جنگ هشتادساله
| جنگ هشتادساله | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ترمیم لیدن پس از محاصره، ۱۵۷۴ | |||||||
| |||||||
| طرفین درگیر | |||||||
 جمهوری هلند پادشاهی انگلستان فرانسه |
 امپراتوری اسپانیا | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
ویلیام خاموش موریس اورانژ فردریک هنریالیزابت یکمجیمز یکمرابرت دادلی |
فلیپه دومفلیپه سومفلیپه چهارم | ||||||
| تلفات و ضایعات | |||||||
| ۱۰۰ هراز کشته هلندی | نامشخص | ||||||
| تاریخ هلند |
|---|
 |
 درگاه هلند |
جنگ هشتادساله (به هلندی: Tachtigjarige Oorlog) (به اسپانیایی: Guerra de los Ochenta Años) یا جنگ استقلال هلند، قیامی در هفده ایالت هلند علیه فلیپه دوم، پادشاه اسپانیا در منطقه هلند هابسبورگ بود.
پس از مراحل اولیه قیام، فلیپه دوم نیروهای خود را در این منطقه مستقر کرد و توانست تسلط بر بیشتر استان‌های شورشی را دوباره به دست بگیرد؛ اما ایالات شمالی تحت رهبری ویلیام خاموش به مقاومت خود ادامه دادند و سرانجام توانستند نیروهای اسپانیایی را آن سرزمین بیرون کنند و در سال ۱۵۸۱ میلادی جمهوری هلند را تأسیس نمایند. جنگ در سایر مناطق ادامه یافت اما سرزمین اصلی هلند دیگر توسط دشمن تهدید نمی‌شد. جنگ در سال ۱۶۴۸ میلادی با امضای پیمان مونستر به اتمام رسید و جمهوری هلند رسماً تبدیل به کشوری مستقل شد. این حوادث پیش‌زمینه‌ای برای ایجاد امپراتوری استعماری هلند شدنو که توسعه را با تهاجم به مستعمرات پرتغال آغاز کرد. در آن زمان، به دلیل قرار داشتن امپراتوری اسپانیا و امپراتوری پرتغال در یک اتحادیه شخصی، این عمل به عنوان تهاجم به سرزمین‌های استعماری اسپانیا نیز تصور می‌شد.[نیازمند منبع]
جمهوری هلند توسط اسپانیا و قدرت‌های بزرگ اروپایی در سال ۱۶۰۹ و در آغاز آتش‌بس ۱۲ ساله به رسمیت شناخته شد. دوباره در حدود سال ۱۶۱۹ خصومت‌هایی شکل گرفت که منجر به جنگ سی‌ساله شد که در نهایت در سال ۱۶۴۸ با انعقاد پیمان مونستر پایان یافت؛ زمانی که جمهوری هلند رسماً به عنوان یک کشور مستقل شناخته شد و دیگر بخشی از امپراتوری مقدس روم نبود. پیمان مونستر نقطه عطفی بر آغاز دوران طلایی هلند بود. با این اوصاف، علیرغم دستیابی به استقلال، از زمان پایان جنگ در سال ۱۶۴۸، انتقادات قابل توجهی از طرف نمایندگان مجلس هلند به پیمان مونستر وارد بود؛ زیرا به اسپانیا اجازه می‌داد استان‌های جنوبی را حفظ کند و همچنین آزادی مذهبی را برای کاتولیک‌ها مجاز می‌دانست.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
