پرش به محتوا

ناما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اسم (انگلیسی: Nāma)، نام و جان

ودانتا در پس مظاهر متغیر اسم‌ها (Nāma) و صورت‌ها (rupa) که که کثرات را تشکیل می‌دهند، حقیقت واحدی که مبنای عالم صغیر و کبیر است، به ترتیب نام آتمان و برهمن را داده و این دو را از هم متمایز نمی‌داند.

کلمهٔ اوم

[ویرایش]

آواز «ناد» نزد موحدان هند، بر سه قسم است:

  1. اناهت (anahata) آوازی که همیشه بوده و هست و خواهد بود. و صوفیه این آواز را «آواز مطلق» نامند.
  2. آهت (ahata) آوازی که از زدن به چیزی به چیزی بی ترکیب الفاظ، آواز پیدا شود.
  3. شبد (Śabda) کلمه ای که فقرای هند آن را «بیدمکهیه» (veda mukha) گویند، (اوم، om ,aum)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد دوم، تألیف داریوش شایگان
  2. آیین هندو و عرفان اسلامی (بر اساس مجمع بحرین داراشکوه) گرد آورنده داریوش شایگان، ترجمه جمشید ارجمند – تهران: نشر و پژوهش فرزان روز
  3. بودا، گزارش کانون پالی، ع. پاشایی – تهران : انتشارات مروارید ۱۳۶۸