نظریه برهان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نظریه برهان شاخه‌ای از منطق ریاضی ست که برهان‌ها را به عنوان یک شئ صوری ریاضی در نظر می‌گیرد تا تجزیه و تحلیل آن‌ها به کمک تکنیک‌های ریاضی را آسانتر نماید. نظریه برهان‌ها دارای طبیعتی نحوی‌ست، در مقابل نظریه مدل‌ها که از جنس معناشناسی است. به همراه نظریه مدل‌ها، نظریه مجموعه‌ها مبتنی‌بر اصول موضوع، و نظریه بازگشتی، نظریه برهان‌ها یکی از اصول چهارگانه را در بنیان‌های ریاضیّات را تشکیل می‌دهد.