آنترانیلیک اسید

آنترانیلیک اسید
	نام آیوپاک ارجح 2-Aminobenzoic acid
	نام‌گذاری اتحادیه بین‌المللی شیمی محض و کاربردی 2-Aminobenzenecarboxylic acid
	دیگر نام‌ها Anthranilic acid; o-Aminobenzoic acid; 2-Aminobenzoic acid; Vitamin L1; Anthranilate (conjugate base); 2-AA 2AA AA;
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس	118-92-3
پاب‌کم	227
کم‌اسپایدر	222
UNII	0YS975XI6W
شمارهٔ ئی‌سی	204-287-5
دراگ‌بانک	DB04166
KEGG	C00108
ChEBI	CHEBI:30754
ChEMBL	CHEMBL14173
شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس	CB2450000
مرجع بیلشتین	471803
مرجع جی‌ملین	3397
3DMet	B00027
جی‌مول-تصاویر سه بعدی	Image 1
	SMILES O=C(O)c1ccccc1N ;
	InChI InChI=1S/C7H7NO2/c8-6-4-2-1-3-5(6)7(9)10/h1-4H,8H2,(H,9,10) ; Key: RWZYAGGXGHYGMB-UHFFFAOYSA-N InChI=1/C7H7NO2/c8-6-4-2-1-3-5(6)7(9)10/h1-4H,8H2,(H,9,10); Key: RWZYAGGXGHYGMB-UHFFFAOYAS;
خصوصیات
فرمول مولکولی	C7H7NO2
جرم مولی	۱۳۷٫۱۴ g mol−1
شکل ظاهری	جامد سفید یا زرد
بوی	بی بو
چگالی	1.412 g/cm3
دمای ذوب	۱۴۶ تا ۱۴۸ درجه سلسیوس (۲۹۵ تا ۲۹۸ درجه فارنهایت؛ ۴۱۹ تا ۴۲۱ کلوین)
دمای جوش	۲۰۰ درجه سلسیوس (۳۹۲ درجه فارنهایت؛ ۴۷۳ کلوین) (sublimes)
انحلال‌پذیری در آب	0.572 g/100 mL (25 °C)
انحلال‌پذیری	بسیار محلول در کلروفرم، پیریدین; محلول در اتانول، اتر، دی‌اتیل اتر; حلالیت کم در تری‌فلورواستیک اسید، بنزن
log P	1.21
فشار بخار	0.1 Pa (52.6 °C)
اسیدی (pKa)	2.17 (carboxyl; H2O); 4.85 (amino; H2O);
پذیرفتاری مغناطیسی	-77.18·10-6 cm3/mol
ضریب شکست (nD)	1.578 (144 °C)
ترموشیمی
آنتالپی استاندارد; تشکیل ΔfHo298	-380.4 KJ/mol
خطرات
GHS pictograms
سیستم هماهنگ جهانی طبقه‌بندی و برچسب‌گذاری مواد شیمیایی	Danger
GHS hazard statements	H318, H319
GHS precautionary statements	P264, P280, P305+351+338, P310, P337+313
لوزی آتش	1 2 0
نقطه اشتعال
دمای خودآتشگیری
LD50	1400 mg/kg (خوراکی، rat)
	به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
	(بررسی) (چیست: /؟)
	Infobox references

آنترانیلیک اسید (به انگلیسی: Anthranilic acid) یک اسید آروماتیک با فرمول شیمیایی C₆H₄(NH₂)(CO₂H) است و طعم شیرینی دارد.^[۴]^[۵]^[۶]این مولکول متشکل از یک حلقه بنزن، یک گروه کربوکسیلیک اسید و یک گروه آمین است که در موقعیت ارتو نسبت به هم قرار دارند. این ترکیب شامل هر دو گروه عاملی اسیدی و بازی است و در نتیجه یک ترکیب آمفوتر است. آنترانیلیک اسید در صورت خالص بودن به صورت جامد سفید رنگ است، اگرچه نمونه‌های تجاری آن ممکن است زرد به نظر برسند. آنیون [C₆H₄(NH₂)(CO₂)]⁻ که از پروتون‌زدایی آنترانیلیک اسید به دست می‌آید، به نام آنترانیلات شناخته می‌شود. زمانی تصور می‌شد که آنترانیلیک اسید یک ویتامین است و از آن به عنوان ویتامین L₁ یاد می‌شد، اما اکنون مشخص شده‌است که در تغذیه انسان غیرضروری است.^[۷]

همچنین ببینید[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ "Front Matter". Nomenclature of Organic Chemistry: IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: انجمن سلطنتی شیمی. 2014. p. 748. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.
↑ Haynes, William M., ed. (2016). CRC Handbook of Chemistry and Physics (97th ed.). انتشارات سی‌آرسی. pp. 5–89. ISBN 978-1498754286.
↑ IPCS
↑ Acton, Q. Ashton (2013). Aminobenzoic Acids—Advances in Research and Application (2013 ed.). Atlanta: ScholarlyEditions. p. 23. ISBN 978-1-4816-8484-2 – via Google Books.
↑ Hardy, Mark R. (1997). "Glycan Labeling with the Flurophores 2-Aminobenzamide and Antranilic Acid". In Townsend, R. Reid; Hotchkiss, Jr., Arland T. (eds.). Techniques in Glycobiology. Marcel Dekker, Inc. p. 360. ISBN 978-0-8247-9822-2 – via Google Books.
↑ The Merck Index, 10th Ed. (1983), p.62. , Rahway: Merck & Co.
↑ Davidson, Michael W. (2004). "Anthranilic Acid (Vitamin L)]". دانشگاه ایالتی فلوریدا. Retrieved November 20, 2019.

[iupac2013-1] "Front Matter". Nomenclature of Organic Chemistry: IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: انجمن سلطنتی شیمی. 2014. p. 748. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.

[CRC97-2] Haynes, William M., ed. (2016). CRC Handbook of Chemistry and Physics (97th ed.). انتشارات سی‌آرسی. pp. 5–89. ISBN 978-1498754286.

[3] IPCS

[4] Acton, Q. Ashton (2013). Aminobenzoic Acids—Advances in Research and Application (2013 ed.). Atlanta: ScholarlyEditions. p. 23. ISBN 978-1-4816-8484-2 – via Google Books.

[5] Hardy, Mark R. (1997). "Glycan Labeling with the Flurophores 2-Aminobenzamide and Antranilic Acid". In Townsend, R. Reid; Hotchkiss, Jr., Arland T. (eds.). Techniques in Glycobiology. Marcel Dekker, Inc. p. 360. ISBN 978-0-8247-9822-2 – via Google Books.

[6] The Merck Index, 10th Ed. (1983), p.62. , Rahway: Merck & Co.

[7] Davidson, Michael W. (2004). "Anthranilic Acid (Vitamin L)]". دانشگاه ایالتی فلوریدا. Retrieved November 20, 2019.

[۱]

[۳]

[۲]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]