چینی مین: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| child1 = [[مین شمالی|شمالی]] |
| child1 = [[مین شمالی|شمالی]] |
||
| child2 = [[مین مرکزی|مرکزی]] |
| child2 = [[مین مرکزی|مرکزی]] |
||
| child3 = [[مین شرقی]] |
| child3 = [[مین شرقی|شرقی]] |
||
| child4 = [[Pu-Xian Min|پو-شیان]] |
| child4 = [[Pu-Xian Min|پو-شیان]] |
||
| child5 = [[مین جنوبی]] |
| child5 = [[مین جنوبی|جنوبی]] |
||
| child6 = ''[[Leizhou Min|لیژو]]'' |
| child6 = ''[[Leizhou Min|لیژو]]'' |
||
| child7 = ''[[Hainanese|هاینانی]]'' |
| child7 = ''[[Hainanese|هاینانی]]'' |
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۵۶
مین | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
閩語 / 闽语 | |||||||||||||||||||||||
اقوام: | Teochew people, Hoklo people, Fuzhou people, Putian people, Hainan people, غیره | ||||||||||||||||||||||
پراکنش: | سرزمین اصلی چین: فوجیان، گوانگدونگ (اطراف چاوژو-شانتو و شبهجزیره لیژو)، هاینان، چجیانگ (شهرستان شنگسی، پوتو و شهرستان سانگنان)، تایوان، جوامع دور از وطن چینی در جنوب شرق آسیا و شمالشرقی ایالات متحده | ||||||||||||||||||||||
تبار: | چینی-تبتی
| ||||||||||||||||||||||
نیا: | نیا-مین | ||||||||||||||||||||||
زیرگروهها: | |||||||||||||||||||||||
ایزو ۶–۶۳۹ | mclr | ||||||||||||||||||||||
زبان شناسی | 79-AAA-h to 79-AAA-l | ||||||||||||||||||||||
گلاتولوگ | minn1248 | ||||||||||||||||||||||
گونههای نخستین | |||||||||||||||||||||||
نامِ چینی | |||||||||||||||||||||||
نویسههای چینی سنتی | 閩語 | ||||||||||||||||||||||
نویسههای چینی سادهشده | 闽语 | ||||||||||||||||||||||
پوژ هاکین | Bân gú | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
پراکندگی زبانهای مین |
زبانهای مین (چینی سادهشده:闽语، چینی سنتی 閩語، پینیین: Mǐn yǔ) خانوادهای از زبان چینی هستند که توسط ۳۰ میلیون نفر در استان فوجیان و مناطقی در شبهجزیره لیژو و هاینان، همینطور بومیان چائوشان در ژونگشان، سه شهرستان در جنوب ونژو، جواشان و تایوان بدانها سخن گفته میشود.[۱] نام این خانواده از روی رود مین ریشه گرفتهاست. گویشوران گونههای مین نسبت به یکدیگر و سایر زبانهای چینی فهم متقابل ندارند.
بسیاری از زبانهای مین ویژگیهای قابل توجه از زبان چینی کهن را حفظ کردهاند و شواهد زبانی وجود دارد که نشان میدهد بیشتر گونههای مین مستقیماً از دودمانهای چینی میانه سوئی و تانگ سرچشمه گرفتهاند. گویشوران فراوانی از مین در میان جوامع چینی در جنوب شرق آسیا حضور دارند. مین نان پرگویشورترین گونه مین خارج از فوجیان است.
منابع
- ↑ Chinese Academy of Social Sciences (2012). 中国语言地图集(第2版):汉语方言卷 [Language Atlas of China (2nd edition): Chinese dialect volume]. Beijing: The Commercial Press. p. 110.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Min Chinese». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۰.