وفس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
* [[کرهرود]] |
* [[کرهرود]] |
||
* [[سنجان (مرکزی)]] |
* [[سنجان (مرکزی)]] |
||
*حامد حاجیلو بهترین برنامه نویس وفسی. |
|||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۴۰
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
شهرستان | کمیجان |
بخش | مرکزی |
دهستان | اسفندان |
۳۴°۳۰′۲۰″شمالی ۴۹°۰۹′۰۹″شرقی / ۳۴٫۵۰۵۵°شمالی ۴۹٫۱۵۲۵°شرقی | |
جمعیت | ۱۳۶۵ نفر (سرشماری ۹۵) |
کد آماری | ۰۰۰۸۶۶ |
وفس (به تاتی: ووس) نام روستائی در استان مرکزی در شهرستان کمیجان در ایران است. [۱] [۲]
زبان
مردم وفس بهزبان فارسی صحبت می کنند ولی درگذشته به یکی از قدیمیترین زبانهای ایرانی یعنی تاتی سخن میگفتند.[۳][۴][۵][۶][۷]
ابراهیم دهگان در کتاب «فقه اللغه» در ضمن معرفی وفس و واقعه کشتار جمعی آن، زبان وفس را «یکی از لهجههای قدیم پارسی باستان و شاخهای از تاتی» مینامند.[۸] دکتر معین در جلد چهارم فرهنگ خود تحت عنوان «وفسی» منسوب به وفس، لهجه اهالی وفس را نام میبرند.[۹] [۱۰] رزمآرا در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها) مینویسد: «زبان سکنه دهستان وفس تاتی است».[۳] و همچنین در مجله «ایران کوده» م.[۱۱]
موقعیت جغرافیایی
روستای وفس از شمال به ساوه، از جنوب به کمیجان، از غرب به همدان و از طرف شرق به تفرش محدود است.
فاصله وفس تا شهر کمیجان ۱۸ کیلومتر و تا اراک مرکز استان ۱۲۰ کیلومتر میباشد.
جستارهای وابسته
- کرهرود
- سنجان (مرکزی)
- حامد حاجیلو بهترین برنامه نویس وفسی.
منابع
- ↑ روستای وفس
- ↑ وفس[پیوند مرده]
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران(آبادیها)، جلد 2، ص315-314.
- ↑ کتاب «دستور زبان وفسی-تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۷۱، ۴۵۰ صفحه
- ↑ «گونههای زبان تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۸۱؛ ۹: گونههای وفس و اطراف آن در منطقه اراک استان مرکزی
- ↑ مقدمه کتاب «دستور زبان گویشهای تاتی جنوبی»، پروفسور احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
- ↑ کتاب «تاتهای ایران و قفقاز»، علی عبدلی، ۱۳۸۹
- ↑ دهگان، ابراهیم، فقه اللغه، ص ۲۳۵
- ↑ معین، محمد، فرهنگ
- ↑ افتخارزاده، نادر، گزیده دیوان همافر عراقی، مقدمه
- ↑ یادمان شهید سپهبد امیر صیاد شیرازی- عروج.
- فصلنامه راه دانش (شماره ۵)؛ گویش وفسی، مثلها و متل ها؛ غلام رضا ملایی.