هوموسیستئین

هوموسیستئین
	نام‌گذاری آیوپاک 2-Amino-4-sulfanylbutanoic acid
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس	۴۵۴-۲۹-۵ , ۶۰۲۷-۱۳-۰ (L-isomer)
پاب‌کم	۷۷۸
کم‌اسپایدر	۷۵۷
UNII	0LVT1QZ0BA
EC-number	207-222-9
KEGG	C05330
ChEBI	CHEBI:17230
ChEMBL	CHEMBL۳۱۰۶۰۴
جی‌مول-تصاویر سه بعدی	Image 1
	SMILES C(CS)C(C(=O)O)N ;
	InChI InChI=1S/C4H9NO2S/c5-3(1-2-8)4(6)7/h3,8H,1-2,5H2,(H,۶٬۷) ; Key: FFFHZYDWPBMWHY-UHFFFAOYSA-N InChI=1/C4H9NO2S/c5-3(1-2-8)4(6)7/h3,8H,1-2,5H2,(H,۶٬۷); Key: FFFHZYDWPBMWHY-UHFFFAOYAS;
خصوصیات
فرمول مولکولی	C4H9NO2S
جرم مولی	135.18 g/mol
	به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
	(بررسی) (چیست: /؟)
	Infobox references

هوموسیستئین (به انگلیسی: Homocysteine) یا به اختصار (Hcy)، با فرمول شیمیایی C₄H₉NO₂S یک سایتوکاین ضدالتهابی با ترکیب شیمیایی و شناسه پاب‌کم ۶۵۷۷ است؛ که جرم مولی آن ۱۳۵٫۱۸ گرم بر مول می‌باشد.^[۱]

سنتز هموسیستئین[ویرایش]

هموسیستئین یک آمینواسید غیر پروتئینی گوگرددار، است که از متیلاسیون متیونین و سیستئین تولید می‌شود؛ هموسیستئین در رژیم غذایی وجود ندارد؛ و بنابراین، تنها منبع سنتز آن در بدن متیونین موجود در رژیم غذایی می‌باشد.^[۲]

هایپرهمو سیستئینمی[ویرایش]

هایپر هوموسیستئینمی یا هیپرهموسیستئینمی در نبود بیماری کلیوی، نشان دهنده اختلال در متابولیسم اسید آمینه گوگرددار است که در اثر کمبود ‏ویتامینها (فولات،B12‏ و ‏B6‏) یا نقص ژنتیکی بوجود می‌آید. شواهد اپیدمیولوژیکی نشان می‌دهد که هیپرهموسیستئینمی خفیف با افزایش خطر بیماری آترواسکلروز و موارد سکته مغزی ‏ارتباط دارد؛ هیپرهموسیستئینمی عامل خطر مستقل بیماری‌های عروق کرونر قلب‏ است؛ ‏افزایش دریافت این ویتامینها به صورت مکمل یا افزودن این ویتامینها به مواد غذایی مصرفی می‌تواند به طریق بسیار ارزان موجب کاهش سطح هموسیستئین خون و کاهش خطر ‏بیماریهای قلبی- عروقی گردد.^[۳]

همچنین، مشخص شده‌است که افزایش سطح پروتئین واکنش‌گر C پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی‌تری برای بیماری قلبی و عروقی نسبت به سطوح لیپوپرتئین با چگالی کم، هموسیستئین و اینترلوکین-۶ است؛ و خطر بیماری قلبی و عروقی در افراد با سطوح پروتئین واکنش‌گر C بالاتر از ۳ میلی‌گرم در لیتر در مقایسه با افراد با سطوح پروتئین واکنش‌گر C کمتر از ۱ میلی‌گرم در لیتر، دو برابر بیشتر است.^[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

Homocysteine MS Spectrum
Homocysteine at Lab Tests Online
Homocysteine: analyte monograph^{^{[پیوند مرده]}} - The Association for Clinical Biochemistry and Laboratory Medicine
Prof. David Spence on homocysteine levels, kidney damage, and cardiovascular disease, The Health Report, Radio National, ۲۴ مه ۲۰۱۰

منابع[ویرایش]

↑ "IUPAC GOLD BOOK" (به انگلیسی). International Union of Pure and Applied Chemistry. Retrieved 17 July 2013.
↑ Angelo A.D. and Selhub J. (1997). Homocysteine and Thrombotic Disease. Blood, 90 (1): 1-11.
↑ yavari, P. Homocysteine and cardiovascular disease. Hayat. 2000; 6 (2) :23-30 URL: http://hayat.tums.ac.ir/article-1-322-fa.html
↑ Sarhadi M, Nasiri Farsani M, Hassanzadeh K. Comparing plasma levels of C-reactive protein, interleukin-10 and -15 in physically active and sedentary postmenopausal women Kane Ayntrlv. Salmand: Iranian Journal of Ageing. 2017; 12 (1) :104-115 URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1241-fa.html

این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] "IUPAC GOLD BOOK" (به انگلیسی). International Union of Pure and Applied Chemistry. Retrieved 17 July 2013.

[2] Angelo A.D. and Selhub J. (1997). Homocysteine and Thrombotic Disease. Blood, 90 (1): 1-11.

[3] yavari, P. Homocysteine and cardiovascular disease. Hayat. 2000; 6 (2) :23-30 URL: http://hayat.tums.ac.ir/article-1-322-fa.html

[4] Sarhadi M, Nasiri Farsani M, Hassanzadeh K. Comparing plasma levels of C-reactive protein, interleukin-10 and -15 in physically active and sedentary postmenopausal women Kane Ayntrlv. Salmand: Iranian Journal of Ageing. 2017; 12 (1) :104-115 URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1241-fa.html

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]