لوچیانو پاواروتی

لوچیانو پاواروتی
اطلاعات پس‌زمینه
زاده	۱۲ اکتبر ۱۹۳۵ مودنا، ایتالیا
درگذشته	۶ سپتامبر ۲۰۰۷ (۷۱ سال) مودنا، ایتالیا
ژانر	اپرا
نوع صوت	تِنور
جایزه(ها)	جایزه گرمی جایزه مرکز کندی جایزه اسطوره گرمی

لوچیانو پاواروتی (به ایتالیایی: Luciano Pavarotti) (زادهٔ ۱۲ اکتبر ۱۹۳۵ در مودنا – درگذشتهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ در مودنا) از خواننده‌های تِنور بسیار مشهور اپرا بود.

زندگی

لوچیانو پاواروتی در روز شنبه ۱۲ اکتبر ۱۹۳۵ در مودنا، ایتالیا به دنیا آمد. پدر وی، خوانندهٔ آماتور ارتش بنیتو موسولینی و نانوا بود. او در جوانی عاشق فوتبال و یکی از اعضای تیم فوتبال شهر بود (وی در پست دروازه‌بان بازی می‌کرد). لوچیانو بعد از سالها تمرین صدا و نمایش‌های آماتوری، با پدرش برای شرکت در مسابقات بین‌المللی لینگلین به شهر والس رفت و موفق به کسب جایزه اول این مسابقه گردید و این مقدمه‌ای شد که اولین نقش حرفه‌ای‌اش را سال ۱۹۶۱ با عنوان رودولفو اپرای خواننده دوره‌گرد اثر جاکومو پوچینی، در سالن اپرای رجیو امیلیا اجرا کند.

با اجرای این نقش، وی به عنوان خواننده اپرا رسمیت یافت و در سال ۱۹۶۵ در سالن کاونت گاردن لندن بود که توجه خانم جوان ساترلند خواننده سوپرانوی استرالیایی را به خود جلب کرد و این آغازی بود بر فعالیت جهانی او. او به استرالیا رفت و چیزهای زیادی دربارهٔ تنظیم صدا و آوازخوانی از او، که سه سال هم از او کوچکتر بود، یادگرفت. آن دو در اپراهای زیادی باهم ظاهر شدند؛ از جمله خوابگرد اثر وینچنزو بلینی و فریب اثر جوزپه وردی. آن دو همچنین صفحات زیادی را نیز باهم پر کردند.

از سال ۱۹۷۰ پاواروتی حضور گسترده‌ای در سالن‌های مشهور سراسر جهان پیدا کرد. گرچه در ابتدا تخصص وی اجرای نقشهای تند و تیز و سبکی چون الوینو در خوابگرد بود، اما بعدها توانایی اجرای نقشهای سنگین تر مانند ریکاردو در اپرای یک بالماسکه اثر وردیا کاوارادوسی در توسکای پوچینی را پیدا کرد. همچنین وی کنسرتها و نمایش‌های بی‌شماری را از جمله در استادیوم‌های چندین هزار نفری اجرا کرد. به عنوان مثال اجرای نقش دوک مانتوا از اپرای ریگولتوی وردی با حضور ۲۰۰ هزار نفری مردم در پارک مرکزی نیویورک. او امیدوار بود به این وسیله اپرا را به مردمی که تا کنون چیزی از آن نمی‌دانستند، بیشتر معرفی کند و آنها را با این سبک موسیقی آشتی دهد.

پاواروتی در گروهی به نام «پاواروتی و دوستان» که در آن خوانندگان مشهور بین‌المللی پاپ دنیا از جمله برایان آدامز، آناستازیا، سلین دیون، التون جان، اریک کلاپتون، انریکه ایگلسیاس، ریکی مارتین، استینگ و بسیاری دیگر، به او ملحق شده بودند، کنسرت‌های خیرخواهانهٔ زیادی جهت کمک به کودکان جنگ‌زده اجرا کرد.

او در سال ۱۹۹۰ همراه با خوزه کارراس و پلاسیدو دومینگو، دو خوانندهٔ تنور اسپانیایی گروهی را تحت عنوان سه تنور تشکیل دادند و در فینال جام جهانی فوتبال یک کنسرت تلویزیونی در رم اجرا کردند که در سال بعد جایزه گرمی را از آن خود کرد. این تیم سه نفره محبوبیت زیادی یافت و در مناسبتهای زیادی از جمله مراسم فینال جام جهانی لوس آنجلس در ۱۹۹۴، پاریس در ۱۹۹۸ و یوکوهومای ژاپن در ۲۰۰۲ برنامه اجرا کردند. این سه آلبوم از جمله پرفروشترین آثار کلاسیک جهان به‌شمار می‌آیند.

او زندگینامه خود را به نامهای «پاواروتی: داستان خود من» در سال ۱۹۸۱ و «پاواروتی: دنیای من» در سال ۱۹۹۵ منتشر کرد.

پاواروتی در ۱۳ مارس ۲۰۰۴ در سالن متروپولین نیویورک با اجرای آخرین برنامه‌اش رسماً از دنیای اپرا خداحافظی کرد. وی از سال ۲۰۰۶ به خاطر سرطان لوزالمعده تحت درمان بود.

پاواروتی سال ۲۰۰۶ به خاطر ابتلای به بیماری سرطان لوزالمعده تحت درمان قرار گرفت و در ماه اوت سال ۲۰۰۷ نیز دوباره برای مدتی در بیمارستان بستری بود.

قرار بود لوچیانو پاواروتی در آخرین هفتهٔ زندگی‌اش، به پاس گسترش فرهنگ ایتالیایی، جایزهٔ فرهنگ این کشور را دریافت کند.

در ساعت ۵ بامداد روز پنجشنبه، ۶ سپتامبر ۲۰۰۷، لوچیانو پاواروتی در خانه شخصی اش در شهر مودنا، در حالی که زن و سه دختر بزرگش در کنارش بودند در سن ۷۱ سالگی درگذشت.

بزرگداشت پاواروتی در تهران

روز سه‌شنبه ۳ مهر ماه ۱۳۸۶ مراسم بزرگداشت پاواروتی در تهران برگزار شد. این نخستین بار بود که در ایران پس از مرگ یک موسیقیدان معاصر خارجی برای او مراسم بزرگداشت برپا می‌شد. از برنامه‌های اجرا شده در این مراسم می‌توان به سخنرانی محمد سریر (مدیر خانهٔ موسیقی ایران)، سخنرانی روبرتو توسکانو (سفیر ایتالیا در ایران)، و امضای دفتر یادبود پاواروتی از طرف شرکت کنندگان اشاره کرد.

منابع

• ایتالیا و زبان ایتالیایی
• روزنامه همشهری
• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Luciano Pavarotti». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
• «بزرگداشت پاواروتی در تهران». بی‌بی‌سی فارسی. ۳ مهر ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۳.

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی