ملک جهانگیر یکم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ملک نور
سلطنت۸۷۱–۹۰۴ هجری
تاج‌گذاری۱۴ شوال ۸۷۱ هجری
پیشینملک کاووس یکم
جانشینملک کاووس دوم
دودمانپادوسپانیان

ملک جهانگیر پسر کاووس دومین فرمانروا در شاخهٔ ملکان نور از دودمان پادوسپانیان بود، که در سال ۸۷۱ هجری در قلعه نور به حکومت رسید و جانشین ملک کاووس یکم شد. جهانگیر در ابتدای به تخت نشستن با عموی خود، ملک اسکندر دوم، درگیر شد و توانست از قلمرو موروثی خود دفاع کند تا آن که کارکیا محمد، حاکم کیاییان در لاهیجان، مداخله نمود و میان دو شاخهٔ پادوسپانیان صلح برقرار کرد. جهانگیر پس از آن بر نور و نواحی مجاور، تا ناتله‌رستاق و قلعه لواسان فرمانروایی داشت.

همچنین جهانگیر و والی بیه‌پیش با یکدیگر درگیر بودند و «میرزا علی» چهار بار به نور لشکرکشی کرد و نهایتاً جهانگیر مجبور شد برای پیشنهاد صلح، پسرش کاووس را نزد میرزا علی بفرستد. علاوه بر ملک کاووس دوم (ولیعهد و جانشین جهانگیر)، او پسران دیگری هم داشت: بیستون، ایرج و کیومرث. پس از مرگ جهانگیر در سال ۹۰۴ هجری، یک درگیری میان کیومرث و بیستون درگرفت که بیستون پس از محاصره قلعه نور، برادرش کیومرث را کشت؛ اما کاووس توانست با کمک میرزا علی گیلانی به نور بازگردد و بیستون را دستگیر کند. نهایتاً بیستون توانست کاووس را هم بکشد و ملک نور شود.

منابع[ویرایش]

  • رابینو. ترجمهٔ باقر امیرخانی. «تاریخ مازندران و فرمانروایان آن سامان. سلسله پادوسبانیان، بانضمام شجره آن خاندان». زبان و ادب فارسی. نشریه دانشکده ادبیات تبریز (۶۳): ۳۸۶.