk-europe-japanese-honda-accord-lines-quite-different-from-us-model-source_id82948.aspx|وبگاه=Just Auto|تاریخ=2002-07-31|بازبینی=2019-08-01|نویسنده=Graeme Roberts|کد زبان=en}}</ref> مدل طراحی شده برای بازار اروپا، در آمریکای شمالی نیز با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس|آکورا تی‌اس‌ایکس]] به فروش می‌رسید.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=2006 Acura TSX|نشانی=https://www.forbes.com/2006/02/13/honda-acura-tsx-cx_dl_0214test_ls.html#220d63a449c6|وبگاه=[[فوربز|Forbes]]|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام=Dan|نام خانوادگی=Lienert|نویسنده=|تاریخ=14 Feb 2006}}</ref><ref name=":9">{{یادکرد وب|عنوان=Difference Between Honda Accord and Acura TSX {{!}} Difference Between|نشانی=http://www.differencebetween.net/object/difference-between-honda-accord-and-acura-tsx/|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام خانوادگی=Kivumbi|نویسنده=|تاریخ=|وبگاه=Difference Between}}</ref> برای معرفی نسل هفتم هوندا آکورد، شرکت هوندا یک ویدئوی تبلیغاتی با نام «[[کاگ (تبلیغات)|کاگ]]» را منتشر کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Chain reaction! Watch Honda Accord brilliant “Cog” commercial|نشانی=https://drivetribe.com/p/chain-reaction-watch-honda-accord-bovDJf-_TleRDIMLvaaucg|وبگاه=DriveTribe|تاریخ=2018-10-24|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نام=Valentina|نام خانوادگی=Zanola}}</ref><ref>{{cite video |سال=۲۰۰۳ |title=Honda – The Cog |url=https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54 |نوع=فیلم تبلیغاتی |publisher=Honda Suisse on Youtube |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190416110934/https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54 |archive-date=16 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>


=== {{لنگر|نسل هفتم ژاپن|نسل هفتم اروپا}}ژاپن و اروپا ===
=== {{لنگر|نسل هفتم ژاپن|نسل هفتم اروپا}}ژاپن و اروپا ===
خط ۳۹۴: خط ۳۹۴:
}}
}}


آکوردهای اروپایی و ژاپنی در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند؛ با این حال، مدل‌های نسل پیشین نیز همچنان در کارخانهٔ سوئیندون ساخته می‌شدند.<ref name=":8" /><ref name=20111106h-tune>{{Cite Web |author=Ichiban |url=https://h-tune.co.uk/club/threads/introduction-to-the-7th-generation-accord-with-6th-generation-comparison.57/live |title=Introduction to the 7th Generation Accord (with 6th Generation Comparison) |date=6 November 2011 |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124758/https://h-tune.co.uk/club/threads/introduction-to-the-7th-generation-accord-with-6th-generation-comparison.57/live |archive-date=19 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>
آکوردهای اروپایی و ژاپنی در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند؛ با این حال، مدل‌های نسل پیشین نیز همچنان در کارخانهٔ سوئیندون ساخته می‌شدند.<ref name=":8" />


در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، پس از هوندا سیویک، جایگاه دوم تعداد دفعات کسب این جایزه را به نام خود ثبت کرد و شرکت هوندا را با ۱۲ بار دریافت جایزهٔ خودروی سال ژاپن، به جایگاه اول کسب این جایزه در میان سایر خودروسازان رساند.<ref name=20180416carspiritpkB>{{Cite Web |author=Usman Ansari |url=http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |title=Honda and the Japan Car of the Year Award |publisher=Car Spirit PK |date=16 April 2018 |accessdate=22 April 2019 |archive-url=http://www.webcitation.org/78bEO0qun |archive-date=20 April 2019}}</ref>
در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، پس از هوندا سیویک، جایگاه دوم تعداد دفعات کسب این جایزه را به نام خود ثبت کرد و شرکت هوندا را با ۱۲ بار دریافت جایزهٔ خودروی سال ژاپن، به جایگاه اول کسب این جایزه در میان سایر خودروسازان رساند.<ref name=20180416carspiritpkB>{{Cite Web |author=Usman Ansari |url=http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |title=Honda and the Japan Car of the Year Award |publisher=Car Spirit PK |date=16 April 2018 |accessdate=22 April 2019 |archive-url=http://www.webcitation.org/78bEO0qun |archive-date=20 April 2019}}</ref>


این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت {{convert|152|hp|kW|0}}، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان {{convert|187|hp|kW|0}}، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت {{convert|138|hp|kW|0}}، گشتاور {{convert|340|Nm|lb.ft|0}} و مصرف سوخت {{convert|51|mpgus|L/100km|order=flip}} مجهز شده‌بود.<ref name="parkers3">{{Cite Web |url=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/specs/ |title=Honda Accord Specifications |publisher=Parkers |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124757/https://www.parkers.co.uk/honda/accord/specs/ |archive-date=19 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>
این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت {{convert|152|hp|kW|0}}، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان {{convert|187|hp|kW|0}}، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت {{convert|138|hp|kW|0}}، گشتاور {{convert|340|Nm|lb.ft|0}} و مصرف سوخت {{convert|50|mpgus|L/100km|order=flip}} مجهز شده‌بود.<ref name="parkers3">{{Cite Web|url=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/saloon-2003/specs/|title=Honda Accord Saloon (2003 - 2008) Specs & Dimensions|publisher=Parkers|accessdate=10 August 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124802/https://www.parkers.co.uk/honda/accord/saloon-2003/specs/|archive-date=19 April 2019|dead-url=no|df=dmy-all|date=|website=|last=|first=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=Detailed specs review of 2003 Honda Accord 2.2 i-CTDi Executive offered since early-year 2003 for Europe|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/car/2003/1141250/honda_accord_2_2_i-ctdi_executive.html|وبگاه=www.automobile-catalog.com|بازبینی=2019-08-09|نویسنده=|کد زبان=en|تاریخ=}}</ref>


این مدل در برخی بازارها مانند استرالیا با نام «هوندا آکورد یورو»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord Euro|نشانی=https://www.carsales.com.au/editorial/details/honda-accord-euro-4381/|وبگاه=motoring.com.au|تاریخ=2003-08-01|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نویسنده=Glenn Butler|نویسنده۲=Mike Sinclair}}</ref> و در آمریکای شمالی با نام آکورا تی‌اس‌ایکس فروخته می‌شد؛<ref name=":9" />
این مدل در برخی بازارها مانند استرالیا با نام «هوندا آکورد یورو»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord Euro|نشانی=https://www.carsales.com.au/editorial/details/honda-accord-euro-4381/|وبگاه=motoring.com.au|تاریخ=2003-08-01|بازبینی=2019-08-01|کد زبان=en|نویسنده=Glenn Butler|نویسنده۲=Mike Sinclair}}</ref> و در آمریکای شمالی با نام آکورا تی‌اس‌ایکس فروخته می‌شد.<ref name=":9" />


{{پاک‌کن|right}}
{{پاک‌کن|right}}


=== {{لنگر|یورو آر ۲۰۰۲|سی‌ال۷}}آکورد یورو آر (سی‌ال۷؛ ۲۰۰۲–۲۰۰۷) ===
=== {{لنگر|یورو آر ۲۰۰۲|سی‌ال۷}}آکورد یورو آر (سی‌ال۷؛ ۲۰۰۲–۲۰۰۷) ===
هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. آکورد یورو آر به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی {{convert|220|hp|kW|0}} در ۸۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|206|Nm|lb.ft|0}} در دور موتور ۷۰۰۰ دور بر دقیقه مجهز شد. این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو منتقل می‌کرد.<ref>{{Cite Web |url=https://www.stcars.sg/singapore-car/cars/honda-accord-euro-r-123/specification |title=Honda Accord Euro R Specifications |publisher=ST Cars |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124806/https://www.stcars.sg/singapore-car/cars/honda-accord-euro-r-123/specification |archive-date=19 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref> این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر نیز به کار رفته‌بود.<ref name=parsons1>{{Cite Web |author=Matt Parsons |url=https://drivetribe.com/p/euro-r-the-golden-honda-accord-QVAGAI4pS3aNHOlzTaq_IA?iid=JRQsyOQ-Q2Onpe-Pj6zBSQ |title=Euro-R: The Golden Honda Accord. |publisher=Drive Tribe |accessdate=22 April 2019 |archive-url=http://www.webcitation.org/78bCIQO9A |archive-date=25 July 2018}}</ref> از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، کیت بدنه، قربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.<ref name="parsons1"/><ref>{{Cite Web |url=https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7 |title=Honda Accord Euro R (CL7) |publisher=One Shift |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124759/https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7 |archive-date=19 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>
هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. آکورد یورو آر به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی {{convert|217|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|206|Nm|lb.ft|0}} مجهز شد.<ref name="parkers3" /> این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو جلوی منتقل می‌کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Detailed specs review of 2003 Honda Accord Euro R model for Japan|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/car/2003/1140125/honda_accord_euro_r.html|وبگاه=www.automobile-catalog.com|بازبینی=2019-08-10|نویسنده=|کد زبان=en|تاریخ=}}</ref> این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر نیز به کار رفته‌بود.<ref name=parsons1>{{Cite Web |author=Matt Parsons |url=https://drivetribe.com/p/euro-r-the-golden-honda-accord-QVAGAI4pS3aNHOlzTaq_IA?iid=JRQsyOQ-Q2Onpe-Pj6zBSQ |title=Euro-R: The Golden Honda Accord. |publisher=Drive Tribe |accessdate=22 April 2019 |archive-url=http://www.webcitation.org/78bCIQO9A |archive-date=25 July 2018}}</ref> از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، غربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.<ref name="parsons1"/><ref>{{Cite Web |url=https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7 |title=Honda Accord Euro R (CL7) |publisher=One Shift |accessdate=22 April 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190419124759/https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7 |archive-date=19 April 2019 |dead-url=no |df=dmy-all}}</ref>


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}

نسخهٔ ‏۱۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۲۲

برای دیگر کاربردها، هوندا آکورد (ابهام‌زدایی) را ببینید.
هوندا آکورد
Honda Accord
هوندا آکورد ۲۰۱۸
دید کلی
شرکتهوندا
تولید۱۹۷۶ تا کنون
بدنه و شاسی
کلاسخودروی کامپکت (۱۹۷۶–۱۹۸۹)
خودروی اندازه متوسط و بزرگ (۱۹۹۰ تا کنون)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو

هوندا آکورد (به انگلیسی: Honda Accord؛ به ژاپنی: ホンダ・アコード) یک سری خودرو است که از سال ۱۹۷۶ تا کنون توسط شرکت هوندا ساخته می‌شود و نام آن بیشتر با مدل سدان این سری شناخته شده‌است. این خودرو یکی از پرفروش‌ترین خودروهای ایالات متحده از سال ۱۹۸۹ تا کنون بوده‌است. نام آکورد در سراسر جهان بر روی طیف متنوعی از خودروها شامل کوپه‌ها، استیشن‌ها، هاچ‌بک‌ها و یک مدل کراس‌اوور استفاده شده‌است.

این خودرو علاوه بر کسب چندین جایزه با عنوان‌های خودروی سال، بهترین خودرو در کلاس خود و خودروی سبز سال، از ابتدای تولید نسل اول تاکنون، در ارائه امکانات و فناوری‌های جدید پیشرو بوده‌است. از جملهٔ این فناوری‌ها که برخی از آن‌ها برای اولین بار در بازار خودرو یا در یک کلاس خاص ارائه شدند، می‌توان به فرمان هیدرولیک برای خودروهایی با حجم موتور کمتر از ۲ لیتر، اولین سیستم مسیریاب برای خودروها (الکترو ژیروکیتور)، ترمز ضد قفل با دیسک ترمز برای هر چهار چرخ، اولین چراغ لنزی برای خودروهای تولید شده در آمریکا، و چندین فناوری و نوآوری دیگر اشاره کرد.

در دههٔ ۲۰۱۰ میلادی، و با وجود افزایش تقاضا برای خودروهای شاسی‌بلند در بازار خودرو، فروش خودروهای سدان کاهش چشمگیری داشت. با این حال نسل نهم هوندا آکورد در سال ۲۰۱۶ با فروش بیش از ۳۴۵٬۰۰۰ دستگاه در ایالات متحده، در مقایسه با مدل سی‌آر-وی با فروش ۳۵۷٬۳۳۵ دستگاه، آمار خوبی را نسبت به رقبای خود در این بازار به نام خود ثبت نمود. با در نظر گرفتن میانگین قیمت ۳۰٬۰۰۰ دلار برای هر دستگاه هوندا آکورد، مردم آمریکا سالانه در حدود ۱۰ میلیارد دلار برای خرید این مدل هزینه می‌کنند.

در سال ۱۹۸۳ مجموع فروش هوندا آکورد از ابتدای تولید به ۱ میلیون دستگاه در سراسر جهان رسید، پس از آن در سال ۱۹۹۵ نیز مجموعاً ۵ میلیون دستگاه از این خودرو به فروش رسیده‌بود.

پیشینه

با این که شرکت هوندا در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ و اوایل دههٔ ۱۹۷۰ میلادی با عرضهٔ مدل‌های ۶۰۰اس و سیویک، از بزرگ‌ترین صادرکنندگان خودرو به ایالات متحده بود، در سال ۱۹۷۲ جهت گسترش سهم خود از بازار خودروهای صادراتی به این کشور، طراحی یک خودروی بزرگتر با نام پروژهٔ «طراحی شماره ۶۷۱» را آغاز کرد.[۱] نام این خودرو در واقع یک واژهٔ فرانسوی به معنی «توافق» است.[۱] در آغاز، هوندا مدل آکورد را در کلاس‌های مختلفی به بازار عرضه می‌کرد و خودروهایی که همزمان با این نام در مناطق مختلف جهان فروخته می‌شدند، اساساً با یکدیگر متفاوت بودند. این مدل در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک خودروی کامپکت هاچ‌بک به بازار عرضه شد،[۲][۳] اما تولید مدل هاچ‌بک تنها تا سال ۱۹۸۹ ادامه یافت و پس از آن آکورد تنها در انواع سدان، کوپه و استیشن واگن ساخته شد.[۴] با معرفی نسل چهارم در دههٔ ۱۹۹۰، آکورد وارد کلاس خودروهای متوسط شد و برای رقابت با رقیبان دیگر در بازار جهانی، با بدنه‌های مختلف بر روی یک شاسی مشترک به بازار عرضه شد. شرکت هوندا در زمان معرفی نسل هشتم به بازارهای آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۷، تصمیم گرفت این خودرو را در اندازهٔ بزرگتری تولید کند.[۵] در نتیجهٔ این تصمیم، با توجه به استانداردهایی که سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA) در کلاس‌بندی خودروها تعریف کرده‌است، آکورد از کلاس خودروهای متوسط به کلاس خودروهای بزرگ منتقل شد؛ در حالی که مدل کوپهٔ آن همچنان در دسته‌بندی متوسط قرار می‌گرفت.[۶] در سال ۲۰۱۳ نسل هشتم هوندا آکورد با ابعاد خارجی کوچک‌تر (۳٫۴ متر مکعب (۱۱۹ فوت مکعب)) دوباره در دستهٔ خودروهای متوسط قرار گرفت.[۷] و در نهایت، نسل دهم آکورد، که از سال ۲۰۱۸ تا کنون در حال تولید است، با وجود اندکی افزایش در ابعاد بیرونی (۳٫۵ متر مکعب (۱۲۳ فوت مکعب)) نسبت به نسل قبلی، همچنان در کلاس خودروهای متوسط قرار دارد.[۸]

در سال ۱۹۸۲ با تولید آکورد در کارخانهٔ خودروسازی هوندا در ماریسویل، اوهایو، این خودرو اولین خودروی ژاپنی تولید شده در خاک ایالات متحده لقب گرفت.[۹] آکورد به‌طور ویژه در ایالات متحده به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت؛ که از جمله می‌توان به حفظ جایگاه پرفروش‌ترین خودروی ژاپنی برای ۱۶ سال (۱۹۸۲–۹۷)،[۴] کسب جایگاه اول فروش در میان هم‌رده‌های خودش در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱،[۱۰] و فروش بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از زمان اولین عرضه در بازار ایالات متحده اشاره کرد.[۱۱] بر اساس آزمایش‌های متعدد در سال‌های گذشته، هوندا آکورد به‌عنوان یکی از قابل اطمینان‌ترین خودروهای جهان شناخته شده‌است.[۱۲] این خودرو با ۳۰ بار حضور، رکورددارِ حضور در فهرست ۱۰ خودروی برتر کار اند درایور است.[۱۳]

فروش خودروهای سدان با افزایش تقاضا برای خودروهای شاسی‌بلند در دههٔ ۲۰۱۰ میلادی کاهش چشمگیری داشت.[۱۴] با این حال، نسل نهم هوندا آکورد در سال ۲۰۱۶ با فروش بیش از ۳۴۵٬۰۰۰ دستگاه در ایالات متحده، در مقایسه با مدل سی‌آر-وی با فروش ۳۵۷٬۳۳۵ دستگاه، آمار خوبی را نسبت به رقبای خود در این بازار به نام خود ثبت نمود. با در نظر گرفتن میانگین قیمت ۳۰٬۰۰۰ دلار برای هر دستگاه هوندا آکورد، مردم آمریکا سالانه در حدود ۱۰ میلیارد دلار برای خرید این مدل هزینه می‌کنند.[۱۵]

هوندا آکورد از ابتدا تا به حال در ۱۰ نسل تولید شده‌است که عبارتند از:[۱۶]

  • نسل اول (از سال ۱۹۷۶ میلادی تا سال ۱۹۸۱ میلادی)
  • نسل دوم (از سال ۱۹۸۱ میلادی تا سال ۱۹۸۵ میلادی)
  • نسل سوم (از سال ۱۹۸۵ میلادی تا سال ۱۹۸۹ میلادی)
  • نسل چهارم (از سال ۱۹۹۰ میلادی تا سال ۱۹۹۳ میلادی)
  • نسل پنجم (از سال ۱۹۹۳ میلادی تا سال ۱۹۹۷ میلادی)
  • نسل ششم (از سال ۱۹۹۷ میلادی تا سال ۲۰۰۲ میلادی)
  • نسل هفتم (از سال ۲۰۰۲ میلادی تا سال ۲۰۰۷ میلادی)
  • نسل هشتم (از سال ۲۰۰۷ میلادی تا سال ۲۰۱۲ میلادی)
  • نسل نهم (از سال ۲۰۱۳ میلادی تا سال ۲۰۱۹ میلادی)
  • نسل دهم (از سال ۲۰۱۷ میلادی تا اکنون)

نسل اول (۱۹۷۶–۱۹۸۱)

نسل اول
دید کلی
تولید۱۹۷۶–۱۹۸۱
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۳ در هاچ‌بک
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٫۶ لیتری آی۴
۱٫۸ لیتری آی۴
جعبه‌دنده۲ و ۳ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
وزن خالص۹۴۵ کیلوگرم (۲٬۰۸۳ پوند)
هاچ‌بک
سدان

نسل اول هوندا آکورد ۷ مهٔ ۱۹۷۶ در قالب یک خودروی هاچ‌بک سه‌در با نیروی خروجی ۶۸ اسب بخار (۵۱ کیلووات)، فاصلهٔ ۲٬۳۸۰ میلیمتر (۹۴ اینچ) بین دو محور و وزن ۹۱۵ کیلوگرم (۲٬۰۱۷ پوند) معرفی شد.[۱۷][۱۸] مدل‌های عرضه شده در بازار ژاپن دارای توان خروجی ۷۹ اسب بخار (۵۹ کیلووات) بودند.[۱۹] برای همگام شدن با مقررات جدید آلاینده‌ها که به تازگی در ژاپن به تصویب رسیده‌بود، شرکت هوندا پیشرانهٔ آکورد را به تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی مجهز کرد. آکورد با توجه به اندازهٔ متوسط و مصرف سوخت به‌صرفه و اقتصادی، با فروش خوبی مواجه شد و همچنین اولین خودروی سدان ژاپنی بود که به‌طور پیش‌فرض امکاناتی همچون صندلی‌هایی با روکش پارچه‌ای، دورشمار موتور، تایمر برف‌پاک‌کن و رادیوی ای‌ام/اف‌ام را داشت.[۱۷] در سال ۱۹۷۸ یک مدل ال‌ایکس به سری هاچ‌بک آکورد اضافه شد[۲۰] که دارای امکانات جدیدی همچون سامانهٔ تهویهٔ مطبوع، ساعت دیجیتال و فرمان هیدرولیک بود.[۱۷] تا قبل از اینکه آکورد و یک مدل دیگر از هوندا به نام پرلود وارد بازار شوند، فرمان هیدرولیک بر روی خودروهایی با حجم موتور کمتر از دو لیتر نصب نمی‌شد.[۲۱]

هوندا در ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ (یک سال پس از عرضه در بازار ایالات متحده) یک مدل چهاردر سدان را با موتور ۱٬۵۹۹ سی‌سی ئی‌اف۱ و قدرت ۷۲ اسب بخار (۵۴ کیلووات) به سری آکورد اضافه کرد.[۱۷][۲۲]

در سال ۱۹۸۰ خریداران می‌توانستند در هنگام خرید، به جای جعبه‌دندهٔ دو سرعته و نیمه‌خودکار قدیمی، یک جعبه‌دندهٔ سه‌دندهٔ تمام‌خودکار سفارش بدهند (تا مدل سال ۱۹۸۳، جعبه‌دندهٔ چهار سرعتهٔ خودکار بر روی آکورد نصب نشد).[۲۳] هوندا برای عرضه در بازار آمریکای شمالی، تغییرات اندکی در طراحی سپرها، جلوپنجره و چراغ‌های عقب ایجاد کرد.[۲۳]

در آمریکای شمالی، مدل سال ۱۹۸۱ تنها با چند تغییر ظاهری نظیر تودوزی‌ها و ترکیب رنگ‌های جدید وارد بازار شد،[۲۴] رنگ‌های بژ نیوورنو (کد رنگ Y-39) و عاجی اسلو (کد رنگ YR-43) جایگزینِ قهوه‌ای سوخته و برنزی متالیک شدند و اندکی بعد، مدل اس‌ئی با تودوزی چرم طبیعی و شیشه بالابرهای برقی نیز به بازار آمد. از این سال، در تمام مدل‌های آکورد شامل هاچ‌بک، سدان، ال‌ایکس و اس‌ئی، آینه‌های جانبی برقی با اندازهٔ کوچک‌تر و از جنس پلاستیک مشکی به کار رفت، آمپر پشت فرمان بازنگری شد و نشانه‌های تصویری جای چراغ‌ها و علائم هشداردهندهٔ نوشتاری را گرفت. همچنین دسته‌دندهٔ قدیمیِ به کار رفته در مدل‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ با یک دسته‌دندهٔ جدید جایگزین شد که فنر قوی‌تری داشت و از درگیر شدن ناخواستهٔ دنده عقب جلوگیری می‌کرد. در سال ۱۹۸۱ در خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی، نیروی خروجی موتور ۱٫۸ لیتری به ۶۸ اسب بخار (۵۱ کیلووات) کاهش یافت.[۲۴]

نسل دوم (۱۹۸۱–۱۹۸۵)

نسل دوم
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا ویگور (در ژاپن)
تولید۱۹۸۱–۱۹۸۵
طراحیوکیو کوراشو (۱۹۷۹)[۲۵]
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۳ در هاچ‌بک
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٫۶ لیتری آی۴
۱٫۸ لیتری آی۴
جعبه‌دنده۳ و ۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
وزن خالص۹۸۴ کیلوگرم (۲٬۱۶۹ پوند) (سدان)[۲۶]
۹۶۶ کیلوگرم (۲٬۱۳۰ پوند) (هاچ‌بک)
سدان مخصوص بازار اروپا (قبل از تغییر چهره)
سدان مخصوص بازار اروپا (قبل از تغییر چهره)
هاچ‌بک (قبل از تغییر چهره)
نمای داخلی (قبل از تغییر چهره)

نسل دوم هوندا آکورد اولین خودروی ژاپنی است که علاوه بر ژاپن، در خاک ایالات متحده، در ماریسویل، اوهایو نیز تولید شد. رونمایی از این نسل به بازارهای ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی، به ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۱ بازمی‌گردد.[۱۷][۹] این خودرو از اولین سال ورود به مدت ۱۵ سال پرفروش‌ترین سری خودرو در بازار آمریکا بود.[۲۷][۲۸] همزمان با آکورد، هوندا یک مدل مشابه، با نام هوندا ویگور را نیز در ژاپن معرفی کرد[۲۹] و برای عرضهٔ این دو مدل از دو کانال فروش مختلف بهره برد؛ «هوندا کلیو» برای فروش آکورد و «هوندا ورنو» برای فروش ویگور.[۳۰]

نسل دوم با وجود طراحی داخلی و خارجی مدرن‌تر، از لحاظ فنی شباهت‌های بسیاری به نسل قبلی داشت که از آن جمله می‌توان به استفاده از پیشرانهٔ ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ با تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی اشاره کرد.[۳۱] بر اساس مجموعه آزمایش‌های دولت ژاپن برای سنجش آلاینده‌های خروجی موتور، مصرف سوخت مدل‌هایی از آکورد که از جعبه دندهٔ دستی و کاربراتورهای سی‌وی‌سی‌سی استفاده می‌کردند، برابرِ ۷٫۳ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۳۲ مایل بر گالون آمریکایی) در شهر و ۴٫۳ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۵ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه با سرعت ثابت ۶۰ کیلومتر بر ساعت بود.[۳۲]

از جمله امکانات این نسل می‌توان به تودوزی جیر، کف‌پوش‌های مخملی و تزئینات داخلی از جنس کروم اشاره کرد که در آن زمان طرفداران بسیاری داشت.[۱۷] یکی از امکانات ویژه و قابل سفارش بر روی آکورد ۱۹۸۱، الکترو ژیروکیتور –اولین سامانهٔ مسیریاب برای خودروها در جهان– بود.[۳۳][۳۴] مدل هاچ‌بک ال‌ایکس دارای یک ساعت دیجیتال بر روی داشبورد و همچنین با توجه به وزن کمتر، دارای مصرف سوخت کمتری بود.[۳۵]

با توجه به مقرراتی که در ایالات متحده برای سیستم روشنایی خودروها وضع شده بود، تمام خودروها باید به چراغ‌های بازتابی آلومینیومی با اندازه و شکل استاندارد مجهز می‌شدند. به همین دلیل آکوردهای ساخته شده برای فروش در ایالات متحده به چهار چراغ مستطیل‌شکل مجهز شدند؛ در حالی که نمونه‌های مخصوص بازارهای خارج از آمریکا از چراغ‌های قابل تعویض با طراحی آئرودینامیک استفاده می‌کردند. دیگر امکانات مربوط به چراغ‌ها و روشنایی، شبرنگ‌ها و نشانگرهای جانبی کهربایی در جلو و قرمز در عقب برای مدل‌های بازار آمریکا و چراغ‌شور جلو و چراغ مه‌شکن قرمز در عقب برای بازار اروپا را شامل می‌شد. آکوردهایی که برای عرضه در بازار ژاپن ساخته شدند، نسبت به مدل‌های موجود در دیگر بازارها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی از جمله ارتفاع قابل تنظیم سیستم تعلیق و آینه‌های جانبی نصب‌شده بر روی گلگیرهای جلو بودند.[۳۶]

در سال ۱۹۸۳، شرکت هوندا برای به‌روزرسانی جعبه‌دندهٔ سه‌سرعتهٔ اتوماتیک، آن را با یک نمونهٔ چهار سرعتهٔ اتوماتیک جایگزین کرد که پیشرفت مهمی در جعبه دندهٔ آکورد محسوب می‌شد. در عین حال جعبه دندهٔ پنج‌سرعتهٔ دستی نیز بدون تغییر باقی ماند.[۱۷][۳۷] مدل اس‌ئی (Special Edition) دارای امکاناتی از جمله تودوزی چرم، شیشه‌بالابر برقی و سقف بازشوی برقی بود.[۳۸] در بخش پیشرانه نیز موتور بهبود یافتهٔ ئی‌کی-۲، که همچنان از سیستم سوخت‌رسانی کاربراتوری استفاده می‌کرد، جایگزین موتور قبلی؛ یعنی ئی‌کی-۱ شد.[۳۹]

مدل سال ۱۹۸۴ با طراحی جدید

سدان مخصوص بازار اروپا (بعد از تغییر چهره)
هاچ‌بک (بعد از تغییر چهره)

در سال ۱۹۸۳، آکوردهایی که در غرب ایالات متحده به فروش می‌رسیدند در کارخانهٔ تازه تأسیس هوندا در ماریسویل و با کیفیتی یکسان با نمونه‌های تولید شده در ژاپن، ساخته می‌شدند.[۲۰] هوندا در ماه ژوئیهٔ سال ۱۹۸۳ بازطراحی بدنهٔ هوندا آکورد را در دستور کار قرار داد. این مدل جدید که در سال ۱۹۸۴ عرضه شد، دارای دماغه‌ای کمی متمایل به سمت پایین، پیشرانه‌ای جدید با ۱۲ سوپاپ و سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی بود.[۴۰] همه خودروهای این مدل از موتور ئی‌وای با حجم ۱٫۶ لیتری یا موتور ئی‌اس-۲ با حجم ۱٬۸۳۰ سی‌سی استفاده می‌کردند.[۴۱] موتور ئی‌اس-۲ با رعایت محدودیت‌های فدرال، قابلیت تولید نیرویی معادل ۸۶ اسب بخار (۶۴ کیلووات) داشت.[۴۲][۴۳]

مدل ال‌ایکس شامل امکانات اضافه‌ای نسبت به مدل استاندارد بود که از جملهٔ این امکانات می‌توان به تزئینات داخلی و تودوزی از جنس مخمل، پخش کاست‌خوان با قابلیت برگرداندن اتوماتیک کاست، تهویهٔ مطبوع، ترمز و فرمان هیدرولیک، شیشه‌بالابرهای برقی، قفل مرکزی (فقط مدل سدان)، ساعت دیجیتال بر روی داشبورد، آنتن رادیوی نصب شده بر روی ستون، سگک‌های کمربند ضخیم به رنگ مشکی، سپرهای یکپارچه و قالپاق‌های پلاستیکی آلیاژی، که یادآور آئودی ۱۰۰ بودند، اشاره کرد.[۴۲][۱۷]

آکورد سدان مدل ۱۹۸۴ در چهار رنگِ سادهٔ سفید یونانی، و متالیک خاکستری کلمبوس، متالیک قرمز ریجنسی (بورگوندی) و متالیک آبی استراتوس (استیل)، هاچ‌بک استاندارد در سه رنگِ سادهٔ سفید یونانی، سادهٔ قرمز دومینیکن و متالیک آبی استراتوس و مدل ال‌ایکس در سه رنگِ متالیک خاکستری گرافیت، متالیک قرمز ریجنسی و متالیک قهوه‌ای مسی عرضه می‌شد.[۴۴]

نسل دوم آکورد یکی از اولین خودروها با مهندسی ژاپنی بود که به سامانهٔ کنترل رایانه‌ای تزریق سوخت و استفاده از یک تزریق‌کننده به ازای هر سیلندر مجهز شد. این سامانه برای اولین بار در ۲۴ مهٔ ۱۹۸۴ و بر روی موتورهای ۱٫۸ لیتری سری ئی‌اس نصب شد و هوندا نام «تزریق سوخت برنامه‌ریزی شده» (PGM-FI) را برای آن انتخاب کرد. این سیستم تا سال ۱۹۸۵ بر روی خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی استفاده نشد. خودروهای مجهز به سامانهٔ تزریق سوخت برنامه‌ریزی شده، می‌توانستند ۱۲۸ اسب بخار (۹۵ کیلووات) نیرو تولید کنند و مصرف سوخت‌شان برابر ۷٫۶ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۳۱ مایل بر گالون آمریکایی) در شهر و ۴٫۵ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۲ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه بود.[۴۵]

در سال ۱۹۸۵ مدل اس‌ئی (Special Edition) با کد مدل اس‌ئی-آی (SE-i) معرفی شد. این مدل دارای موتور اختصاصی ئی‌اس۳ با قدرت ۱۱۰ اسب بخار (۸۲ کیلووات)، مجهز به سیستم تزریق مستقیم سوخت انژکتوری و فاقد سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی بود. کد «SE» نشان‌دهندهٔ مدل اس‌ئی و کد «i» نشان‌دهندهٔ سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری بود. با معرفی زودهنگام اس‌ئی-آی به بازار ژاپن، آکورد برای اولین بار به سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری مجهز شد. موتور ۱٬۸۲۹ سی‌سی این مدل، که طراحی پایهٔ آن تا سال ۱۹۸۹ تداوم داشت، اولین موتور فاقد سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی بود که بر روی یک خودروی آکورد نصب می‌شد. این مدل نیز مانند مدل اس‌ئی، دارای امکاناتی مانند صندلی‌های چرمی، سقف بازشوی برقی، شیشه‌های برنزی رنگ، سیستم صوتی پیشرفته با پخش کاست‌خوان و رینگ‌های چرخ ۱۳ اینچی آلیاژی و اساساً همان امکانات هوندا ویگور وی‌تی‌ال-آی؛ خودرویی که فقط در بازار ژاپن عرضه می‌شد، بود.[۴۴]

بازار ژاپن امکانات قابل سفارش بیشتر را زودتر از دیگر نقاط جهان تجربه کرد اما امکانات قابل سفارش در بازارهای مختلف با یکدیگر تفاوت داشتند؛ سیستم تعلیق بادی با ارتفاع قابل تنظیم در سال[۳۳]۱۹۸۱ و سیستم ترمز ضد قفل (ABL) در ۱۹۸۳ در ژاپن،[۱۷] سیستم ترمز ضد قفل در سال ۱۹۸۳ در اروپا،[۱۷][۴۶] موتور ۱٫۸ لیتری، جعبه دندهٔ بروزرسانی شدهٔ چهار سرعتهٔ خودکار، از جملهٔ این امکانات بودند. با ارائه سیستم ترمز ضد قفل در ۱۹۸۳، خودروهای آکورد برای اولین بار به سیستم ترمز دیسکی برای هر چهار چرخ مجهز شدند.[۱۷][۴۶]

نسل سوم (۱۹۸۵–۱۹۸۹)

نسل سوم
آکورد دی‌ایکس سدان
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا ویگور (ژاپن)
تولید۱۹۸۵–۱۹۸۹
طراحتوشی اوشیکا (۱۹۸۳)
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۲ در کوپه
۳ در هاچ‌بک
۳ در شوتینگ بریک (آئرودِک)
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٫۶ لیتری آی۴
۱٫۸ لیتری آی۴
۲٫۰ لیتری آی۴
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
هوندا آکورد ئی‌ایکس بدون چراغ‌های پنهان

نسل سوم آکورد ابتدا در ۵ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ در ژاپن[۴۷] و مدتی بعد در همان سال در اروپا و آمریکای شمالی رونمایی شد.[۴۸] بدنهٔ نسل جدید را توشی اوشیکا طراحی کرده بود.[۴۹] طراحی جدید با استقبال زیادی در سراسر جهان مواجه شد. یکی از خصوصیات چشمگیر این نسل، که آن را از هوندا ویگور متمایز می‌ساخت، استفاده از چراغ پنهان جلو بود. در ژاپن اگرچه آکوردهای نسل سوم هاچ‌بک، آئرودک و کوپه با چراغ پنهان عرضه می‌شدند، اما از سال ۱۹۸۷ نمونه‌هایی از سدان با نام اختصاری سی‌ای (CA) وارد بازار ژاپن شد که دارای چراغ‌های معمولی بود.[۵۰][۵۱]

نسل سوم آکورد اولین خودروی ساخت شرکت هوندا بود که هم در جلو و هم در عقب، از سیستم تعلیق دوجناقی استفاده می‌کرد.[۲۰] هرچند که این سیستم از سیستم تعلیق مک‌فرسون گران‌تر بود، اما باعث ایجاد پایداری بیشتر و فرمان‌پذیری دقیق‌تر در خودرو می‌شد.[۵۲][۳۳] همهٴ انواع آکورد نسل سوم از ابتدا میل موج‌گیر جلو داشتند و در مدل‌های جدیدتر میل موج‌گیر عقب نیز به خودروهای تولیدی اضافه شد.[۵۳] ترمز این خودرو در بعضی از انواع به صورت چهار دیسک کوچک با کالیپرهای مجهز به پیستون دوقلو، در بعضی به صورت دیسک‌های بزرگ با کالیپرهای تک پیستون و در بعضی دیگر به صورت ترکیبی (ترمز دیسکی برای جلو و ترمز کاسه‌ای برای عقب) بود. خودروهایی که در هر چهار چرخ ترمز دیسکی داشتند، در همهٴ بازارها با سیستم ترمز ای‌بی‌اس نیز در دسترس بودند. مدل‌های پایه رینگ‌های فولادی سیزده اینچی همراه با قالپاق چرخ داشتند. اما برای مدل‌های گران‌تر، رینگ‌های چهارده اینچی آلیاژی نیز قابل سفارش بود.[۵۴][۲۰]

با معرفی موتور جدید ۲٫۰ لیتری در ژاپن، دارندگان این خودروها ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتری نسبت به دو نسل قبلی شدند و به این ترتیب، هوندا آکورد در این کشور وارد دسته‌بندی خودروهای لوکس شد.[۵۵]

این نسل علاوه بر مدل سدان آکورد، با بدنه‌های متفاوت دیگری شامل مدل سه‌در هاچ‌بک، مدل سه‌در شوتینگ بریک (با نام آکورد آئرودک)[۳۳] و مدل دو-در کوپه (که در سال ۱۹۸۷ معرفی و با مدل سال ۱۹۸۸ وارد بازار شد) نیز در بازارهای مختلف جهان موجود بود.[۲۰] آکورد کوپه، که به‌طور اختصاصی در کارخانهٔ ماریسویل در ایالات متحده تولید می‌شد، اولین خودروی ژاپنی بود که در ایالات متحده تولید شده و از آنجا به کشور ژاپن صادر می‌شد.[۲۰]

آکورد آئرودک

آکورد آئرودک شوتینگ بریک

آئرودک، نسخهٔ شوتینگ بریکِ سه‌درِ آکورد، از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ عرضه شد. این مدل اگرچه به هاچ‌بک سه‌درِ سیویک شباهت داشت، اما از آن بزرگ‌تر بود، شیشهٔ عقبش تا روی بخش انتهایی سقف ادامه داشت و در قسمت دماغه نیز به چراغ‌های پنهان (مانند سدان‌های موجود در بازار ژاپن و آمریکای شمالی) مجهز بود.[۵۶] این مدل در بازار ژاپن، در تیپ‌های ال‌ایکس، ال‌ایکس-اس ال‌ایکس‌آر، ال‌ایکس‌آر-اس و ۲٫۰ اس‌آی و در بازار اروپا تنها در تیپ ئی‌ایکس عرضه می‌شد؛[۵۷] در حالی که در بازار آمریکای شمالی اصلاً عرضه نشد.[۵۶]

در تیپ‌های ال‌ایکس و ال‌ایکس‌آر در ژاپن، از یک موتور بنزینی با حجم ۱٬۸۳۰ سانتی‌متر مکعب (۱٫۸ لیتر)، توان خروجی ۱۰۹ اسب بخار (۸۱ کیلووات) و گشتاور ۱۴۹ نیوتن متر (۱۱۰ پوند-فوت) استفاده شده‌بود.[۵۸][۵۹]

در تیپ‌های ال‌ایکس-اس و ال‌ایکس‌آر-اس حجم موتور با اندکی افزایش، به ۱٬۸۳۴ سانتی‌متر مکعب (۱٫۸ لیتر) رسیده بود، اما همین افزایش اندک، چون از میل‌سوپاپ بالاسری (DOHC)، استفاده می‌شد، توان خروجی و گشتاور را با افزایش قابل توجهی مواجه کرد و به‌ترتیب به ۱۲۸ اسب بخار (۹۵ کیلووات) و ۱۶۲ نیوتن متر (۱۱۹ پوند-فوت) رساند.[۶۰][۶۱]

قوی‌ترین تیپ موجود آکورد آئرودک، مدل ۲٫۰ اس‌ای بود که موتور ۱٬۹۵۸ سانتی‌متر مکعب (۲٫۰ لیتر) مجهز به سیستم تزریق غیرمستقیم سوخت با نیروی خروجی ۱۵۸ اسب بخار (۱۱۸ کیلووات) و گشتاور ۱۸۶ نیوتن متر (۱۳۷ پوند-فوت) داشت.[۶۲]

آکورد آئرودک تیپ ئی‌ایکس دو نوع موتور کاربراتوری و انژکتوری داشت که حجم موتور هردو، برابرِ ۱٬۹۵۵ سانتی‌متر مکعب (۲٫۰ لیتر) بود.[۵۷] اما موتور کاربراتوری توان خروجی ۱۰۵ اسب بخار (۷۸ کیلووات) و انژکتوری ۱۲۱ اسب بخار (۹۰ کیلووات) داشتند.[۶۳][۶۴] از دسامبر ۱۹۸۵، موتور انژکتوری به یک کاتالیزور سه مرحله‌ای مجهز شد و توان خروجی آن به ۱۱۳ اسب بخار (۸۴ کیلووات) کاهش یافت.[۶۵]

تمام تیپ‌های هوندا آکورد آئرودک در ژاپن و اروپا، طبق سفارش مشتری، با جعبه‌دندهٔ پنج‌سرعتهٔ دستی یا چهارسرعتهٔ خودکار عرضه می‌شدند.[۵۷]

  • آکورد اس‌آی هاچ‌بک
    آکورد اس‌آی هاچ‌بک
  • آکورد کوپه
    آکورد کوپه
  • آکورد سدان ئی‌ایکس
    آکورد سدان ئی‌ایکس
  • نمای داخلی
    نمای داخلی

نسل چهارم (۱۹۹۰–۱۹۹۳)

نسل چهارم
دید کلی
تولید۱۴ سپتامبر ۱۹۸۹ تا اوت ۱۹۹۳[۶۶]
طراحتوشیهیکو شیمیزو (۱۹۸۷)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۲ در کوپه
۴ در سدان
۵ در استیشن واگن
پیشرانه
موتور۱٫۸ لیتری اف۱۸آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
۲٫۰ لیتری اف۲۰آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
۲٫۰ لیتری اف۲۰آ آی۴ دو میل‌سوپاپ
۲٫۲ لیتری اف۲۲آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
وزن خالص۱٬۲۳۷ کیلوگرم (۲٬۷۲۸ پوند)
آکورد سدان قبل از تغییر چهره
موتور آکورد اس‌ئی سدان
نمای داخلی آکورد ۱۹۹۳
کمربند نیمه‌خودکار یک هوندا سیویک
نشان هوندای آمریکا (نصب‌شده بر روی ستون C)

نسل چهارم با کد سی‌بی۷[۶۷] در سال ۱۹۸۹ بر روی شاسی «سی‌بی» طراحی و در سال ۱۹۹۰ رونمایی شد. این نسل با وجود اندازهٔ بزرگ‌تر نسبت به نسل‌های پیشین، همچنان از طراحی کوتاه و نزدیک به زمین و همچنین شیشهٔ عقب خمیده شده به طرفین ستون مانند نسل سوم برخوردار بود. برای اولین بار در سطح بازارهای جهان، مدل هاچ‌بک ۳ در از سری مدل‌های آکورد حذف شد.[۲۳]

این نسل اولین خودروی تولید شده در ایالات متحده بود که به چراغ‌های جلوی لنزی با لنزهای کاملاً شفاف و مسطح مجهز می‌شد.[۱۷] سبک طراحی نسل چهارم آکورد از مدل پرچمدار هوندا لجند، که در آمریکای شمالی با نام آکورا لجند شناخته می‌شد، الهام گرفته شده بود.[۳۳]

مهندسی و طراحی فنی چهارمین نسل آکورد به‌طور قابل توجهی بهبود داده شده‌بود. تمام آکوردهایی که در آمریکای شمالی به فروش می‌رسیدند به‌طور استاندارد به یک موتور تمام آلومینیومی ۲٫۲ لیتری ۱۶ سوپاپ با سیستم انژکتور الکترونیکی مجهز بودند که جایگزین مدل ۲٫۰ لیتری ۱۲ سوپاپ نسل قبلی شده بود.[۱۷] مدل‌های دارای جعبه‌دندهٔ خودکار به یک دسته موتور کنترل‌شوندهٔ الکترونیکی در قسمت پشت پیشرانه مجهز شدند که صداهای بم و لرزش موتور را کاهش می‌داد.[۶۸] این دسته‌موتور دو محفظه داشت که با مایع هیدرولیک پر می‌شدند و یک دریچهٔ کنترل‌شوندهٔ رایانه‌ای آنها را از یکدیگر جدا می‌کرد. در دورهای پائین موتور، مایع هیدرولیک به داخل دریچه هدایت می‌شد تا لرزش موتور را خنثی کند و در دور موتورهای بالای ۸۵۰ دور بر دقیقه، این مایع به اطراف دریچه هدایت می‌شد تا با افزایش استحکام دسته‌موتور، صدای بم تولید شده را کاهش دهد.[۶۹]

در ایالات متحده، تیپ‌های ال‌ایکس-آی و ای‌ایکس-آی با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس جایگزین شدند و در کانادا نیز تیپ‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر به ترتیب با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس در ایالات متحده برابر بودند. تیپ‌های قابل انتخاب برای مدل کوپه در آمریکا همانند مدل سدان شامل تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس می‌شد.[۷۰] در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ میلادی، هوندا پرلود به اولین خودرویی تبدیل شد که در بازار ایالات متحده با سیستم چهار چرخ فرمان‌پذیر نیز عرضه می‌شد. در این سیستم که بعدها برای برخی مدل‌های آکورد در بازار ژاپن نیز ارائه شد، از یک شفت برای اتصال جعبه‌فرمان جلو به میله‌های مهار چرخ‌های عقب استفاده شده‌بود تا با فرمان‌پذیری چرخ‌های عقب بین ۱٫۵ تا ۵٫۳ درجه (بسته به زاویهٔ چرخش) بر خلاف جهت چرخش چرخ‌های جلو، شعاع گردش خودرو را حدود ۱۰٪ کاهش دهد. در سال ۱۹۹۱ نسل جدیدی از این سیستم بر روی خودروی پرلود عرضه شد که از سامانهٔ کنترل رایانه‌ای و موتور الکتریکی بجای شفت اتصال برخوردار بود.[۷۱]

برای مدل‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس، یک موتور ۴ سیلندر با توان ۱۲۵ اسب بخار (۹۳ کیلووات) ارائه شده‌بود، در حالی که مدل‌های ئی‌ایکس سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به یک نمونهٔ ۱۳۰ اسب بخاری (۹۷ کیلووات) مجهز بودند.[۷۲] سیستم کنترل پیمایش در فهرست امکانات سدان‌های دی‌ایکس موجود نبود، اما امکاناتی چون فرمان هیدرولیک، غربیلک فرمان با زاویه قابل تنظیم و رینگ‌های ۱۴ اینچی برای آن ارائه می‌شدند.[۷۳] تیپ ال‌ایکس دارای امکاناتی چون تهویهٔ مطبوع، شیشه‌ها، آینه‌های جانبی و سقف بازشوی برقی و قفل مرکزی بود.[۷۳] تیپ ئی‌ایکس به لطف طراحی متفاوت منیفولد اگزوز، لوله‌های اگزوز کمی بزرگتر و خروجی‌های دوقلو در عقب، دارای ۵ اسب بخار توان بیشتر بود.[۷۴] در تمام مدل‌های تیپ ئی‌ایکس، امکاناتی نظیر رینگ‌های ۱۵ اینچی از جنس آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، سقف بازشوی برقی، کمک‌فنرهای بادی در جلو، پخش کاست‌خوان و رادیو ای‌ام/اف‌ام، به صورت استاندارد وجود داشت.[۷۳] از سال ۱۹۹۲ مدل‌های سدان، کوپه و استیشن واگن به ترمزهای دیسکی برای هر چهار چرخ به همراه سیستم ضد قفل مجهز شدند.[۷۲]

به دلیل وضع مقررات سخت‌گیرانه برای امنیت خودروها توسط سازمان NHTSA (سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا)، تمام آکوردهای مدل سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ فروخته شده در ایالات متحده به کمربندهای ایمنی موتوردار برای سرنشینان جلو مجهز بودند. عملکرد این کمربندهای نیمه‌خودکار به این صورت بود که محل اتصال هر دو کمربند جلو بلافاصله بعد از بسته شدن درها به‌طور خودکار از جلوی قاب شیشه به ستون میانی منتقل می‌شد، این روند به هنگام بازشدن درها به‌طور برعکس صورت می‌گرفت تا کمربندها آزاد شوند. با وجود این سیستم نیمه‌خودکار، بستن کمربندها همچنان به صورت دستی انجام می‌شد.[۷۵]

در اوایل سال ۱۹۹۰، شرکت هوندا مدل استیشن واگن آکورد را معرفی کرد که قرار بود تولید آن در سال ۱۹۹۱ در کارخانه اوهایو شروع شود.[۷۲] خط تولید اوهایو مدل‌های آکورد با فرمان سمت راست را به اروپا صادر می‌کرد[۷۶] و در اروپا مدل استیشن واگن آکورد با نام آئرودک (اشاره به مدل ۲ در شوتینگ بریک سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹) شناخته می‌شد.[۷۷] طبق توافق صورت‌گرفته میان اروپا و ژاپن در اوت ۱۹۹۱ مبنی بر محدودیت سهم خودروهای ژاپنی مونتاژ و وارد شده در اروپا از بازار این منطقه، شرکت‌های ژاپنی ملزم بودند که تا سال ۱۹۹۹ تولید و صادرات خود به اروپا را به ۱۶٪ از کل سهم بازار محدود کنند. اما این محدودیت، خودروهایی که توسط این شرکت‌ها در خاک ایالات متحده تولید شده و به اروپا صادر می‌شدند را شامل نمی‌شد. آکورد واگن در بریتانیا، آلمان، سوئیس، بلژیک و هلند عرضه شده‌بود، اما ایتالیا و فرانسه نسبت به جلوگیری از ورود خودروهای ژاپنی به بازار خودروی خود سخت‌گیرتر بودند. مقامات گمرک فرانسه معتقد بودند که آکورد واگن نباید به عنوان یک خودروی آمریکایی در نظر گرفته‌شود. در ماه ژوئن ۱۹۹۱، و هنگامی که ۱۷۵ دستگاه آکورد واگن در کشور بلژیک در انتظار ورود به فرانسه بودند، مقامات فرانسه اعلام کردند که تصمیم‌گیری در مورد این خودروها تا زمان مذاکرات وسیع‌تر میان اروپا و ژاپن به تعویق خواهد افتاد.[۷۷]

آکورد استیشن واگن در دو تیپ ال‌ایکس و دی‌ایکس عرضه شده‌بود، تیپ ال‌ایکس علاوه بر تجهیزاتی بر روی مدل کوپهٔ دی‌ایکس نیز ارائه می‌شد، دارای کیسهٔ هوای جانبی برای راننده بود، و برای تیپ ئی‌ایکس، علاوه بر کیسهٔ هوای جانبی، سقف بازشوی برقی و رینگ‌های چرخ ۱۵ اینچی آلیاژی نیز در نظر گرفته شده‌بود.[۷۳]


بازگشت اس‌ئی (۱۹۹۱)

شرکت هوندا در سال ۱۹۹۱ سدان اس‌ئی آکورد را دوباره به بازار معرفی کرد.[۷۸] این تیپ در حالی به مجموعهٔ آکورد افزوده شد که فاقد سیستم صوتی پرقدرت ساخت شرکت «بوز» بود، ولی یک سیستم پخش کاست‌خوان ئی‌ایکس با رادیوی ای‌ام/اف‌ام به همراه ۴ بلندگوی ۲۰ وات جایگزین آن شده بود. از دیگر امکانات استاندارد این مدل می‌توان به فرمان با روکش دوخته‌شدهٔ چرمی، رودری‌ها و صندلی‌های چرمی، یک موتور انژکتوری با توان خروجی ۱۴۰ اسب بخار (۱۰۴ کیلووات)،[۷۹] جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و ترمزهای دیسکی برای هر ۴ چرخ با سیستم ضدقفل اشاره نمود.[۷۸][۸۰] برای اولین بار جعبه‌دندهٔ دستی برای مدل اس‌ئی قابل سفارش نبود. دو رنگ نقره‌ای سولاریس متالیک با تودوزی مشکی گرافیت، و آبی بریتانی متالیک با تودوزی کرم رنگ (عاجی) بر روی این مدل قابل انتخاب بودند.[۸۰] برخلاف نمونه‌های قبلی، رینگ‌های چرخ آلیاژی بر روی تیپ اس‌ئی ۱۹۹۱ قابل سفارش نبودند، و به‌جای آن‌ها از همان رینگ‌های نصب شده بر روی تیپ ئی‌ایکس استفاده شده‌بود.[۸۱]

بروزرسانی (۱۹۹۲–۱۹۹۳)

در سال ۱۹۹۱ هوندا آکورد تغییراتی را در نمای ظاهری و بخش فنی خود برای مدل سال ۱۹۹۲ تجربه کرد. تیپ اس‌ئی از مدل‌های آکورد حذف شد ولی موتور ۱۴۰ اسب بخاری اف۲۲ای۶ آن به مدل ئی‌ایکس منتقل شد.[۷۹] نصب این موتور، با توجه به طراحی جدید سیستم اگزوز، ۱۵ اسب بخار نیروی بیشتر نسبت به تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس و ۱۰ اسب بخار نسبت به تیپ ئی‌ایکس سال‌های ۹۰ تا ۹۱ را برای آکورد ئی‌ایکس جدید به همراه داشت. در این پیشرانه از همان خروجی‌های اگزوز دوقلوی تیپ‌های ئی‌ایکس و اس‌ئی با در نظر گرفتن تغییراتی از جمله بازبینی اندازهٔ سیستم ورودی هوا، بازبینی میل بادامک و طراحی جدید منیفولد ورودی هوا (که به سوپاپ‌های پروانه‌ای مجهز بودند) استفاده شده‌بود. سوپاپ‌های پروانه‌ای در دور موتور ۴۶۰۰ دور بر دقیقه باز می‌شدند تا تنفس هوای منیفولد ورودی در دور موتورهای بالا بهتر صورت بگیرد.[۸۲] در مدل‌های سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ کمربندهای نیمه‌خودکار موتوردار با همان کمربندهای شانه‌ای مرسوم برای تمام سرنشینان بجز سرنشین میانی عقب جایگزین شد و کیسهٔ هوای جانبی برای راننده نیز در این مدل‌ها نصب گردید.[۸۳] سیستم ترمز ضد قفل همراه با ۴ دیسک ترمز برای هر ۴ چرخ بر روی مدل‌های ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد.[۷۰] همچنین انحنای بیشتر لبه‌ها و زاویه‌ها در قسمت دماغه و عقب ظاهر مدرن‌تری به آکورد بخشید. در آکوردهای سدان و کوپه قطعات جدیدی همچون چراغ‌های جلو و جلوپنجرهٔ متفاوت، چراغ‌های عقب کهربایی، ضربه‌گیرهای جانبی کمی باریک‌تر، و رینگ‌های بازطراحی‌شده نصب شد. برای اولین بار مدل ئی‌ایکس کوپه رینگ‌هایی متفاوت از ئی‌ایکس سدان داشت.[۸۴] در مدل‌های سدان و کوپه، چراغ‌های عقب از نو طراحی و چراغ‌های راهنما و دنده‌عقب به بخش پایینی منتقل شدند؛ در حالی که در مدل استیشن واگن از همان چراغ‌های نصب شده بر روی آکوردهای ۱۹۹۰ و ۹۱ استفاده شد. از جمله امکانات استاندارد جدید، افزودن سیستم ضد سرقت به رادیوهای تیپ ئی‌ایکس[۸۵] و تعبیهٴ زیرآرنجی برای صندلی راننده در مدل ئی‌ایکس بود.[۸۶]

  • کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • سدان (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    سدان (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • استیشن واگن (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    استیشن واگن (تغییر چهره ۱۹۹۱)

نسل پنجم (۱۹۹۳–۱۹۹۷)

برای اولین بار در تاریخ هوندا آکورد، شرکت هوندا در سال ۱۹۹۳ این مدل را به شکل دو نسخهٔ متمایز معرفی کرد؛ یک نسخه مخصوص بازار اروپا و دیگری مخصوص آمریکای شمالی و ژاپن.[۸۷] هوندا و گروه روور با همکاری یکدیگر مدل اروپائی آکورد؛ یعنی روور ۶۰۰ را خلق کردند. پیش از این، هوندا و روور در تولید مدل‌های هوندا لجند و روور ۸۰۰ همکاری موفقیت‌امیزی را تجربه کرده‌بودند.[۸۸][۸۹] همان‌گونه که بعضی از محصولات شرکت ایسوزو در ژاپن تحت برند هوندا به فروش می‌رسیدند، این نسل از آکورد در ژاپن با نام ایسوزو آسکا نیز فروخته می‌شد.[۹۰]

در زمان رونمایی در سال ۱۹۹۳، هوندا آکورد برای بار دوم برندهٔ جایزهٔ خودروی سال ژاپن شد.[۹۱][۹۲]

آمریکای شمالی، ژاپن، آسیا و اقیانوسیه

نسل پنجم (آمریکای شمالی، ژاپن، آسیا و اقیانوسیه)
دید کلی
نام‌های دیگرایسوزو آسکا
تولید۱۹۹۳–۱۹۹۷
طراحیوکیو کوروسو، کوهیچی هیراتا (۱۹۹۰، ۱۹۹۲)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه
پیشرانه
موتور
  • ۱٫۸ لیتری آی۴
  • ۲٫۰ لیتری آی۴
  • ۲٫۲ لیتری آی۴
  • ۲٫۷ لیتری وی۶
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
وزن خالص۱٬۲۹۵ کیلوگرم (۲٬۸۵۵ پوند)
سدان (قبل از تغییر چهره)
کوپه (قبل از تغییر چهره)
نمای داخلی (قبل از تغییر چهره)

نسخهٔ مخصوص بازار آمریکای شمالی از نسل پنجم آکورد در تاریخ ۹ سپتامبر ۹۳ عرضه شد. برای سازگاری با نیازهای بازار آمریکای شمالی، این مدل از نسل‌های پیشین بزرگتر بود؛ افزایش عرض و کاهش طول بدنه این نسل را همچنان در کلاس خودروهای اندازه متوسط در آمریکای شمالی قرار می‌داد.[۱۷] بنا بود این نسل از آکورد در کلاسی پایینتر از نسل دوم هوندا اسکوت و هوندا رافاگا قرار بگیرد، اما پهنای بدنهٔ آن کمی بیشتر شد و درنتیجه در کلاس مالیاتی مورد نظر در ژاپن قرار نگرفت.[۹۳]

توسعهٔ نسل پنجم از سپتامبر ۱۹۸۹ و طراحی آن از ژوئیهٔ ۱۹۹۰ آغاز شد. طرح نهایی در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۹۰ گزینش شد، اما این پروسه تا میانهٔ سال ۱۹۹۱ متوقف شد. ناهماهنگی‌ها و تناقضات موجود در طراحی، چندین دگرگونی را تا ماه آوریل سال ۱۹۹۲ به دنبال داشت و در نهایت به ظهور یک طراحی جدید انجامید که شروع تولید آن برای سال ۱۹۹۳ برنامه‌ریزی شد. امتیاز طراحی این نسل در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۲ در ایالات متحده ثبت و تولید آن از ۲۴ اوت ۱۹۹۳ در خط تولید ماریسویل آغاز شد.[۹۴][۹۵]

شرکت هوندا برای مدل سدان اختصاصی بازار ژاپن چهار موتور با اندازه‌های مختلف در نظر گرفته بود که موتورهای ۱٫۸ لیتری، ۲٫۰ لیتری، ۲٫۲ لیتری وی‌تک و ۲٫۲ لیتری دو میل‌سوپاپ وی‌تک را شامل می‌شد.[۹۶]

نسل پنجم آکورد اولین نسلی بود که در کشور فیلیپین ساخته می‌شد و به فروش می‌رسید.[۹۷]

کوپه (تغییر چهره)
سدان (تغییر چهره)

آکورد در آمریکا با همان تیپ‌های دی‌ایکس، ال‌ایکس و ئی‌ایکس عرضه شد و مدل‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر نیز مانند نسل قبلی برای کانادا در نظر گرفته شدند.[۹۸][۹۹] جعبه‌دندهٔ پنج‌سرعتهٔ دستی تقریباً بدون تغییر باقی ماند؛ در حالی که جعبه‌دندهٔ چهارسرعتهٔ خودکار، که به سختی در تعویض دنده‌ها مشهور بود، به سیستم برنامه‌ریزی تعویض دندهٔ هوندا با نام «گرید-لوجیک» مجهز شد.[۱۷] این سیستم در مسیرهای شیب‌دار از تعویض معکوس دنده به دندهٔ مرده جلوگیری می‌کرد و دنده را در همان دندهٔ درگیر شده نگه می‌داشت.[۱۰۰] طراحی داخلی تمام مدل‌های این نسل از آکورد، ارگونومیک‌تر بودند و تجهیزات ایمنی همچون کیسه‌هوای دوگانه برای سرنشینان جلو و میله‌های تقویت‌شدهٔ محافظ برای برخورد جانبی در آنها به‌صورت استاندارد درآمد.[۱۷] امکانات اختصاصی برای تیپ ئی‌ایکس مواردی همچون موتور ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر نسل قبلی با یک میل‌سوپاپ و سیستم وی‌تک (با قدرت ۱۴۵ اسب بخار (۱۰۸ کیلووات) در مقایسه با ۱۴۰ اسب بخار (۱۰۴ کیلووات) در مدل ئی‌ایکس نسل قبل)، ترمزهای ضدقفل (قابل سفارش برای تیپ ال‌ایکس)، ترمزهای دیسکی در هر ۴ چرخ، رینگ‌های آلیاژی ۱۵ اینچی و میله تعادل عقب را شامل می‌شد. در این نسل و برای مدل ئی‌ایکس، تودوزی چرمی به عنوان یک گزینهٔ انتخابی در نظر گرفته شد. به مدل‌هایی با این نوع تودوزی، ئی‌ایکس-ال می‌گفتند. تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس در نسل پنجم به امکاناتی برابر با نسل قبلی و همان پیشرانهٔ ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر بدون سیستم وی‌تک با طراحی بهبود یافته مجهز بودند. این موتور در مقایسه با نسل قبلی با قدرت ۱۲۵ اسب بخار (۹۳ کیلووات)، توانایی تولید ۱۳۰ اسب بخار (۹۷ کیلووات) نیرو را داشت.[۹۸] در سال ۱۹۹۴ هوندا آکورد باری دیگر توسط مجلهٔ موتور ترند به‌عنوان خودروی وارداتی سال ایالات متحده انتخاب شد.[۱۰۱] طراحی ظاهری آکورد کوپه، همانند نسل قبل کاملاً با مدل سدان برابری می‌کرد. در پایان تولید نسل پنجم، و آغاز عرضهٔ نسل ششم، تولید مدل استیشن واگن در نهایت متوقف شد و هوندا آکورد تنها در مدل‌های سدان و کوپه عرضه شد.[۲۳]

در سال ۱۹۹۴ و برای مدل سال ۱۹۹۵، یک موتور وی۶ به موتورهای هوندا آکورد افزوده شد. این موتور که دارای حجم ۲٫۷ لیتر بود، از نسل اول آکیورا لجند در بازار ایالات متحده به عاریت گرفته شده‌بود.[۹۷] موتور وی۶ در هر دو تیپ ال‌ایکس و ئی‌ایکس سدان عرضه می‌شد. نصب موتور بزرگتر وی۶، تغییرات و اصلاحاتی را در طراحی دماغهٔ خودرو می‌طلبید؛ طراحی جدید دماغه و جلوپنجرهٔ جدید با تزئینات کرومی، از جمله تغییراتی بودند که بدین منظور بر روی هوندا آکورد اعمال شدند. همچنین در سال ۱۹۹۵، جعبه‌دندهٔ دستی نیز از فهرست تجهیزات مدل‌های استیشن واگن آکورد حذف شد.[۲۰] تیپ‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس مجهز به موتور وی۶، هر دو، جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار داشتند.[۱۰۲] از جلوپنجره‌های مدل‌های وی۶ با تزئینات کرومی بعداً و در سال ۱۹۹۶ در مدل‌های چهار سیلندر نیز استفاده‌شد، همچنین در این سال طراحی سپرهای آکورد تغییر یافت و چراغ‌های عقب آن نیز بزرگ‌تر شدند.[۲۳] در مدل ئی‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، و در مدل ال‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های فولادی ۱۵ اینچی با قالپاق‌های کامل استفاده شده‌بود. بر خلاف انتظارات مبنی بر تغییرات عمده در رنگ‌بندی بیرونی و داخلی، هوندا آکورد در سال ۱۹۹۵ تغییرات اندکی را تجربه کرد.[۹۸]

در سال ۱۹۹۵، همانند نسل‌های گذشته، آکورد در میانهٔ نسل پنجم نیز دستخوش تغییراتی برای مدل سال ۱۹۹۶ شد.[۹۸] سپرهای منحنی‌تر، چهرهٔ جلویی تغییر یافته، چراغ‌های راهنمای جدید در جلو و چراغ‌های عقب با طراحی به‌روزتر، ظاهری ملایم‌تر به آکورد بخشیده بود.[۲۳]

آکورد استیشن ال‌ایکس

برای مدل سال ۱۹۹۷، هوندا یک «نسخهٔ ویژه» از آکورد را معرفی کرد که با تیپ اس‌ئی متفاوت بود. از جمله رنگ‌های در نظر گرفته‌شده برای بدنهٔ این مدل، قرمز سن مارینو بود که با تودوزی خاکستری عرضه می‌شد[۱۰۳] و امکانات استانداردی نظیر سیستم امنیتی با ورود بدون کلید، پخش سی‌دی، ضربه‌گیرهای جانبی همرنگ بدنه، رینگ‌های متمایز آلیاژی و سقف بازشو داشت. در بخش فنی نیز این نسخهٔ ویژهٔ آکورد به موتور یکسان با تیپ ال‌ایکس مجهز بود و تنها با جعبه‌دندهٔ چهارسرعتهٔ خودکار قابل خریداری بود.[۹۸]

مدل‌های کوپه و استیشن واگن ساخته شده در ایالات متحده که به اروپا صادر می‌شدند، شامل هر دو نوع فرمان راست و فرمان چپ بودند، اما موتور وی۶ برای آن‌ها جزو گزینه‌های قابل انتخاب نبود.[۱۰۴]

نسل پنجم هوندا آکورد، یکی از خودروهایی بود که در ایالات متحده آمار دزدی زیادی را به خود اختصاص داده‌بود.[۱۰۵]

مدل اروپایی

نسل پنجم (اروپا)
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا اسکوت اینووا
تولید۱۹۹۳–۱۹۹۸
مونتاژسوئیندون، انگلستان (HUKM)
طراحشیگئو اونو (۱۹۸۹)[۱۰۶]
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
موتور
  • ۱٫۸ لیتری آی۴
  • ۲٫۰ لیتری آی۴
  • ۲٫۲ لیتری آی۴
  • ۲٫۳ لیتری آی۴
  • ۲٫۰ لیتری آی۴ دیزل
ابعاد
وزن خالص۱٬۲۴۰ کیلوگرم (۲٬۷۳۴ پوند)
۱٬۳۷۵ کیلوگرم (۳٬۰۳۱ پوند)
آکورد ۱۹۹۷ مخصوص بازار اروپا

نسل پنجم آکورد برای بازارهای اروپایی در سپتامبر ۱۹۹۳[۱۷] و با ساختاری غیرمرتبط با آکورد سری سی‌دی (نسل پنجم در ژاپن و آمریکای شمالی) رونمایی شد.[۱۰۷] این مدل در واقع همان اسکوت اینووای بازار ژاپن بود که بر اساس پلت‌فرم سی‌بی نسل چهارم آکورد ساخته شده‌بود. این خودرو محصول تلاش مشترک هوندا و گروه روور بود که منجر به ساخت سری ۶۰۰ روور نیز شد.[۸۹]

در سال ۱۹۹۶ طراحی بدنهٔ آکورد اروپایی دستخوش تغییرات مختصری شد و قطعاتی با طراحی جدید جای قطعات قدیمی را در نمای جلو (سپر، چراغ‌ها، جلوپنجره و درپوش موتور) و نمای عقب (چراغ‌های عقب) گرفتند.[۲۳] همچنین درهای بدون قاب دور نیز با مدل‌های مرسوم تعویض شدند. با وجود این تغییرات، سبک طراحی آکورد همچنان مشابه اسکوت اینووا و زبان طراحی آن مطابق با همان سبک طراحی بود که اولین بار در نسل پنجم هوندا سیویک به کار گرفته شده‌بود. نمای ظاهری آکورد اروپایی به‌طور چشمگیری با همتای خود در آمریکای شمالی، که بیشتر از سبک مرسوم طراحی خودروهای سدان بهره‌مند بود، متفاوت بود.[۱۰۷] این مدل به صورت استاندارد به دو کیسهٔ هوا مجهز شده‌بود.[۱۷]

آکوردهای اروپایی شامل مدل‌های کوپه و استیشن نبودند، لذا شرکت هوندا تصمیم گرفت مدل‌های کوپه و استیشن آکوردهای آمریکای شمالی را به بازار اروپا عرضه کند.[۱۰۸]

مدل‌های دیزلی آکورد از موتورهای سری اِل روور با سیستم تزریق مستقیم سوخت استفاده می‌کردند که بر روی خودروهای دیزلی سری ۶۰۰ روور نیز بکار می‌رفت.[۱۰۹]

روور ۶۰۰

روور ۶۰۰

شرکت هوندا به عنوان بخشی از روابطی که با گروه روور داشت، نسخه اروپایی آکورد را با تغییراتی تحت نام روور ۶۰۰ جانشین مدل آستین مونتگو کرد و در سال ۱۹۹۳ آن را معرفی نمود. پلت‌فرم این مدل کاملاً با مدل اروپایی مشترک بود، اما طراحی بدنه آن در قسمت‌های سپر در جلو و عقب، چراغ جلو و عقب، درها و شیشه‌های عقبی از آکورد متفاوت بود. اما با این‌حال نمای داخلی آن شباهت زیادی به آکورد داشت.[۱۱۰]

نسل ششم (۱۹۹۷–۲۰۰۲)

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل ششم)
نسل ششم
هوندا آکورد وی۶ (استرالیا)
دید کلی
تولید۱۹۹۷–۲۰۰۲
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
۵ در استیشن واگن (اروپا و ژاپن)
۲ در کوپه (آمریکا و اروپا)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو/تمام چرخ متحرک
پیشرانه
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
آکورد وی۶ (استرالیا)
هوندا آکورد ۲۰۰۲ (اروپا)

شرکت هوندا برای نسل ششم مدل آکورد سه مدل مختلف را برای عرضه در هریک از بازارهای ژاپن، آمریکای شمالی و اروپا در نظر گرفت.[۳۳] در زمان عرضهٔ این نسل در سال ۱۹۹۸، مدل استیشن واگن از فهرست مدل‌های آکورد حذف شد و تنها مدل‌های سدان در سه تیپ و کوپه در دو تیپ به بازار عرضه شدند. فضای داخل کابین آکورد در نسل ششم به میزان ۷ فوت مکعب (۰٫۲ متر مکعب) افزایش یافته‌بود و این خودرو به‌طور رسمی در کلاس خودروهای اندازه متوسط قرار گرفت. در سال ۱۹۹۹ تودوزی‌های جدید و آینه‌های تاشوی جانبی در تیپ‌های ئی‌ایکس و ال‌ایکس ارائه شدند و در سال ۲۰۰۰ نیز یک سیستم غیرفعال‌کنندهٔ احتراق موتور بر روی این خودرو نصب شد تا از روشن شدن موتور بدون سوئیچ اصلی ارائه‌شده توسط هوندا جلوگیری کند.[۲۳]

در مدل سال ۲۰۰۱، علاوه بر بهینه‌سازی کیسه‌های هوای جلو، کیسه‌های هوای جانبی نیز برای تمامی مدل‌های آکورد ارائه شد. مدل‌های سدان به جلوپنجره، چراغ‌های عقب و چراغ‌های راهنمای جدید مجهز شدند و یک سیستم صوتی پخش سی‌دی با ظرفیت ۶ سی‌دی نیز به امکانات استاندارد مدل‌های ئی‌ایکس افزوده شد. در میانه‌های سال ۲۰۰۱، شرکت هوندا یک بستهٔ امکانات ویژه را برای تیپ دی‌ایکس ارائه کرد که امکاناتی را نظیر تزئینات بدنه، تزئینات چوبی داخل کابین، کفپوش کابین، سامانهٔ تهویه مطبوع، پخش سی‌دی و یک جعبه‌دندهٔ خودکار در بر می‌گرفت.[۲۳]

برای مدل سال ۲۰۰۲، امکانات انتخابی جدیدی برای سطح امکانات اس‌ئی در مدل‌های کوپه و سدان در نظر گرفته‌شد. از جملهٔ این امکانات جدید می‌توان به مواردی مانند ترمزهای ضد قفل، سیستم ورود بدون کلید، رینگ‌های آلیاژی ۱۵ اینچی، تنظیم برقی ارتفاع صندلی راننده، و بهبود سیستم صوتی اشاره کرد.[۲۳]

در ابتدای عرضهٔ این نسل، شرکت هوندا نسخهٔ تیپ آر آکورد را معرفی کرد. در این نسخه از شاسی و بدنهٔ محکم‌تر استفاده شده‌بود و برای کاهش وزن بیشتر، مواردی همچون سقف بازشو، شیشه‌های لچکی عقب، سیستم تهویه مطبوع و بخشی از عایق‌های صدا از امکانات این خودرو حذف شدند. سیستم تعلیق و ترمز نیز تقویت شدند، و صندلی‌های ریکارو و کیت بدنه به همراه یک بالهٔ بزرگ در عقب برای این مدل در نظر گرفته‌شد.[۱۱۱] آکورد تیپ آر، که برای عرضه در بازارهای اروپا و ایالات متحده تولید می‌شد، از شاسی سی‌اچ۱ آکورد بهره‌مند بود و نیروی تولیدی موتور ۲٫۲ لیتری وی‌تک آن به ۲۲۰ اسب بخار می‌رسید.[۱۱۲]

نسخهٔ دیگری از نسل ششم آکورد که تنها در بازار ژاپن عرضه شد، خودروی آکورد یورو آر بود که موتور اچ۲۲آ نصب‌شده بر روی آن نیرویی برابر با ۲۱۷ اسب بخار داشت. شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت آکورد یورو آر ۷٫۱ ثانیه بود و می‌توانست به بیشینه سرعت ۲۴۳ کیلومتر بر ساعت دست یابد.[۱۱۳][۱۱۴]

نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷)

نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۳ وارد بازار آمریکای شمالی شد.[۱۱۵] این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی.[۱۱۶] مدل طراحی شده برای بازار اروپا، در آمریکای شمالی نیز با نام آکورا تی‌اس‌ایکس به فروش می‌رسید.[۱۱۷][۱۱۸] برای معرفی نسل هفتم هوندا آکورد، شرکت هوندا یک ویدئوی تبلیغاتی با نام «کاگ» را منتشر کرد.[۱۱۹][۱۲۰]

ژاپن و اروپا

نسل هفتم (ژاپن و اروپا)
دید کلی
تولید۲۰۰۲–۲۰۰۸
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
۵ در استیشن واگن
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
جعبه‌دنده۵ دندهٔ خودکار
۵ و ۶ دندهٔ دستی
مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هفتم اروپا و ژاپن)
نسل هفتم (ژاپن و اروپا)

آکوردهای اروپایی و ژاپنی در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند؛ با این حال، مدل‌های نسل پیشین نیز همچنان در کارخانهٔ سوئیندون ساخته می‌شدند.[۱۱۶]

در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، پس از هوندا سیویک، جایگاه دوم تعداد دفعات کسب این جایزه را به نام خود ثبت کرد و شرکت هوندا را با ۱۲ بار دریافت جایزهٔ خودروی سال ژاپن، به جایگاه اول کسب این جایزه در میان سایر خودروسازان رساند.[۱۲۱]

این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت ۱۵۲ اسب بخار (۱۱۳ کیلووات)، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان ۱۸۷ اسب بخار (۱۳۹ کیلووات)، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت ۱۳۸ اسب بخار (۱۰۳ کیلووات)، گشتاور ۳۴۰ نیوتن متر (۲۵۱ پوند نیرو-فوت) و مصرف سوخت ۴٫۷ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۰ مایل بر گالون آمریکایی) مجهز شده‌بود.[۱۲۲][۱۲۳]

این مدل در برخی بازارها مانند استرالیا با نام «هوندا آکورد یورو»[۱۲۴] و در آمریکای شمالی با نام آکورا تی‌اس‌ایکس فروخته می‌شد.[۱۱۸]

آکورد یورو آر (سی‌ال۷؛ ۲۰۰۲–۲۰۰۷)

هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. آکورد یورو آر به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی ۲۱۷ اسب بخار (۱۶۲ کیلووات) و گشتاور ۲۰۶ نیوتن متر (۱۵۲ پوند نیرو-فوت) مجهز شد.[۱۲۲] این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو جلوی منتقل می‌کرد.[۱۲۵] این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر نیز به کار رفته‌بود.[۱۲۶] از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، غربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.[۱۲۶][۱۲۷]

نسل هفتم آمریکای شمالی، آسیا و اقیانوسیه

نسل هفتم (آمریکای شمالی، آسیا و اقیانوسیه)
هوندا آکورد نسل هفتم (استرالیا)
دید کلی
تولید۲۰۰۲–۲۰۰۷
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
۲ در کوپه
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
جعبه‌دنده۵ دندهٔ خودکار
۵ و ۶ دندهٔ دستی
۵ دندهٔ نیمه‌خودکار چهار کلاچه
مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هفتم آمریکای شمالی)
نسل هفتم (استرالیا)

فاصلهٔ بین محورها و عرض آکورد نسل هفتم آمریکای شمالی از نسل پیشین نسبتاً بزرگتر بود. این نسل در دو نوع سدان و کوپه عرضه شد و در سال ۲۰۰۵ یک مدل هیبریدی نیز به مجموعه مدل‌های آن اضافه شد.[۱۲۸][۱۲۹]

موتور مدل‌های چهار سیلندر، یک موتور ۲٬۳۹۷ سی‌سی با قدرت ۱۶۱ اسب بخار (۱۲۰ کیلووات) و گشتاور ۲۲۰ نیوتن متر (۱۶۲ پوند نیرو-فوت) (۱۶۶ اسب بخار و ۲۱۸ نیوتن متر برای مدل‌های سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷) و جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی یا ۵ سرعتهٔ خودکار بود و در آنها به‌جای تسمه تایم، از زنجیر استفاده می‌شد.[۱۳۰]

در سال ۲۰۰۳، هوندا مدل آکورد کوپه را با خصوصیات قدرتمندتری معرفی کرد که دارای موتور ۶ سیلندرِ وی‌شکل از سری جی هوندا با حجم ۲٬۹۹۷ سی‌سی بود. قدرت موتور مدل‌های سال ۲۰۰۶ برابر ۲۴۰ اسب بخار (۱۷۹ کیلووات) و گشتاور آنها ۲۸۷ نیوتن متر (۲۱۲ پوند نیرو-فوت) و قدرت مدل‌های سال ۲۰۰۷ برابر ۲۴۴ اسب بخار (۱۸۲ کیلووات) و گشتاور آنها ۲۸۶ نیوتن متر (۲۱۱ پوند نیرو-فوت) بود. این مدل‌ها مجهز به جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی بودند که مشابه نمونهٔ مورد استفاده در آکورا ۳٫۲سی‌ال تیپ اس بود.[۱۲۲][۱۳۱] از دیگر امکانات این مدل کوپه می‌توان به رینگ‌های ۱۷ اینچی، صندلی‌های چرمی سوراخ‌دار، قطعات داشبورد از جنس فیبر کربن و سیستم صوتی جدید با قدرت ۱۸۰ وات اشاره کرد. بر اساس آزمایش‌های مجلهٔ کار اند درایور، به دلیل توانایی در فعال نگه‌داشتن سامانهٔ وی‌تک در تمام طول زمان شتاب‌گیری شدید، آکورد ئی‌ایکس وی۶ با جعبه‌دندهٔ ۶ دنده، شتاب ۰ تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت (۰ تا ۶۰ مایل بر ساعت) را تنها در زمان ۵٫۹ ثانیه طی می‌کرد. این زمان بیش از ۱ ثانیه سریع‌تر از مدل مجهز به جعبه‌دندهٔ خودکار بود.[۱۳۲]

این مدل از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در ژاپن با نام هوندا اینسپایر نیز به فروش می‌رسید، در حالی که در کشور چین با نام گوانژو-هوندا آکورد شناخته می‌شد و فروش آن در سال ۲۰۰۳ آغاز شد و تا سال ۲۰۰۹ به طول انجامید.[۱۳۳]

سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا (NHTSA) آزمایش تصادف را بر روی مدل‌های سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ آکورد انجام داده‌است که نتایج این آزمایش‌ها در جدول زیر آمده‌است.[۱۳۴]

مدل سال مدل نوع برخورد از روبرو (راننده) برخورد از روبرو (سرنشین) برخورد جانبی (راننده) برخورد جانبی (سرنشین) غلتیدن (خودروهای تک‌محور)
۲۰۰۳ آکورد ۴در
۲۰۰۴ آکورد ۴در با کیسه هوا
۲۰۰۵ آکورد ۲در با کیسه هوا
۲۰۰۶ آکورد ۴در با کیسه هوا
۲۰۰۷ آکورد ۲در با کیسه هوا

مؤسسهٔ بیمهٔ ایمنی بزرگراه‌ها (IIHS) اعلام کرده‌است که آکوردهای مدل سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ دارای کمترین میزان تلفات در تصادفات جاده‌ای در میان سدان‌های غیرلوکس کلاس اندازه متوسط بوده‌اند.[۱۳۵]

نسل هشتم (۲۰۰۷–۲۰۱۲)

نسل هشتم
هوندا آکورد نسل هشتم (سی‌یو۲؛ اروپا)
دید کلی
تولید۲۰۰۷–۲۰۱۲ (آمریکای شمالی)
۲۰۰۸–۲۰۱۵ (ژاپن و اروپا)
۲۰۰۹–۲۰۱۷ (چین)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
۲ در کوپه (فقط آمریکای شمالی)
۵ در استیشن واگن (ژاپن و اروپا)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
جعبه‌دنده۵ دندهٔ خودکار و دستی
۶ دندهٔ دستی

با نام آکورد در ژاپن و اروپا و با نام اسپیریور در چین

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هشتم اروپا و ژاپن)
آکورد ۲۰۰۸ (ژاپن و اروپا)

آکورد نسل هشتم در میانهٔ سال ۲۰۰۸ در بازار اروپا و ژاپن عرضه شد.[۱۳۶][۱۳۷] این مدل همچنین به عنوان نسل دوم آکورد یورو در استرالیا،[۱۳۸] و با نام آکیورا تی‌اس‌اکس در آمریکای شمالی،[۱۳۷] و در تمامی بازارها در انواع سدان و استیشن واگن به فروش می‌رسید.[۱۳۶] در کشور چین نسخه‌ای از مدل سدان با نام هوندا اسپیریور موجود بود که بعداً نسل دوم این مدل با همین نام به صورت جداگانه وارد بازار شد.[۱۳۹] روند تولید نسل هشتم هوندا آکورد از ماه اوت سال ۲۰۰۹ و توسط شعبهٔ دانگ‌فنگ هوندا آغاز شد و آخرین خودروها از این نسل در پایان ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۵ در استرالیا و نیوزلند (اکورد یورو) تولید شدند.[۱۴۰][۱۴۱]

در اروپا، برای این خودرو دو موتور بنزینی ۲٫۰ لیتری و ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (به ترتیب با قدرت ۱۵۶ و ۱۹۸ اسب بخار) ارائه شد، در حالی که یک موتور دیزل ۲٫۲ لیتری آی-دی‌تک با قدرت ۱۴۷ اسب بخار و گشتاور ۳۴۹ نیوتن متر در تیپ‌های استاندارد، و قدرت ۱۷۷ اسب بخار و گشتاور ۳۷۹ نیوتن متر در تیپ اسپورت تایپ-اس نیز در دسترس قرار گرفت. این موتور با وجود مصرف سوخت ترکیبی ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، می‌توانست آکورد را در مدت ۵٫۸ ثانیه از سرعت ۰ به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.[۱۴۲] فروش این نسل در اروپا در سال ۲۰۱۵ متوقف شد.[۱۴۳]

با نام آکورد در آمریکای شمالی و چین و با نام اینسپایر در ژاپن

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هشتم آمریکای شمالی)
آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۲ (ایالات متحده و چین)

هوندا آکورد عرضه شده در بازار آمریکای شمالی نسبت به همتای خود در ژاپن از بدنه‌ای متفاوت بهره‌مند بود. آکورد با این چهره با نام هوندا اینسپایر در ژاپن به فروش می‌رسید.[۱۴۴] تولید این مدل در ژاپن در سال ۲۰۱۲ متوقف شد.[۱۴۵] به دلیل بهره‌مندی از اندازه‌های بزرگتر نسبت به نسل قبلی، این نسل در کلاس خودروهای اندازه بزرگ قرار گرفت.[۴۳] نام مدل آکورد کراستور فست‌بک که در سال ۲۰۱۰ با این نام عرضه شده‌بود، در سال ۲۰۱۲ به هوندا کراستور تغییر یافت.[۱۴۶][۱۴۷] برای مدل‌های سدان ال‌ایکس و اس‌ئی یک موتور ۴ سیلند ۲٫۴ لیتری با قدرت ۱۷۷ اسب بخار (۱۳۲ کیلووات) و گشتاور ۲۱۸ نیوتن متر (۱۶۱ پوند نیرو-فوت)، و برای مدل‌های کوپه و سدان ئی‌ایکس، ئی‌ایکس-آی و ال‌ایکس-اس با قدرت ۱۹۰ اسب بخار (۱۴۲ کیلووات) و گشتاور ۲۲۰ نیوتن متر (۱۶۲ پوند نیرو-فوت) در نظر گرفته شده‌بود. همچنین یک پیشرانهٔ ۳٫۵ لیتری وی۶ با قدرت ۲۷۲ اسب بخار (۲۰۳ کیلووات) و گشتاور ۳۴۴ نیوتن متر (۲۵۴ پوند نیرو-فوت) نیز برای آکورد ارائه شد.[۴۳]

نسل هشتم هوندا آکورد در آوریل ۲۰۰۸ در کشور مالزی عرضه شد. مدل‌های مجهز به موتورهای ۲٫۰ و ۲٫۴ لیتری به صورت بومی در این کشور مونتاژ می‌شدند؛ اما مدل وی۶ عرضه شده در این بازار، در کشور تایلند مونتاژ شده و به مالزی صادر می‌شد. مدا وی۶ آکورد در مالزی نسبتاً از قیمت بالاتر و عوارض جاده‌ای بیشتری برخوردار بود، اما سامانهٔ مدیریت متغیر سیلندرها در پیشرانهٔ این مدل، به کاهش مصرف سوخت و صرفهٔ اقتصادی آن کمک می‌کرد.[۱۴۸]

در کشور مالزی، نام نسل هشتم آکورد از دسامبر ۲۰۱۳ به پروتون پردانا تغییر یافت و مورد استفادهٔ مقامات دولتی قرار گرفت.[۱۴۹]

نسل نهم (۲۰۱۲–۲۰۱۹)

نسل نهم
هوندا آکورد۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (پیش از تغییر چهره، سنگاپور)
دید کلی
تولید۲۰۱۲–۲۰۱۷ (آمریکای شمالی)
۲۰۱۳–۲۰۱۹ (آسیا)
۲۰۱۶–اکنون (هند)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
۲ در کوپه (فقط آمریکای شمالی)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
جعبه‌دندهسی‌وی‌تی
۵ دندهٔ خودکار
۶ دندهٔ دستی یا خودکار
مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل نهم)
هوندا آکورد وی‌تی‌آی-ال (پیش از تغییر چهره، استرالیا)
هوندا آکورد تورینگ کوپه ۲۰۱۷ (ایالات متحده)
هوندا آکورد وی‌تی‌آی (پس از تغییر چهره، استرالیا)

رهبر پروژه نسل نهم آکورد، شوجی ماتسوی بود؛ مهندسی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ روی پلت‌فرم آکورد کار کرده بود.[۱۵۰] این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که تحت نظارت و مدیریت کامل تاکانوبا ایتو، مدیر عامل شرکت هوندا، توسعه می‌یافت.[۱۵۱]

در سال ۲۰۱۲ و طی نمایشگاه بین‌المللی خودروی آمریکای شمالی در دیترویت، هوندا از مدل مفهومی آکورد کوپه رونمایی کرد.[۱۵۲] در ماه اوت ۲۰۱۲، این شرکت جزئیات مربوط به آکورد سدان مدل سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد و در نهایت مدل‌های تولیدی آکورد سدان و کوپه در اوایل ماه سپتامبر ۲۰۱۲ به‌طور کامل به بازار معرفی شدند.[۱۵۳] فروش آکورد سدان در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲ آغاز شد و به دنبال آن مدل کوپه نیز در ۱۵ اکتبر همان سال در دسترس خریداران قرار گرفت.[۱۵۴] تاریخ عرضهٔ مدل‌های سدان و کوپه در کانادا به ترتیب برابر با ۲۴ سپتامبر و ۱ نوامبر ۲۰۱۲ بود.[۱۵۵] در ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۳، شرکت هوندا برنامهٔ خود برای عرضهٔ آکورد در بازار روسیه را اعلام کرد.[۱۵۶]

از سال ۲۰۱۴، هوندا خودروهای آکورد را از چین به کشورهای خاورمیانه و خاور نزدیک، آفریقا، اعضای اتحادیه کشورهای مستقل و سایر کشورها صادر می‌کرد.[۱۵۷]

برای سدان تیپ اسپورت، رینگ‌های ۱۹ اینچی و برای سایر تیپ‌های سدان و همچنین برای مدل کوپه از رینگ‌های ۱۷ و ۱۸ اینچی استفاده شد. در این خودرو از سیستم کنترل پیمایش سازگار استفاده شد که قابلیت تنظیم فاصله با خودروی جلو را داشت. همچنین سامانهٔ هشدار خروج از مسیر، هنگام خطر، با ایجاد لرزش در فرمان خودرو، به راننده هشدار می‌داد و در صورت نیاز، خودرو را به‌صورت خودکار به مسیر بازمی‌گرداند.[۱۵۸]

نسل نهم هوندا آکورد، اولین خودروی تولید انبوه بود که به نرم‌افزار کارپلی اپل مجهز شد. این نرم‌افزار امکان استفاده از نرم‌افزارهای محبوب گوشی‌های آیفون را از طریق نمایش آن‌ها بر روی صفحه نمایش ۷ اینچی روی داشبورد فراهم می‌کرد. این نرم‌افزار که در آن زمان تنها از راه اتصال با کابل قابل استفاده بود، به راننده این اجازه را می‌دهد که بدون چشم برداشتن از جاده یا برداشتن دست‌ها از روی فرمان، به امکانات گوشی؛ مانند برقراری تماس تلفنی، ارسال ایمیل، پیامک و مسیریابی دسترسی داشته‌باشد.[۱۵۹]

در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۷ و در آستانهٔ رونمایی از مدل سال ۲۰۱۸، شرکت هوندا برای برطرف کردن نقصی در سیستم برق‌رسانی و باتری نسل نهم آکورد، فراخوانی را منتشر کرد.[۱۶۰] این فراخوان، که برای تعویض حسگر شارژ باتری انجام گرفت، ۱٫۱۵ میلیون خودروی هوندا آکورد را شامل می‌شد.[۱۶۱]

نسل دهم (۲۰۱۷–اکنون)

نسل دهم
هوندا آکورد ال‌ایکس ۲۰۱۸
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا اینسپایر (دانگ‌فنگ هوندا)
تولیداکتبر ۲۰۱۷ تا کنون (آمریکای شمالی)
مارس ۲۰۱۹ تا کنون (آسیا)
طراحتوشینوبو می‌نامی (نمای بیرونی)
یوسوکه شیمیزو (نمای داخلی)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
پیشرانه
موتور
  • ۱٫۵ لیتری آی۴ (توربو)
  • ۲٫۰ لیتری آی۴ (توربو)
  • ۲٫۰ لیتری آی۴ به همراه ۲ موتور الکتریکی (هیبرید)[۱۶۲]
جعبه‌دنده۶ دندهٔ دستی
۱۰ دندهٔ متغیر پیوسته (سی‌وی‌تی)
ابعاد
وزن خالص۱٬۴۲۰–۱٬۵۵۵ کیلوگرم (۳٬۱۳۱–۳٬۴۲۸ پوند)
آکورد ۲۰۱۸ (نمای پشت)

از نسل دهم هوندا آکورد در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۷ رونمایی شد.[۱۶۳] تولید این نسل در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷ و فروش آن در ایالات متحده در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۷ و با عنوان مدل سال ۲۰۱۸ آغاز شد.[۱۶۴] این نسل همچنین در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷ وارد بازار کانادا شد.[۱۶۵] در تمامی مدل‌های این نسل از سیستم کنترل حرکت بین خطوط هوندا با نام «هوندا سنسینگ» استفاده شده‌است[۱۶۶] و پیشرانهٔ پایهٔ در نظر گرفته‌شده برای این خودرو یک موتور ۱٫۵ لیتری وی‌تک توربو چهارسیلندر با توانایی تولید ۱۹۲ اسب بخار (۱۴۳ کیلووات) نیرو و ۲۶۰ نیوتن متر (۱۹۲ پوند-فوت) گشتاور است که به کمک یک جعبه‌دندهٔ ۱۰ سرعتهٔ متغیر پیوسته (CVT) یا یک نمونهٔ ۶ سرعتهٔ دستی نیروی تولیدی را به چرخ‌ها منتقل می‌کند.[۱۶۷] از ماه دسامبر سال ۲۰۱۷، یک موتور ۲٫۰ لیتری چهارسیلندر وی‌تک توربو نیز به عنوان گرینهٔ انتخابی در دسترس خریداران قرار گرفت. این موتور، که جایگزین موتور ۶ سیلندر وی‌شکل استفاده شده در نسل قبلی شده‌است، بر اساس موتور نصب شده بر روی هوندا سیویک تیپ آر طراحی شده‌است؛ با این تفاوت که موتور مورد استفاده در آکورد از یک توربوشارژر کوچکتر و یک میل‌سوپاپ معمولی بهره‌مند است.[۱۶۸] توان تولیدی این پیشرانه برابر با ۲۵۲ اسب بخار (۱۸۸ کیلووات) و گشتاور آن ۳۷۰ نیوتن متر (۲۷۳ پوند نیرو-فوت) است که این نیرو به کمک همان جعبه‌دنده‌های ۶ سرعتهٔ دستی با ۱۰ سرعتهٔ خودکار به محور خودرو و سپس به چرخ‌ها منتقل می‌شود.[۱۶۹] در نسل دهم آکورد، این خودرو به‌طور انحصاری در قالب یک خودرو سدان عرضه می‌شود و تولید مدل کوپه متوقف شده‌است.[۱۷۰]

این نسل در تیپ‌های ال‌ایکس، اسپورت، ئی‌ایکس، ئی‌ایکس-ال و تورینگ عرضه می‌شود و یک موتور ۱٫۵ لیتری چهار سیلندر توربو برای تمام این تیپ‌ها در نظر گرفته شده‌است، هرچند که این موتور در مدل سال ۲۰۱۹ از گزینه‌های قابل انتخاب برای تیپ تورینگ حذف شده‌است.[۸] یک موتور ۲٫۰ لیتری چهار سیلندر مجهز به توربوشارژر نیز برای تیپ‌های اسپورت، ئی‌ایکس-ال و تورینگ در دسترس است. همچنین تیپ‌هایی که از پیشرانهٔ هیبریدی بهره‌مند هستند، شامل ئی‌ایکس هیبرید، ئی‌ایکس-ال هیبرید و تورینگ هیبرید می‌شوند.[۱۷۱]

در میان تیپ‌های مختلف نسل دهم آکورد، صندلی‌های چرمی تنها در تیپ تورینگ موجود بوده و باقی تیپ‌ها از صندلی‌های پارچه‌ای برخوردار هستند. تمامی مدل‌ها از صفحه‌نمایش لمسی ۷ یا ۸ اینچی به همراه اتصال بلوتوث و یواس‌بی بهره‌مند هستند. اما کارپلی اپل و اندروید اوتو تنها بر روی تیپ‌های مجهز به صفحه نمایش ۸ اینچی ارائه می‌شوند. در تیپ ئی‌ایکس-ال از سیستم صوتی با ۱۰ بلندگو و یک آمپلی فایر ۴۵۰ وات استفاده شده و سیستم‌های صوتی در تیپ‌های پایینتر از ۶ یا ۴ بلندگو برخوردار هستند. امکانات موجود در مدل تورینگ، که بالاترین تیپ این نسل از هوندا آکورد است، مواردی نظیر گرم‌کن و سردکن برای صندلی‌های جلو، گرم‌کن برای صندلی‌های عقب، و نمایشگر سر بالا (HUD) برای راننده را شامل می‌شوند.[۱۷۲] در تیپ تورینگ مجموعاً ۳ صفحه نمایش در فضای داخلی وجود دارد. اولین آن‌ها صفحه نمایش ۸ اینچی نصب‌شده در بخش میانی داشبورد است که با توجه به حاشیهٔ سیاه‌رنگ و وضوح بالا، بزرگتر از اندازهٔ واقعی به نظر می‌رسد. دومین صفحهٔ نمایشگر در داخل این خودرو، یک نمونهٔ هفت اینچی مورد استفاده در آمپر پشت فرمان است. در این نمایشگر تمام رنگی، اطلاعاتی از قبیل دورشمار موتور، جزئیات مصرف سوخت و سوخت باقی‌مانده، و همچنین اطلاعات موسیقی و تماس‌های تلفنی نمایش داده می‌شوند. سومین صفحه نمایشگر به کار رفته در تیپ تورینگ، نمایشگر هاد است که تنها توسط راننده قابل رؤیت است. این نمایشگر با بازتاب اطلاعاتی نظیر سرعت، اطلاعات مسیریابی و حتی اطلاعات تماس‌های تلفنی بر روی شیشهٔ جلوی خودرو، این قابلیت را در اختیار راننده قرار می‌دهد که بدون چشم برداشتن از جاده به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کند.[۱۷۳]

آکورد نسل دهم مخصوص بازارهای کشورهای جنوب شرق آسیا در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۸ و در نمایشگاه خودروی بین‌المللی تایلند رونمایی شد.[۱۷۴] فروش این خودرو در تایلند از ماه مارس ۲۰۱۹، و پس از معرفی این خودرو به بازار در نمایشگاه خودروی بین‌المللی بانکوک در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۷، آغاز شد.[۱۷۵][۱۷۶] انتظار می‌رود این خودرو پس از معرفی در نمایشگاه خودروی بین‌المللی اندونزی در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۱۹، به بازار اندونزی و در ماه مهٔ ۲۰۱۹ به بازار استرالیا عرضه شود.[۱۷۷][۱۷۸]

جایزه‌ها

  • «خودروی وارداتی سال» مجلهٔ موتور ترند سال ۱۹۹۴[۱۰۱]
  • خودروی سال منتخب ژاپن در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲[۱۷۹]
  • «خودروی سال» مجلهٔ درایو در سال ۲۰۰۸[۱۸۰]
  • خودروی سال آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۹[۱۸۱]
  • وبگاه JB car pages آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۱ را با اهدای ۴٫۵ ستاره از ۵ ستاره، بعنوان بهترین خودرو در کلاس خود انتخاب کرد.[۱۸۲]
  • «خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۳[۱۸۳]
  • «خودروی سبز سال» در ایالات متحده در سال ۲۰۱۴[۱۸۴]
  • خودروی سال آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۸[۱۸۵]
  • «خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۸[۱۸۶]
  • یهترین خودروی اندازه متوسط خانوادگی در سال ۲۰۱۹ توسط یواس نیوز[۱۸۷]

آمار فروش

در سال ۱۹۸۳ مجموع فروش هوندا آکورد از ابتدای تولید به ۱ میلیون دستگاه در سراسر جهان رسید، پس از آن در سال ۱۹۹۵ نیز مجموعاً ۵ میلیون دستگاه از این خودرو به فروش رسیده‌بود.[۱۸۸]

در جدول زیر آمار فروش سالانهٔ هوندا آکورد از سال ۱۹۷۶ تا کنون آمده‌است:

فروش هوندا آکورد در ایالات متحده؛ ۱۹۷۶–۲۰۱۸
سالفروش±%
۱۹۷۶ ۱۸٬۶۴۳—    
۱۹۷۷ ۷۵٬۹۹۵۳۰۷٫۶٪+
۱۹۷۸ ۱۲۰٬۸۴۱۵۹٪+
۱۹۷۹ ۱۵۷٬۹۱۹۳۰٫۷٪+
۱۹۸۰ ۱۸۵٬۹۷۲۱۷٫۸٪+
۱۹۸۱ ۱۷۲٬۵۵۷۷٫۲٪−
۱۹۸۲ ۱۹۵٬۵۲۴۱۳٫۳٪+
۱۹۸۳ ۲۲۲٬۱۳۷۱۳٫۶٪+
۱۹۸۴ ۲۵۶٬۶۵۰۱۵٫۵٪+
۱۹۸۵ ۲۶۸٬۴۲۰۴٫۶٪+
۱۹۸۶ ۳۲۵٬۰۰۴۲۱٫۱٪+
۱۹۸۷ ۳۳۴٬۸۷۶۳٪+
۱۹۸۸ ۳۶۲٬۶۶۳۸٫۳٪+
۱۹۸۹ ۳۶۲٬۷۰۷۰٪+
۱۹۹۰ ۴۱۷٬۱۷۹۱۵٪+
سالفروش±%
۱۹۹۱ ۳۹۹٬۲۹۷۴٫۳٪−
۱۹۹۲ ۳۹۳٬۴۷۷۱٫۵٪−
۱۹۹۳ ۳۳۰٬۰۳۰۱۶٫۱٪−
۱۹۹۴ ۳۶۷٬۶۱۵۱۱٫۴٪+
۱۹۹۵ ۳۴۱٬۳۸۴۷٫۱٪−
۱۹۹۶ ۳۸۲٬۲۹۸۱۲٪+
۱۹۹۷ ۳۸۴٬۶۰۹۰٫۶٪+
۱۹۹۸ ۴۰۱٬۰۷۱۴٫۳٪+
۱۹۹۹ ۴۰۴٬۱۹۲۰٫۸٪+
۲۰۰۰ ۴۰۴٬۵۱۵۰٫۱٪+
۲۰۰۱ ۴۱۴٬۷۱۸۲٫۵٪+
۲۰۰۲ ۳۹۸٬۹۸۰۳٫۸٪−
۲۰۰۳ ۳۹۷٬۷۵۰۰٫۳٪−
۲۰۰۴ ۳۸۶٬۷۷۰۲٫۸٪−
۲۰۰۵ ۳۶۹٬۲۹۳۴٫۵٪−
سالفروش±%
۲۰۰۶ ۳۵۴٬۴۴۱۴٪−
۲۰۰۷ ۳۹۲٬۲۳۱۱۰٫۷٪+
۲۰۰۸ ۳۷۲٬۷۸۹۵٪−
۲۰۰۹ ۲۹۰٬۰۵۶۲۲٫۲٪−
۲۰۱۰ ۳۱۱٬۳۸۱۷٫۴٪+
۲۰۱۱ ۲۳۵٬۶۲۵۲۴٫۳٪−
۲۰۱۲ ۳۳۱٬۸۷۲۴۰٫۸٪+
۲۰۱۳ ۳۶۶٬۶۷۸۱۰٫۵٪+
۲۰۱۴ ۳۸۸٬۳۷۴۵٫۹٪+
۲۰۱۵ ۳۵۵٬۵۵۷۸٫۴٪−
۲۰۱۶ ۳۴۵٬۲۲۵۲٫۹٪−
۲۰۱۷ ۳۲۲٬۶۵۵۶٫۵٪−
۲۰۱۸ ۲۹۱٬۰۷۱۹٫۸٪−
منبع: "Honda Digital Factbook". Archived from the original on 16 April 2019.

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Frank Markus (3 اکتبر 2017). "FEATURE FLASHBACK: 1976 HONDA ACCORD". Motor Trend. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 5 May 2019.
  2. ↑ Calif Torrance (21 Aug 2007). "History of the Honda Accord – 1976 through 2008". Honda News. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 2019-05-05.
  3. ↑ "1976 Honda Accord Overview". Car Gurus. 3 سپتامبر 2006. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 5 May 2019.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "HONDA Accord: Generations Timeline, Specs and Pictures". Auto Evolution. Archived from the original on 3 May 2019. Retrieved 3 May 2019.
  5. ↑ Christopher Jensen (28 اکتبر 2007). "All Grown Up, Like the Boomers Who Embraced It". The New York Times. Archived from the original on 3 May 2019. Retrieved 3 May 2019.
  6. ↑ "2008 Honda Accord Overview". Honda. Archived from the original on 17 October 2007. Retrieved 22 April 2019.
  7. ↑ James R. Healey (15 سپتامبر 2012). "Test Drive: New Accord is likable but not lovable". USA Today. Archived from the original on 3 May 2019. Retrieved 4 May 2019.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "2019 Honda Accord". US News. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 29 April 2019.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Ryan Rushton (23 اکتبر 2017). "The Honda Accord: A Visual History Since Its Birth". Manchester Honda. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  10. ↑ Joe Lorio; Alexander Stoklosa (24 Apr 2019). "The Best-Selling Car in America the Year You Graduated High School". Car and Driver. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 2019-05-04.
  11. ↑ Joseph Capparella (2 اکتبر 2017). "2018 Honda Accord: Elevating the mid-size sedan to a higher plane". Car and Driver. Archived from the original on 3 May 2019. Retrieved 4 May 2019.
  12. ↑ "The 100 most reliable cars of the last decade (in order)". Gizmag.com. 21 مه 2006. Archived from the original on 3 December 2010. Retrieved 22 April 2019.
  13. ↑ Drew Dorian. "2016 Honda Accord Sedan". Car and Driver. Archived from the original on 8 March 2019. Retrieved 22 April 2019.
  14. ↑ Cameron Rogers. "2018 Honda Accord Review". Edmunds. Archived from the original on 2018-12-12. Retrieved 2019-05-04. Thanks to the increasing popularity of crossovers, midsize sedans are no longer the default vehicle of choice for small families.
  15. ↑ Will Sabel Courtney (2 اکتبر 2017). "Can the All-New 2018 Honda Accord Save the Sedan?". The Drive. Archived from the original on 25 April 2019. Retrieved 25 April 2019.
  16. ↑ "تاریخچه هوندا آکورد". techrato.com. 3 اکتبر 2017. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 16 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  17. ↑ ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ ۱۷٫۱۰ ۱۷٫۱۱ ۱۷٫۱۲ ۱۷٫۱۳ ۱۷٫۱۴ ۱۷٫۱۵ ۱۷٫۱۶ ۱۷٫۱۷ "Honda Accord Heritage – America's greatest sedan". Tampa Honda. 11 نوامبر 2017. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  18. ↑ "1976 Honda Accord (man. 5) (model since summer 1976 for North America) car specifications & performance data review". automobile catalog. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  19. ↑ "1976 Honda Accord 1st-gen. SJ Hatchback-Coupe". automobile catalog. Archived from the original on 19 January 2011. Retrieved 22 April 2019.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ ۲۰٫۴ ۲۰٫۵ ۲۰٫۶ Calif Torrance (21 August 2009). "History of the Honda Accord – 1976 through 2008". Honda News. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  21. ↑ von Fersen, Olaf (6 March 1980). "Automobiltechnik an der Zeitenwende/La technique de l'automobile à un tournant". Automobil Revue '80. Berne, Switzerland: Hallwag, AG (75): 105.
  22. ↑ "1977 Honda Accord 1st-gen. SJ Saloon-Sedan". automobile catalog. Archived from the original on 17 January 2011. Retrieved 22 April 2019.
  23. ↑ ۲۳٫۰۰ ۲۳٫۰۱ ۲۳٫۰۲ ۲۳٫۰۳ ۲۳٫۰۴ ۲۳٫۰۵ ۲۳٫۰۶ ۲۳٫۰۷ ۲۳٫۰۸ ۲۳٫۰۹ "The Ultimate Honda Accord Page". Part Geek. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Tony Hogg (ed.). "1981 Buyer's Guide". Road & Track's Road Test Annual & Buyer's Guide 1981 (January-February 1981): 99.
  25. ↑ US D272137 
  26. ↑ "1982 Honda Accord 4-Door Sedan (man. 5) (model since October 1981 for North America) car specifications & performance data review". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019.
  27. ↑ "Honda Accord Sedan History". The News Wheel. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  28. ↑ "Honda Accord History". Edmunds.com. 26 فوریه 2010. Archived from the original on 1 July 2018. Retrieved 22 April 2019.
  29. ↑ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. p. 67. ISBN 0-230-37485-9. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  30. ↑ Fred H. Maidment (1991). Annual Editions: International Business, 92-93. p. 74. ISBN 1-56134-047-2. Archived from the original on 23 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  31. ↑ Jim Harris. "The Evolution Of The Honda Accord". streetdirectory. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  32. ↑ Gas Mileage Guide. 1981. Second Edition. the University of Michigan. p. 13. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ ۳۳٫۳ ۳۳٫۴ ۳۳٫۵ "40 years of honda accord". autoindustriya.com. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  34. ↑ Adrian Padeanu (5 مارس 2017). "Honda praised for its Electro Gyrocator, first map-based nav system". Motor1. Archived from the original on 26 April 2017. Retrieved 8 May 2019.
  35. ↑ Wanda James (2015). Driving from Japan: Japanese Cars in America. McFarland. p. 120. ISBN 1-4766-1280-3. Archived from the original on 23 May 2019.
  36. ↑ 自動車ガイドブック, Japan: Japan Automobile Manufacturers Association, ۲۸ اکتبر ۱۹۸۳, pp. 216–217, 0053-830030-3400
  37. ↑ "Economic World". Economic Salon. 1983: 20–33. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 21 April 2019 – via the University of Michigan. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  38. ↑ "How The Honda Accord Works (Second Generation)". How Stuff Works. Archived from the original on 2019-04-20. Retrieved 2019-05-08.
  39. ↑ Toxic Air Pollutants from Mobile Sources: Emissions and Health Effects: Proceedings of a U.S. EPA/A&WMA International Specialty Conference. Air & Waste Management Association. 1992. p. 66. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  40. ↑ Automobile Guide Book 1983–84, p. 159
  41. ↑ "1984 Honda Accord 2nd-gen. phase-II Sedan (AC-AD)". Automobile Catalog. Archived from the original on 19 October 2011. Retrieved 2019-05-10.
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ "1984 Honda Accord Overview". Cargurus. 23 فوریه 2015. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  43. ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ Calif Torrance (21 August 2007). "2008 Honda Accord – Introduction". Honda News. Archived from the original on 23 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  44. ↑ ۴۴٫۰ ۴۴٫۱ Henry Sturmey; H. Walter Staner (1988). "A Journal Published in the Interests of the Mechanically Propelled Road Carriage". The Autocar. Iliffe, sons & Sturmey Limited (177): 121. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 21 April 2019.
  45. ↑ با استناد به موارد ذکر شده در بروشور فروش هوندا آکورد در بازار ژاپن
  46. ↑ ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ Mike Covello (2001). Standard Catalog of Imported Cars 1946–2002. Krause Publications. pp. 366–367. ISBN 0-87341-605-8. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 2019-05-11. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  47. ↑ "1985 Honda Accord 3rd-gen. Sedan Pop-Up Headlights". Automobile Catalog. Archived from the original on 27 March 2012. Retrieved 2019-05-16.
  48. ↑ "1985 Honda Accord 3rd-gen. Sedan Fixed Headlights". Automobile Catalog. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 2019-05-16.
  49. ↑ Shahzad Sheikh (29 Nov 2018). "A Lifetime of Accord – Honda That Is!". Motorin ME. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 2019-05-16.
  50. ↑ "1987 Honda Accord 3rd-gen. CA Sedan". Automobile Catalog. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 2019-05-22.
  51. ↑ "همه چیز دربارهٔ هوندا آکورد". car.ir. Archived from the original on 2019-04-16. Retrieved 2019-04-16.
  52. ↑ "Pros and Cons of MacPherson Vs Double Wishbone Suspension". Car Treatments. 16 Jan 2019. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 2019-05-22.
  53. ↑ Walter A. Woron (1985). "Motor Trend, Volume 37". 37. Petersen Publishing Company: 56. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 2019-05-22. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  54. ↑ "1986, 1987, 1988, 1989 Honda Accord". How Stuff Works. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 May 2019.
  55. ↑ Business Tokyo. Vol. 5. Keizaikai Company. 1991. p. 706. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 25 April 2019. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  56. ↑ ۵۶٫۰ ۵۶٫۱ Jan Lemkes (13 ژوئیه 2017). "Dusted: Honda Accord Aerodeck". Autoweek. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  57. ↑ ۵۷٫۰ ۵۷٫۱ ۵۷٫۲ "1985 Honda Accord Aerodeck LX (man. 5) specs". automobile catalog. Archived from the original on 28 December 2011. Retrieved 27 April 2019.
  58. ↑ "Honda Accord Aerodeck LX (man. 5) (1985) full detailed specifications listing and photo gallery". automobile catalog. Retrieved 27 April 2019.
  59. ↑ "Honda Accord Aerodeck LXR (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  60. ↑ "Honda Accord Aerodeck LX-S (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  61. ↑ "Honda Accord Aerodeck LXR-S (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 23 May 2019. Retrieved 27 April 2019.
  62. ↑ "Honda Accord Aerodeck 2.0 Si (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 27 April 2019.
  63. ↑ "Honda Accord Aerodeck EX 2.0 (man. 5) (1985)". automobile catalog. Retrieved 27 April 2019.
  64. ↑ "Honda Accord Aerodeck EX 2.0i (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  65. ↑ "Honda Accord Aerodeck EX 2.0i catalyst (man. 5) (1985)". automobile catalog. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  66. ↑ [۱] بایگانی‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۰۸ توسط Wayback Machine
  67. ↑ "بررسی فنی چهارمین نسل هوندا آکورد". جوان خودرو. 25 مارس 2018. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 17 April 2019.
  68. ↑ Calif Torrance (11 April 1989). "1990 Honda Accord -- Drivetrain". Honda News. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  69. ↑ "Calming the Shakes". Popular Science (به انگلیسی). 236 (4): 83. April 1990. Retrieved 2019-07-07.
  70. ↑ ۷۰٫۰ ۷۰٫۱ "1990, 1991, 1992, 1993 Honda Accord". How Stuff Works. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  71. ↑ Aaron Severson (12 ژوئن 2015). "Four-Wheel Steering Demystified". Auto Week. Archived from the original on 21 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  72. ↑ ۷۲٫۰ ۷۲٫۱ ۷۲٫۲ "How the Honda Accord Works - 4th Generation". auto.howstuffworks.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-08.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ ۷۳٫۲ ۷۳٫۳ "1991 Honda Accord Trims and Specs". CarGurus (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-08.
  74. ↑ AAA Autotest (به انگلیسی). American Automobile Association. 1991. p. 102. ISBN 0-916748-64-2.
  75. ↑ "Honda Accord Sedan (1990)". NetCarShow.com. Archived from the original on 2019-04-18. Retrieved 2019-04-18. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  76. ↑ Mark J. McCourt (Oct 14, 2014). "Historic Honda in America: 1992 factual brochure". Hemmings Daily (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-08.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Doron P. Levin (16 September 1991). "Honda Sets U.S. Exports To France". The New York Times (به انگلیسی). Retrieved 8 July 2019.
  78. ↑ ۷۸٫۰ ۷۸٫۱ "Dollars & Sense" (به انگلیسی). 17–18 (1). National Publications Sales Agency. 1991: 36. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  79. ↑ ۷۹٫۰ ۷۹٫۱ "Honda Accord 4th Generation". car.info. Archived from the original on 2019-04-17. Retrieved 2019-04-17.
  80. ↑ ۸۰٫۰ ۸۰٫۱ Henriques, Paul (2017-02-01). "Accords more equal than others". DriveTribe (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-12.
  81. ↑ "Detailed specs review of 1991 Honda Accord SE Sedan model for North America". automobile-catalog.com. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 2019-04-17.
  82. ↑ Paul Weissler (December 1993). "Inside the Motors". Popular Mechanics: 58–60. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  83. ↑ The Used Car Book, 1994. HarperCollins Publishers. 1994. p. 133. ISBN 0-06-273208-0. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  84. ↑ "Car and Driver". 39. Hachette Magazines, Incorporated. 1993: 254. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 22 April 2019. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  85. ↑ Aaron Bonk (2007). Honda Engine Swaps. CarTech Inc. p. 76. ISBN 1-932494-56-1. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  86. ↑ "1992 Honda Accord". www.cargurus.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-12.
  87. ↑ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. Springer. p. 312. ISBN 0-230-37485-9. Archived from the original on 20 April 2019. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  88. ↑ Severson, Aaron (2014-11-07). "Bridging the Gap: The Honda / Acura Legend and Rover 800 > Ate Up With Motor". Ate Up With Motor (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-22.
  89. ↑ ۸۹٫۰ ۸۹٫۱ Jonathan Crouch (28 اکتبر 2005). "Rover 600 (1993–1999) used car review". RAC. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  90. ↑ Amoore100 (14 سپتامبر 2015). "Ridiculous Rebadges: A Chevy, a Subaru, and a Honda walk into an Isuzu-owned bar..." OPPO (Opposite Lock). Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  91. ↑ "Japan Car of The Year Record". JCOTY. Archived from the original on 1 August 2018. Retrieved 22 March 2019.
  92. ↑ Usman Ansari (16 April 2018). "Honda and the Japan Car of the Year Award". Car Spirit PK. Archived from the original on 23 May 2019. Retrieved 22 March 2019.
  93. ↑ "Automotive Engineering" (102). Society of Automotive Engineers. 1994. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 21 April 2019. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  94. ↑ "A Car Is Born". Bloomberg BusinessWeek. 12 September 1993. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 22 April 2019.
  95. ↑ "Patent USD347806 – Automobile – Google Patents". Google. Archived from the original on 10 August 2016. Retrieved 22 April 2019.
  96. ↑ "1993 Honda Accord 5th-gen. JDM 4-Door Sedan". automobile catalog. Archived from the original on 30 January 2012. Retrieved 22 April 2019.
  97. ↑ ۹۷٫۰ ۹۷٫۱ Antone Andres. "40 years of Honda Accord (Jul 14, 2016)". Autoindustriya.com. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  98. ↑ ۹۸٫۰ ۹۸٫۱ ۹۸٫۲ ۹۸٫۳ ۹۸٫۴ "How the Honda Accord Works". How Stuff Works. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  99. ↑ "Ward's Automotive Yearbook" (57). Ward's Communications: 115. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 21 April 2019. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  100. ↑ Stuart F. Brown (1993). "More Power For Honda's New Accord". Popular Science. Bonnier Corporation (243 (4)): 36. ISSN 0161-7370. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 21 April 2019.
  101. ↑ ۱۰۱٫۰ ۱۰۱٫۱ "Motor Trend Import Cars of the Year Complete Winners List". Motor Trend. Archived from the original on 29 June 2011. Retrieved 22 April 2019.
  102. ↑ "1995 Honda (North America) Accord 5th-gen. 4-Door Sedan". automobile catalog. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  103. ↑ "1997 Honda Accord Colors - iSeeCars.com". www.iseecars.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-17.
  104. ↑ Richard Lamming (1993). Beyond Partnership: Strategies for Innovation and Lean Supply. Prentice Hall. p. 19. ISBN 0-13-143785-2. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  105. ↑ "Hot Wheels". nicb.org/. Archived from the original on 13 September 2017. Retrieved 22 April 2019.
  106. ↑ "Patent USD347805 – Automobile – Google Patents". Google. Archived from the original on 11 August 2016. Retrieved 22 April 2019.
  107. ↑ ۱۰۷٫۰ ۱۰۷٫۱ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. Springer. p. 239. ISBN 0-230-37485-9. Archived from the original on 20 April 2019. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  108. ↑ "Automotive Almanac of Japan" (36). Japan Motor Industrial Federation: 204. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 21 April 2019. ...American Honda Motor Co. , Inc. begins to export Accord Wagon to Europe. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  109. ↑ Japanese Motor Business – page 31. EIU. 1995. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019. The 2 litre diesel engines, which are already used in the Rover 600 model, will equip versions of the UK-built Honda Accord {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  110. ↑ Nick Oliver; Matthias Holweg; Mike Carver (23 May 2008). "International Journal of Operations & Production Management" (به انگلیسی). ISSN 0144-3577. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  111. ↑ Graham King (29 May 2013). "Why The Honda Accord Type-R Is A 90s Hero". Car Throttle (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-31.
  112. ↑ "HONDA Accord Type R specs & photos - 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005". autoevolution (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-31.
  113. ↑ "Detailed specs review of 2001 Honda Accord Euro R model for Japan". www.automobile-catalog.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-31.
  114. ↑ "2001 Honda Accord Euro R (man. 5) (model for Japan) car specifications & performance data review". automobile catalog. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  115. ↑ "Honda Accord Model Overview". CarGurus (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-09.
  116. ↑ ۱۱۶٫۰ ۱۱۶٫۱ Graeme Roberts (2002-07-31). "EXCLUSIVE: UK: 2003 UK-Europe-Japanese Honda Accord lines "quite different" from US model - source". Just Auto (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  117. ↑ Lienert, Dan (14 Feb 2006). "2006 Acura TSX". Forbes (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  118. ↑ ۱۱۸٫۰ ۱۱۸٫۱ Kivumbi. "Difference Between Honda Accord and Acura TSX | Difference Between". Difference Between (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  119. ↑ Zanola, Valentina (2018-10-24). "Chain reaction! Watch Honda Accord brilliant "Cog" commercial". DriveTribe (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  120. ↑ Honda – The Cog (فیلم تبلیغاتی). Honda Suisse on Youtube. 2003. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  121. ↑ Usman Ansari (16 April 2018). "Honda and the Japan Car of the Year Award". Car Spirit PK. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  122. ↑ ۱۲۲٫۰ ۱۲۲٫۱ ۱۲۲٫۲ "Honda Accord Saloon (2003 - 2008) Specs & Dimensions". Parkers. Archived from the original on 19 April 2019. Retrieved 10 August 2019.
  123. ↑ "Detailed specs review of 2003 Honda Accord 2.2 i-CTDi Executive offered since early-year 2003 for Europe". www.automobile-catalog.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-09.
  124. ↑ Glenn Butler; Mike Sinclair (2003-08-01). "Honda Accord Euro". motoring.com.au (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  125. ↑ "Detailed specs review of 2003 Honda Accord Euro R model for Japan". www.automobile-catalog.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-10.
  126. ↑ ۱۲۶٫۰ ۱۲۶٫۱ Matt Parsons. "Euro-R: The Golden Honda Accord". Drive Tribe. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 22 April 2019.
  127. ↑ "Honda Accord Euro R (CL7)". One Shift. Archived from the original on 19 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  128. ↑ "How the Honda Accord Works". HowStuffWorks (به انگلیسی). 2007-01-30. Retrieved 2019-08-01.
  129. ↑ "2005 Honda Accord, Review". JB car pages. Archived from the original on 12 May 2018. Retrieved 22 April 2019.
  130. ↑ "Honda Accord 2003-07 problems and fixes, fuel economy, specs, photos". Samarins. 10 فوریه 2019. Archived from the original on 19 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  131. ↑ "2003 Honda Accord - Drivetrain". Honda Newsroom (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-01.
  132. ↑ Tony Swan (1 September 2003). "Honda Accord Coupe EX V-6". Car and Driver. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  133. ↑ "Honda Accord 2003 – Simple Yet Attractive". SBT Japan. Archived from the original on 19 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  134. ↑ "1990–2010 Search Results by Model". NHTSA.GOV. Archived from the original on 2 July 2016. Retrieved 22 April 2019.
  135. ↑ "Insurance Institute of Highway Safety Status Report Vol. 42, No. 4, April 19, 2007" (PDF). Archived from the original (PDF) on 17 January 2014. Retrieved 28 April 2019.
  136. ↑ ۱۳۶٫۰ ۱۳۶٫۱ "2009 Honda Accord Sedan, Tourer Unveiled For JDM". Jalopnik. 12 ژوئن 2008. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  137. ↑ ۱۳۷٫۰ ۱۳۷٫۱ Brian Potter (8 آوریل 2008). "European Honda Accord Sedan and Tourer In Detail". Motor1. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  138. ↑ Steane Klose (24 ژوئن 2008). "2008 Honda Accord Euro Launched in Australia". The Motor Report. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  139. ↑ Dean (21 August 2009). "Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China". Clutch'd. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 22 April 2019.
  140. ↑ Dean (21 August 2009). "Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China". clutch'd. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 22 April 2019.
  141. ↑ David McCowen; Andrew MacLean (22 اکتبر 2014). "Honda kills Accord Euro". Drive. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  142. ↑ Patrick Bedard (۱ اکتبر ۲۰۰۷). "2008 Honda Accord – Polite and Parental: More of what folks buy four-doors for, way more". Car and Driver. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  143. ↑ Mihnea Radu (24 Jan 2015). "Euro-spec Honda Accord Dead. Company Will Never Return to Segment, Says UK Official". Auto Evolution (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-07.
  144. ↑ "Honda Introduces 2008 Inspire In Japan". Carscoops (به انگلیسی). 2007-12-19. Retrieved 2019-08-03.
  145. ↑ "Honda to halt two luxury models" (به انگلیسی). 2012-06-17. Retrieved 2019-08-03.
  146. ↑ "2010 Honda Accord Crosstour Preview". JB car pages. Archived from the original on 19 July 2012. Retrieved 22 April 2019.
  147. ↑ "2012 Honda Crosstour Brings Sleek Design to Functional Crossover Vehicle". Honda Newsroom (به انگلیسی). Aug 3, 2011. Retrieved 2019-08-03.
  148. ↑ Paul Tan (22 آوریل 2008). "8th Generation 2008 Honda Accord launched!". Paultan.org. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  149. ↑ "Goodbye ACCORD, Hello PERDANA!". Malaysia Today. 8 ژوئیه 2013. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  150. ↑ Mark Rechtin (10 سپتامبر 2012). "Honda goes all-in with 2013 Accord". Automotive News. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019. For the 2013 Accord redesign, Honda called on a 30-year veteran to be chief engineer.
  151. ↑ "Honda Accord: Ninth generation (2013–2019) Manual". haccord. Archived from the original on 4 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  152. ↑ Steve Siler (10 ژانویه 2012). "2013 Honda Accord Coupe Concept – Showing the way to the ninth generation of a perennial 10Bester". Car and Driver. Archived from the original on 4 May 2019. Retrieved 22 April 2019.
  153. ↑ "Honda Accord: The Ninth Generation" (Press release). American Honda Motor. 5 September 2012. Archived from the original on 1 July 2018. Retrieved 28 April 2019.
  154. ↑ Rachel Smith (6 سپتامبر 2012). "Redesigned 2013 Honda Accord Offers Updated Engines and More Features". U.S.News. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  155. ↑ "Honda Announces Pricing for All-New 2013 Accord". Newswire. 2 سپتامبر 2012. Archived from the original on 18 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  156. ↑ "New Accord Will Hit Russia in February 2013". Archived from the original on 13 October 2012. Retrieved 22 April 2019.
  157. ↑ "Successful Shipment of Accord by Honda Automobile (China) Co. , Ltd". Honda Automobile (China) Co. , Ltd. Archived from the original on 10 October 2017. Retrieved 22 April 2019.
  158. ↑ Zach Gale (10 اوت 2015). "2016 Honda Accord First Drive Review". Motor Trend. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  159. ↑ Doron Levin (30 ژوئیه 2015). "Will this convince you that a Honda Accord is cool?". Fortune. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  160. ↑ "2016 Honda Accord Recalls". cars.com. 29 ژوئن 2017. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  161. ↑ Nathan Bomey (14 ژوئیه 2017). "Honda recalling 1.5M Accord cars to prevent potential engine fires". USA Today. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019.
  162. ↑ "2018 Honda Accord Overview". Car and Driver. Archived from the original on 8 March 2019. Retrieved 17 March 2019.
  163. ↑ "When is the 2018 Honda Accord release date?". 3 اوت 2017. Archived from the original on 9 August 2018. Retrieved 28 April 2019.
  164. ↑ John Rosevear (18 اکتبر 2017). "Honda Sharpens Its All-New 2018 Accord to Steal SUV Sales". The Motley Fool. Archived from the original on 26 February 2019. Retrieved 22 April 2019.
  165. ↑ "Completely Redesigned 2018 Honda Accord to Arrive At Dealerships This Fall". Cambridge center Honda. 6 اکتبر 2017. Archived from the original on 21 September 2018. Retrieved 22 April 2019.
  166. ↑ Markus (2 اکتبر 2017). "2018 Honda Accord first test". Motor Trend. Archived from the original on 24 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  167. ↑ "2018 Honda Accord Press Kit – Powertrain – Honda.com". news.honda.com. Archived from the original on 19 June 2018. Retrieved 22 April 2019.
  168. ↑ Clifford Atiyeh (3 اکتبر 2017). "A Tale of Two 2.0-Liters: Comparing the Turbo Four in Honda's New Accord and the Civic Type R | News | Car and Driver". Car and Driver. Archived from the original on 3 November 2018. Retrieved 22 April 2019.
  169. ↑ "2018 Accord Specifications & Features". hondanews.com. 16 مارس 2018. Archived from the original on 18 August 2018. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  170. ↑ Alisa Priddle (14 ژوئیه 2017). "2018 Honda Accord first look: lower, wider, shorter". Motor Trend. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  171. ↑ "2019 Honda Accord model overview". Motor Trend. Archived from the original on 27 April 2019. Retrieved 27 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  172. ↑ "Honda Accord Overview". Car and Driver. Archived from the original on 8 March 2019. Retrieved 29 April 2019.
  173. ↑ Christian Seabaugh (23 مارس 2018). "2018 Honda Accord Touring 2.0T interior review". Motor Trend. Archived from the original on 4 February 2019. Retrieved 29 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  174. ↑ "New Honda Accord previewed in Thailand, 2019 launch". Archived from the original on 2019-04-17. Retrieved 2019-05-08.
  175. ↑ "Honda to launch the 2019 Accord in Thailand next month". Zigwheels. 1 March 2019. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  176. ↑ Danny Tan (2 مارس 2019). "2019 Honda Accord launched in Thailand". Paultan. Archived from the original on 27 March 2019. Retrieved 22 April 2019.
  177. ↑ Tony O’Kane (14 مارس 2019). "Next Honda Accord will be no bargain". WhichCar. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  178. ↑ "Pengantar Honda Accord 2019" [Introduction to the 2019 Honda Accord]. CINTAMOBIL. 9 فوریه 2019. Archived from the original on 21 April 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |4= (help)
  179. ↑ "日本カー・オブ・ザ・イヤー 2008–2009 公式サイト". Jcoty.org. Archived from the original on 18 March 2012. Retrieved 22 April 2019.
  180. ↑ "DCOTY 2008: The Overall Winner – Honda Accord V6". Drive.com.au. Archived from the original on 24 February 2013. Retrieved 22 April 2019.
  181. ↑ "Honda Accord Wins SA Car of the Year 2009". SACarFan.co.za. Archived from the original on 25 March 2009. Retrieved 22 April 2019.
  182. ↑ "Honda Accord Reviews & News". JB car pages. Archived from the original on 11 January 2019. Retrieved 22 April 2019.
  183. ↑ "2013 AJAC Awards – Honda Accord Sedan named 2013 Canadian Car of the Year". Newswire. 4 فوریه 2013. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  184. ↑ Alisa Priddle (21 نوامبر 2013). "Honda Accord named Green Car of the Year". USA Today. Archived from the original on 1 June 2016. Retrieved 22 April 2019.
  185. ↑ "The North American Car, Utility and Truck of the Year Awards Names Honda Accord, Volvo XC60, Lincoln Navigator 2018 Winners". northamericancaroftheyear.org. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  186. ↑ "AJAC Announces the 2018 Canadian Car of the Year and 2018 Canadian Utility Vehicle of the Year". newswire.ca. Archived from the original on 13 June 2018. Retrieved 22 April 2019.
  187. ↑ "2019 Best Cars for Families". US News Cars. Archived from the original on 20 March 2019. Retrieved 29 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  188. ↑ "The Impressive 40 Year Honda Accord History". Jeffrey Honda. 29 اوت 2016. Archived from the original on 17 April 2019. Retrieved 25 April 2019.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هوندا آکورد موجود است.
« پیشین — جدول زمانی خودروهای جاده‌ای هوندا، دهه ۱۹۸۰–اکنون
نوع دهه ۱۹۸۰ دهه ۱۹۹۰ دهه ۲۰۰۰ دهه ۲۰۱۰
۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹
خودروی کی تودی تودی لایف لایف لایف
تودی اسوسی لایف دتس ان-وان
لایف دانک زست ان-واگن
اکتی استریت استریت ان-باکس ان-باکس
واموس ان-ون
کامپکت کوچک سیتی/جز سیتی لوگو بریو بریو
سیتی بریو امیز امیز
سیویک سیویک سیویک سیویک سیویک فیت/جز فیت/جز فیت/جز
بالاد بالاد کنسرتو دومانی فیت آریا/سیتی سیتی سیتی/گریس
ئی
خودروی کامپکت دومانی سیویک/سیویک هیبرید سیویک/سیویک هیبرید سیویک/سیویک هیبرید سیویک
کویینت کویینت انتگرا انتگرا انتگرا انتگرا
اسکوت اینووا انتگرا اس‌جی
آکورد آکورد آکورد آکورد سی‌بی آکورد سی‌دی آکورد سی‌اف این‌سایت
ویگور ویگور اسکوت اسکوت تورنئو
ویگور رافاگا
آکورد اینسپایر آکورد سی‌بی۳/سی‌سی آکورد سی‌جی۷/سی‌اچ۵ کرایدر/انویکس
اندازه متوسط ویگور آکورد سی‌جی آکورد سی‌ال آکورد سی‌یو آکورد آکورد
اینسپایر اینسپایر/سیبر اینسپایر/سیبر اینسپایر/آکورد یوسی اف‌سی‌ایکس کلاریتی کلاریتی
اندازه بزرگ اینسپایر/آکورد سی‌پی
لجند لجند لجند لجند لجند
کوپه بالاد اسپورتس سی‌آر-ایکس سی‌آر-ایکس سیویک کوپه سیویک کوپه این‌سایت سی‌آر-زد
انتگرا کوپه انتگرا کوپه انتگرا کوپه
آکورد کوپه آکورد کوپه آکورد کوپه
پرلود پرلود پرلود پرلود پرلود
لجند کوپه لجند کوپه
رودستر بیت اس۲۰۰۰ اس۶۶۰
کروکی سیتی کابریولت سی‌آر-ایکس دل سول
کامپکت اسپورت سیویک تیپ آر سیویک تیپ آر سیویک تیپ آر سیویک تیپ آر سیویک تیپ آر
انتگرا تیپ آر انتگرا تیپ آر
اسپورت آکورد تیپ آر آکورد یورو-آر
تورنئو یورو-آر
ان‌اس‌ایکس ان‌اس‌ایکس
ان‌اس‌ایکس تیپ آر ان‌اس‌ایکس-آر
کراس اوور کوچک زد
بی‌آر-وی
اچ‌آر-وی وزل/اچ‌آر-وی
ایکس‌آر-وی
دبلیو‌آر-وی
کراس اوور کامپکت کراسرود
المنت
سی‌آر-وی سی‌آر-وی سی‌آر-وی
کراس اوور متوسط کراستور
پایلوت پایلوت
شاسی‌بلند جز سی‌آر-وی سی‌آر-وی
پاسپورت پاسپورت پایلوت
هورایزن ام‌دی‌ایکس
کراسرود
استیشن واگن سیویک کانتری سیویک شاتل سیویک شاتل اورثیا ایرویو فیت شاتل فیت شاتل
آکورد واگن سی‌بی۹ آکورد واگن سی‌ئی‌آی آکورد واگن سی‌اف۶ آکورد واگن سی‌ام آکورد تورر سی‌دبلیو
اونچیر اونچیر
مینی ام‌پی‌وی کاپا موبیلیو اسپایک فرید فرید
ئی‌وی پلاس موبیلیو موبیلیو
کامپکت ام‌پی‌وی استریم استریم
اس‌-ام‌ایکس ادیکس/اف‌آر-وی جید
استپ‌واگن استپ‌واگن استپ‌واگن استپ‌واگن استپ‌واگن
مینی‌ون شاتل اودیسه آرای۶ اودیسه آربی اودیسه آربی۳ اودیسه آرسی
اودیسه لاگریت/اودیسه آرال اودیسه آرال۳ اودیسه آرال۵ اودیسه آرال۶
الیژن الیژن
وانت تورمستر ریج‌لاین ریج‌لاین
ون کوچک اکتی ون اکتی اکتی اکتی
ون سیتی پرو
سیویک ون سیویک پرو سیویک پرو پارتنر ون پارتنر
دهه ۱۹۸۰ دهه ۱۹۹۰ دهه ۲۰۰۰ دهه ۲۰۱۰
۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هوندا_آکورد&oldid=26761795»