آرتور روبینشتاین
| آرتور روبینشتاین | |
|---|---|
 روبینشتاین در ۱۹۳۷, توسط کارل ون وکتن | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | ۲۸ ژانویهٔ ۱۸۸۷ ووج، لهستان، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۲۰ دسامبر ۱۹۸۲ (۹۵ سال) ژنو، سوئیس |
| ساز(ها) | پیانو |
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
آرتور روبینشتاین (به لهستانی: Artur Rubinstein) (۲۸ ژانویهٔ ۱۸۸۷ – ۲۰ دسامبر ۱۹۸۲) نوازنده پیانو لهستانی–آمریکایی بود. او نه تنها در زمان حیاتش یکی از نوابغ نوازندگی پیانو بود بلکه هم‌اکنون نیز او را به‌عنوان یکی از بزرگترین نوازندگان مطرح آثار شوپن می‌شناسند. روبنشتاین بیش از ۲۰۰ اثر ضبط نمود. وی در ۱۹۷۶ میلادی نشان آزادی آمریکا را دریافت کرد.[۱] به عقیده بسیاری او یکی از برترین نوازندگان پیانو در تاریخ به‌شمار می‌رود[۲][۳]
زندگی
[ویرایش]سال‌های آغازین
[ویرایش]روبینشتاین از سه سالگی به آموختن موسیقی پرداخت. هفت ساله بود که برای نخستین بار در انظار عموم به اجرا پرداخت. در نه سالگی به برلین رفت و زیر نظر کارل هینریش بارث آموزش دید. در سال ۱۹۰۰ زمانی که ۱۳ سال داشت برای نخستین بار با فیلارمونیک برلین به اجرای زنده پرداخت. در ۱۹۰۶ نخستین اجرای زنده‌اش در آمریکا را همراه با ارکستر فیلادلفیا در تالار کارنگی به نمایش گذارد اما به دلیل جوانیش بازخورد سردی دریافت کرد. روبنشتاین که به هشت زبان مسلط بود، در طول جنگ جهانی اول در لندن به عنوان مترجم نظامی مشغول به کار شد. او در آنجا همراه با نوازنده ویلن، اوژن ایزایی به اجرا پرداخت.
سال‌های میانی
[ویرایش]روبینشتاین از ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۸ به اسپانیا و آمریکای جنوبی سفر کرد و با معرفی آثار مانوئل د فایا، ایساک آلبنیس و انریکه گرانادس احساسات حضار را برانگیخت. در ۱۹۱۹ بار دیگر به آمریکا سفر کرد. او در دهه ۱۹۲۰ میلادی شهرت و اعتباری جهانی کسب نمود. در ۱۹۳۲ ازدواج کرد و تصمیم گرفت که هنرش را مورد کاوش قرار دهد. او روزی ۱۲ تا ۱۶ ساعت به تمرین پرداخت و تکنیک یکتایش را نظم بخشید. در ۱۹۳۶ بار دیگر به ایالات متحده آمریکا بازگشت و در تالار کارنگی اجرا نمود. اینبار اما حضار او را مانند یک نابغه مورد ستایش قرار دادند.
اوج فعالیت حرفه‌ای
[ویرایش]روبینشتاین در سال‌های بعد به عنوان هنرمندی معتبر مطرح ماند. تعداد زیادی از اجراهایش شامل اجراهایی از آهنگسازان برجسته قرن‌های ۱۸ و ۱۹ مانند موتسارت، بتهوون و شوپن ضبط شدند. همچنین آثاری از آهنگسازان قرن بیستمی مانند آلبنیس، موریس راول و ایگور استراوینسکی. روبنشتاین در جنگ جهانی دوم به آمریکا رفت و در ۱۹۴۶ اقامت آن کشور را دریافت کرد. او شخصیتی شوخ و برون‌گرا داشت اما بر روی صحنه بسیار جدی بود. او خودزندگی‌نامه دوجلدی «سال‌های جوانیم» و «سال‌های بسیارم» را به ترتیب در ۱۹۷۳ و ۱۹۸۰ نوشت.
فیلم‌شناسی
[ویرایش]آرتور روبینشتاین – عشق به زندگی
پانویس
[ویرایش]- ↑ "Artur Rubinstein" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Retrieved 20 December 2013.
- ↑ «The 10 Greatest Pianists of All Time - Classical Music - Limelight Magazine». web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۴-۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ آوریل ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۰۸.
- ↑ "The 25 best piano players of all time". Classic FM (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-08.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر |
|
- اعضای افتخاری انجمن رویال فیلارمونیک
- افرادی که شهروندی ایالات متحده آمریکا را کسب کردهاند
- افسران بزرگ لژیون دونور
- افسران نشان افتخار تولد لهستان
- اهالی ووچ
- برندگان جایزه گرمی
- برندگان جایزه مرکز کندی
- برندگان جایزه یک عمر دستاورد گرمی
- پیانیستهای کلاسیک مرد
- درگذشتگان ۱۹۸۲ (میلادی)
- دریافتکنندگان جایزه موسیقی لئونی سونینگ
- دریافتکنندگان مدال رئیسجمهوری آزادی
- زادگان ۱۸۸۷ (میلادی)
- لهستانیتبارهای یهودی اهل ایالات متحده آمریکا
- لهستانیهای مهاجرتکرده به ایالات متحده آمریکا
- مدالهای طلای انجمن رویال فیلارمونیک
- موسیقیدانان اهل ووچ
- موسیقیدانان دارای نشان شوالیه
- موسیقیدانان کلاسیک خردسال
- موسیقیدانان کلاسیک یهودی
- موسیقیدانان کلاسیک یهودی اهل ایالات متحده آمریکا
- موسیقیدانان مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- موسیقیدانان یهودیتبار اهل ایالات متحده آمریکا
- ندانمگرایان اهل ایالات متحده آمریکا
- ندانمگرایان اهل لهستان
- ندانمگرایان یهودی
- نوازندگان پیانو کلاسیک اهل ایالات متحده آمریکا
- نوازندگان پیانو کلاسیک اهل لهستان
- نوازندگان پیانو کلاسیک یهودی
- نوازندگان پیانو مرد
- نوازندگان پیانو مرد اهل ایالات متحده آمریکا
- یهودیان اهل لهستان
- نوازندگان پیانو کلاسیک سده ۲۰ (میلادی)