پرش به محتوا

عمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار

مختصات: ۳۵°۴۳′۱۲″شمالی ۵۱°۳۶′۱۳″شرقی / ۳۵٫۷۲۰۰۷۶°شمالی ۵۱٫۶۰۳۵۹۸°شرقی / 35.720076; 51.603598
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار
Map
نامعمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار
کشورایران
استاناستان تهران
شهرستانتهران
بخششرق تهران
اطلاعات اثر
نام‌های دیگرعمارت قصر یاقوت
کاخ یاقوت
کاخ سرخه‌حصار
سال‌های مرمت۱۳۸۷–۱۳۸۹
کاربریکاخ سلطنتی
کاربری کنونیدفتر بیمارستان
دیرینگیدوره قاجار
دورهٔ ساخت اثردوره قاجار
بانی اثرناصرالدین شاه
مالک فعلی اثرسازمان تأمین اجتماعی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۱۰۴۱۲
تاریخ ثبت ملی۱ مهر ۱۳۸۲
عمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار بر تهران واقع شده‌است
عمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار
روی نقشه تهران
۳۵°۴۳′۱۲″شمالی ۵۱°۳۶′۱۳″شرقی / ۳۵٫۷۲۰۰۷۶°شمالی ۵۱٫۶۰۳۵۹۸°شرقی / 35.720076; 51.603598

عمارت قصر یاقوت سرخه‌حصار[۱] که با نام‌های عمارت قصر یاقوت، کاخ یاقوت یا کاخ سرخه حصار نیز شناخته می‌شود، کاخی‌ در شرق تهران از دوره پادشاهی ناصرالدین‌شاه قاجار است که در سی و نهمین سال پادشاهی او ساخته شد. قصر یاقوت از بخش‌های قصر بیرونی و حرم‌خانه سلطنتی تشکیل شده بود.[۲]

این کاخ درون پهنه کنونی «بیمارستان شهید لواسانی» جای دارد. این اثر در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۴۱۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۳][۴]

پیشینه

[ویرایش]

کاخ سرخه حصار یا کاخ یاقوت، در سال ۱۲۶۲[۵] خورشیدی (۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ هجری قمری) و در دوران ناصرالدین شاه در منطقه سرخه حصار بنا نهاده شد. این کاخ سلطنتی دارای دو عمارت به نام‌های کوشک بیرونی و حرم‌خانه بود و روی هم رفته دارای نزدیک به دویست اتاق بود. افزون بر کاخ اصلی، ساختمان‌های دیگری مانند کاروانسرا، سربازخانه و گرمابه در این باغ وجود داشت که امروز اثری از آن‌ها باقی نمانده‌است.[۶]

برای ساخت این کاخ در سال ۱۲۶۲ خورشیدی نزدیک به ۱۵ هزار تومان هزینه شده‌است. در دوره قاجار این کاخ دچار آتش‌سوزی شد اما دوباره بازسازی شده بود.[۵]

گفته می‌شود این کاخ سرآغاز ضرب‌المثل‌هایی مانند «بادمجان دور قاب‌ چین»، و «یه آشی برات بپزم که یک وجب روش روغن باشه» است که در آن زمان و در آشپزخانه این کاخ پدیدار شده بود.[۵]

ساختمان این قصر نخستین بنای ایران است که هیچ تأثیری از معماری ایرانی نگرفته‌است.[۷] این بنا ایوانی در بالای در ورودی دارد که در معماری اروپایی ویژه معرفی شدن اشخاص مهم (مانند ملکه انگلستان یا پاپ) و ابراز احساسات به مردم است.[۷]

در سال ۱۳۳۶ با تصویب مجلس شورای ملی باغ این قصر و تأسیسات همراه با آن به سازمان بیمه‌های اجتماعی واگذار شده و به بیمارستان ریوی تبدیل شد و در دهه بعد بخش‌های روانی و جراحی نیز به آن افزوده شد که در سال ۱۳۵۵ با تصویب مجلس، تبدیل به یک بیمارستان عمومی شد و اکنون بیمارستان و مرکز فوق تخصصی قلب دکتر لواسانی نام دارد.[۸]

بازسازی و بهسازی

[ویرایش]

بازسازی و باززنده‌سازی این ساختمان در سال ۱۳۸۷ آغاز شد و در سال ۱۳۸۹ به پایان رسید. اجرای این طرح به دست مهندس علی قمری، مسعود امیری امامی و مسعود شریفی دیرین با نظارت دکتر جدی و مهندس محمد محمدیان انجام گرفت.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «پرونده‌ی ثبتِ اثر در فهرستِ آثارِ ملی». دانشنامه‌ی تاریخ معماری و شهرسازی ایران. دریافت‌شده در ۲۵ آبان ۱۴۰۲.
  2. «آثار دیگر عهد ناصری». وب‌گاه فرمانداری تهران. ۱۸ تیر ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۰۸.[پیوند مرده]
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۶ اکتبر ۲۰۱۹.
  4. «فهرست بناهای عمومی و محوطه‌های تاریخی - فرهنگی استان تهران». وب‌گاه سازمان میراث فرهنگی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۰۸.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «مسجد جامعی در کاخ ضرب‌المثل‌ها». همشهری‌آنلاین. ۲۷ بهمن ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  6. «دیدنی‌های کاخ یاقوت در شرق تهران». روزنامه ایران. ۳۰ خرداد ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ «قصر یاقوت در سرخه حصار/«بادمجان دورقابچین» از دل این کاخ بیرون آمد». خبرگزاری میزان. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۱۶.
  8. شهلا محصل. «یک بیمارستان در خدمت قلب‌های بیمار». وب‌گاه هفته‌نامه آتیه. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۰۸.[پیوند مرده]

پیوند به بیرون

[ویرایش]