جان بولتون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جان بولتون
Ambassador John R. Bolton, CPAC 2015.jpg
مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور
شروع به کار
۹ آوریل ۲۰۱۸
رئیس جمهور دونالد ترامپ
قائم مقام ریکی ال. وادل
جانشین ایچ. آر. مک‌مستر
بیست و پنجمین سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد
مشغول به کار
۲ اوت ۲۰۰۵ – ۳۱ دسامبر ۲۰۰۶
رئیس جمهور جورج دبلیو بوش
پس از آن پترسون (Acting)
پیش از آلخاندرو ولف (Acting)
سومین معاون وزیر امور خارجه در امور کنترل تسلیحات و امور امنیت بین‌المللی
مشغول به کار
۱۱ می ۲۰۰۱ – ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۵
رئیس جمهور جورج دبلیو بوش
پس از جان دی. هولام
پیش از رابرت جوزف
هجدهمین دستیار وزیر امور خارجه در امور سازمان بین‌المللی
مشغول به کار
۲۲ می ۱۹۸۹ – ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳
رئیس جمهور جورج دبلیو بوش
پس از ریچارد ویلیامسون
پیش از استوارت ام جرسون
معاون دادستان کل برای بخش مدنی
مشغول به کار
۱۹۸۸ – ۱۹۸۹
رئیس جمهور رونالد ریگان
پس از ریچارد کی ویلارد
اطلاعات شخصی
زاده
جان رابرت بولتون

۲۰ نوامبر ۱۹۴۸ ‏(۷۰ سال)
بالتیمور، مریلند، ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی جمهوریخواه
همسر(ان) کریستین بولتون (۱۹۷۲–۱۹۸۳)
گرچن اسمیت
فرزندان جنیفر سارا
محل
تحصیل		 دانشگاه ییل (BA, JD)
خدمات نظامی
وفاداری  ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه  ارتش ایالات متحده آمریکا
یگان گارد ملی ارتش مریلند

جان رابرت بولتون زاده ۲۰ نوامبر ۱۹۴۸ وکیل و دیپلمات آمریکایی و مشاور امنیت ملی ایالات متحده آمریکا از ۹ آوریل ۲۰۱۸ تا کنون است.[۱] او در دولت‌های مختلف حزب جمهوری‌خواه فعالیت کرده‌است.[۲] بولتون از اوت ۲۰۰۵ تا دسامبر ۲۰۰۶ از سوی رئیس‌جمهور جرج دابلیو بوش به عنوان سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد مشغول به کار بود. جرج بوش او را در بازه تعطیلات کنگره ایالات متحده آمریکا بدون رای اعتماد منصوب کرده بود.[۳] او در دسامبر ۲۰۰۶ استعفا داد، گرچه انتصاب او که در زمان تعطیلات کنگره صورت گرفته بود نیز به هر روی پایان یافته بود،[۴][۵] چرا که محتمل نبود او بتواند از مجلس سنای ایالات متحده آمریکا که از ژانویه ۲۰۰۷ در کنترل حزب دموکرات بود رای اعتماد بگیرد.[۶][۷]

بولتون یک «باز جنگ‌طلب» خوانده شده و از مدافعان تغییر رژیم در کره شمالی است. وی بارها خواهان پایان دادن به برنامه جامع اقدام مشترک با ایران شده‌است.[۸][۹] بولتون از طرفداران سازمان مجاهدین خلق ایران است[۱۰] و بارها خواستار بمباران ایران شده‌است.[۱۱] او از حامیان جنگ عراق بود و همچنان از این تصمیم خود دفاع می‌کند.[۱۲] او از اقدام نظامی و تغییر رژیم در سوریه و لیبی دفاع کرده‌است.[۱۲][۱۳] او طرفدار استفاده از زور نظامی در هر زمینه و همه جا برای پیشبرد اهداف خود است و می‌گوید هر کشوری که مخالفتی با آمریکا داشته باشد باید تنها با حمله نظامی، سرکوب شود.[۲]

بولتون هم‌اکنون عضو پیوسته ارشد در مؤسسه امریکن انترپرایز[۱۴] و از صاحبنظران فاکس نیوز است.[۱۵] او از مشاورین سیاست خارجی میت رامنی نامزد حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ بود.[۱۶] بولتون همچنین با اندیشکده‌های محافظه‌کار بسیاری چون انجمن ملی سلاح، پروژه‌ای برای قرن آمریکایی جدید، بنیاد یهودی امور امنیت ملی، و کمیته صلح و امنیت در خلیج همکاری داشته‌است.

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

جان رابرت بولتون در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۸ (میلادی) در بالتیمور مریلند به دنیا آمد. پدر او آتش‌نشان و مادر خانه‌دار بود. مدرک کارشناسی خود را سوم کام لود از دانشگاه ییل گرفت[۲] و از دانشکده حقوق همان‌جا جی دی را دریافت کرد.

جنگ ویتنام[ویرایش]

با وجود حمایت بولتون از دخالت آمریکا در جنگ ویتنام، خود او از اعزام به این جنگ سر باز زد.[۱۷][۱۸] در سال ۱۹۶۹ و در زمان جنگ ویتنام، دولت آمریکا اقدام به برگزاری یک قرعه‌کشی برای اعزام مردان متولد بین سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۰ به جنگ کرد.[۱۹] به همه ۳۶۵ روز سال یک شماره متناظر شده و شماره‌ها به‌طور تصادفی انتخاب شدند. متولدین روزهای متناظر به شماره‌های ۱ تا ۱۹۵ به ترتیب برای اعزام فراخوانی شدند.[۲۰] شماره بولتون ۱۸۵ بود. در آن سال‌ها، اولویت اعزام به جنگ با افراد فراخوانی‌شده به این شیوه بود و نیروهای نظامی رزرو در اولویت اعزام نبودند؛ از این رو، پیوستن به نیروهای گارد ملی ایالات متحده آمریکا یا رزرو ارتش راهی برای فرار از اعزام به جنگ محسوب می‌شد.

بولتون پیش از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در سال ۱۹۷۰ و پیش از مشخص شدن فراخوانی یا عدم فراخوانی شماره قرعه‌کشی خود، برای پیوستن به نیروهای گارد ملی نام‌نویسی کرد.[۲۱][۲۲] وی ۱۸ هفته آموزشی را در فورت پولک، لوئیزیانا گذراند و سپس ۴ سال در گارد ملی خدمت کرد.

بولتون بعدها در دفتر گردهمایی بیست و پنجمین سالگرد فارغ‌التحصیلی خود نوشت: «اعتراف می‌کنم که من هیچ علاقه‌ای به کشته‌شدن در شالیزارهای برنج جنوب شرق آسیا نداشتم. از نظر من، ما جنگ ویتنام را در همان زمان هم باخته بودیم.»[۲۳] وی در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۷ دربارهٔ این جمله‌اش توضیح داد که: «در آن زمان من مطمئن شده بودم که مخالفین جنگ ویتنام، اجازهٔ پیروزی را به ما نمی‌دهند و من علاقه ای به رفتن به آنجا و کشته شدن برای گرفتن زمین‌هایی که قرار بود دوباره توسط تد کندی به مردم آنجا باز پس داده شود نداشتم.»[۲۴][۲۵][۲۶]

ورود به سیاست[ویرایش]

او از ۱۹۷۴ (میلادی) تا ۱۹۸۱ (میلادی) دستیار حقوقی وکالتخانه کاوینگتون و برلینگ (Covington & Burling) بود. پس از پایان تحصیلات، به تبلیغات جیمز بیکر برای تصدی سمت دادستان کل تگزاس پیوست. بعدها به کمک بیکر که سرانجام وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا شد به دولت‌های رونالد ریگان و جرج اچ. دابلیو بوش راه یافت؛ و در چندین سمت مشغول به کار شد:

وی همچنین یکی از امضا کنندگان نامه ۲۶ ژانویه ۱۹۹۸ (میلادی) با عنوان پروژه‌ای برای قرن آمریکایی جدید بود.

سمت در دولت بوش[ویرایش]

معاون وزیر امور خارجه[ویرایش]

بولتون از ۱۱ مه ۲۰۰۱ به عنوان معاون وزیر امور خارجه در امور کنترل جنگ‌افزار و امور امنیت بین‌المللی کار کرد. او در این سمت مسئول پیشگیری از گسترش جنگ‌افزار کشتارجمعی بود. با تصدی بولتون، مذاکرات برای خلع سلاح در جهت عکس سَمت‌گیری کرد. یعنی به جای محدودسازی قراردادهای خلع سلاح، پشتیبان «برداشتن زنجیرهای» ناشی از چنین قراردادهایی بر دست و پای اسحله‌سازی و فروش جنگ‌افزارهای آمریکایی بود.[۱۷]

بولتون به همراه دونالد رامسفلد وزیر دفاع در حال مذاکره با همتای روس، ۳ نوامبر ۲۰۰۱

بولتون همچنین رهبری تلاش‌های بر مبنای قانون اساسی ایالات متحده آمریکا[۲۷] در دوران ریاست‌جمهوری جرج دابلیو بوش در مخالفت با دیوان بین‌المللی کیفری را بر عهده داشت و با کشورهای بسیاری برای امضای توافقنامه‌ای مذاکره می‌کرد که آمریکاییان را از محاکمه توسط این دادگاه که از سوی آمریکا به رسمیت شناخته نمی‌شود معاف می‌کرد. بولتون گفت کنار ماندن از دیوان بین‌المللی کیفری شادترین لحظه فعالیت سیاسیش تا آن زمان بوده‌است.[۲۸]

جک استرا در مواردی اشاره کرده‌است که که در سال ۲۰۰۲ هنگامی که ایران در حال همکاری با آمریکا و اروپا در جنگ افغانستان برای از بین بردن طالبان کمک کرده و برنامه هسته‌ای خود را متوقف کرده بود جان بولتون، دولت‌مردان دیگر آمریکایی از جمله جورج بوش را متقاعد کرده بود که ایران را در سخنرانی خود «محور شرارت» لقب دهد.[۲۹][۳۰][۳۱] جک استرا ادامه‌می‌دهد که این مسئله به دلیل گرایش بسیار زیاد جان بولتون به حملهٔ نظامی به ایران بود.[۳۲] جک استرا به دلیل همین سابقهٔ بولتون در سال ۲۰۰۳ و در زمان مذاکره اروپا و آمریکا با لیبی به دولت بوش اصرار کرده بود که به جان بولتون اجازه ندهند در مذاکرات دخالت کند.[۳۱] او نقش اصلی در به‌هم‌خوردن توافق سعدآباد در سال ۲۰۰۴ داشت.[۱۷]

کشورهایی که در سال ۲۰۰۱، جرج دابلیو بوش به عنوان محور شرارت خواند.

نماینده دائم در سازمان ملل[ویرایش]

بولتون در ۷ مارس ۲۰۰۵ از سوی رئیس‌جمهور جرج دابلیو بوش به عنوان سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد نامزد شد. به دلیل اطاله بررسی نمایندگان حزب دموکرات در سنای آمریکا و با ابتکار جو بایدن موفق شدند جلوی تأیید جان بولتون را بگیرند. اما جرج بوش در بازه تعطیلی تابستانی کنگره در ۱ اوت ۲۰۰۵ او را به این سمت منصوب کرد. نامزدی بولتون با حمایت شدید جمهوریخواهان و مخالفت شدید دموکرات‌ها مواجه شد. او در هنگام حضور در سازمان ملل، بارها به همه ساختارها و کارکنان آن سازمان از جمله دبیرکل سازمان ملل متحد تاخت.[۲]

رئیس‌جمهور جرج دابلیو بوش نامزدی بولتون برای سفارت آمریکا در سازمان ملل را در کنار کاندولیزا رایس اعلام می‌کند.

مؤسسه امریکن انترپرایز[ویرایش]

بولتون پس از ترک دولت جرج دابلیو بوش، به عنوان عضو پیوسته ارشد پژوهشی سیاست عمومی به مؤسسه امریکن اینترپرایز برگشت. بولتون در دورهٔ حضور در این مؤسسهٔ محافظه‌کار، علیه پاداش دادن به کره شمالی به خاطر پایان‌دادن به برنامهٔ جنگ‌افزار هسته‌ای صحبت کرد.[۳۳] او گفت این سیاست دیگران را تشویق خواهد کرد مقررات عدم اشاعه هسته‌ای را نقض کنند تا بتوانند «برای رعایت مقرراتی که پیشتر پذیرفته بودند پاداش بگیرند.»[۳۳]

سمت در دولت ترامپ[ویرایش]

انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶[ویرایش]

دونالد ترامپ زمانی که در حال رقابت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ بود در مصاحبه‌ای با برنامه رادیویی هیو هیویت از بولتون به عنوان گزینه‌ای احتمالی برای وزیر امور خارجه یاد کرد. بولتون با حضور در در برنامهٔ فاکس اند فرندز فاکس نیوز در ۱ دسامبر ۲۰۱۶ اقرار کرد از نامزدهای تصدی وزارت امور خارجه در دولت آینده ترامپ است.[۳۴][۳۵] چندین تن از دستیاران ترامپ ادعا می‌کنند عدم انتخاب بولتون تا اندازه‌ای به خاطر نارضایتی ترامپ از سبیل شاخص بولتون بوده‌است.[۳۶]

بی‌بی‌سی با استناد به ان‌بی‌سی در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۶ گزارش داد که منابع نزدیک به ترامپ می‌گویند محتمل است رکس تیلرسون هفته بعد به عنوان سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد معرفی شود و بولتون قایم مقام او باشد.[۳۷]

بولتون حامی نظریه‌هایی در خصوص سلامتی هیلاری کلینتون و دستیار او هما عابدین است، و در دسامبر ۲۰۱۶ اعلام کرد که نتیجه‌گیری جامعه اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا که رخنه‌گرهای روسیه برای کمک به انتخاب دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ مداخله کرده‌اند ممکن است یک عملیات «پرچم دروغین» بوده باشد.[۳۸] او در یک مصاحبه دیگر با فاکس نیوز از تحریم‌های تلافی جویانهٔ دولت باراک اوباما انتقاد کرد و آن‌ها را ناکافی دانست و گفت پاسخ آمریکا باید باعث شود «آنها [روس‌ها] احساس درد کنند.»[۳۹][۴۰]

مشاور امنیت ملی[ویرایش]

دونالد ترامپ با بولتون و سه نفر دیگر برای پر کردن سمت مشاور امنیت ملی که پس از سپهبد مایکل تی. فلین خالی شده بود مصاحبه کرد.[۴۱][۴۲] نهایتاً این سمت به اچ آر مکمستر رسید.[۴۳] ترامپ از بولتون تجلیل کرد و گفت او نهایتاً برایش سمتی در دولتش خواهد یافت.[۴۴] بولتون در عصر روز ۶ مارس ۲۰۱۸ ظاهراً برای مصاحبه به عنوان نامزد مشاورت امنیت ملی در کاخ سفید دیده شد.[۴۵]

یک روز پس از آغاز به کار به عنوان مشاور امنیت ملی در کابینه دونالد ترامپ

نیویورک تایمز در ۲۲ مارس ۲۰۱۸ گزارش کرد که جان بولتون جایگزین مشاور امنیت ملی ایچ آر مکمستر خواهد شد. ترامپ در ۲۲ مارس در توییتی این انتصاب را تأیید کرد.[۱] نیویورک تایمز نوشت «ارتقای بولتون به همراه خروج رکس تیلرسون و ژنرال مکمستر به این معناست که تیم سیاست خارجی ترامپ اکنون «رادیکال‌ترین تیم سیاست خارجی تهاجمی» است که در تاریخ مدرن پیرامون رئیس‌جمهور آمریکا حضور داشته‌است.»[۴۶]

او نقش مهمی در خروج آمریکا از پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد و رفع محدودیت از آمریکا در ساخت اینگونه موشک‌ها داشته‌است.[۱۷]

مواضع سیاسی[ویرایش]

او از دوران دانشجویی تا به امروز، گرایش محافظه‌کار داشته‌است. برای نمونه، با دانشجویان ضد جنگ ویتنام، یا کسانی چون بری گلدواتر، و کنش‌گران قانون حقوق شهروندی (برای رفع تبعیض علیه سیاه‌پوستان) مخالفت کرده‌است.[۲]

بولتون از هواداران سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است و معتقد است واشینگتن باید برای تقویت این پیمان بکوشد.[۲]

بی بی سی فارسی او را یک نئوکان (نومحافظه‌کار) می‌داند خود اما او بارها این را رد کرده و در عوض خود را یک جمهوریخواه علاقه‌مند به آمریکا می‌داند. کالین پاول به دلیل عقاید بولتون، او را از دایره سیاستگذاری کشور به کلی بیرون گذاشت.[۲] مواضع او، مخرج مشترک نئوکان‌ها و راستگ‌رایان اسرائیل است.[۱۷]

دیدار با رووین ریولین، رئیس‌جمهور اسرائیل (اوت ۲۰۱۸)

ایران[ویرایش]

بولتون حامی حملهٔ نظامی به کره شمالی و ایران است و معتقد است که توافق هسته‌ای با ایران بی‌ارزش است.[۴۷] او بارها خواستار جنگ با ایران و تغییر حکومت ایران شده‌است.[۴۸] بولتون در مارس ۲۰۱۵ چند ماه پیش از توافق هسته‌ای با ایران، در مطلبی در روزنامه نیویورک تایمز با تیتر «برای از کار انداختن بمب ایران، ایران را بمباران کنید»[۴۹][۴۸] اعلام کرد که فقط اقدام نظامی می‌تواند مؤثر باشد.[۵۰] او که در گردهمایی تیر ۱۳۹۶ سازمان مجاهدین خلق در پاریس شرکت کرده بود، در سخنرانی خود در این نشست گفت: «نتیجه بازنگری دولت ترامپ در سیاست آمریکا در قبال ایران باید این باشد که انقلاب اسلامی آیت‌الله خمینی تا دو سال آینده دوام نیاورده و جشن چهلمین سالگردش را نبیند.»[۵۱] او همچنین با تأکید به اینکه رفتار و اهداف حکومت ایران به هیچ وجه تغییر نخواهد کرد تنها راه حل موجود را تغییر نظام در ایران دانست و گفت: «امیدواریم در سال ۲۰۱۹ چنین اتفاقی را در تهران جشن بگیریم.»[۲][۴۸][۵۱] رهبر ایران، علی خامنه‌ای، نسبت به این پیش‌بینی واکنش نشان داد و بدون این که از کسی اسمی ببرد، شخصی که چنین حرفی زده بود را «احمق درجه یک» خطاب کرد.[۵۲]

بولتون فکر می‌کند که تحریم عیله ایران نیز نمی‌تواند این کشور را در این راه متوقف کند. او هر گونه گفتگو با ایران را رد می‌کند و تنها راه حل را حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران از جمله در نطنز، فردو و اصفهان می‌کند.[۲] او می‌گوید در صورت گفتگو با ایران باید همه‌جانبه این کشور را محدود کرد و هیچ امتیازی مانند رفع تحریم‌ها نداد. او نقش اصلی در به‌هم‌خوردن توافق سعدآباد در سال ۲۰۰۴ داشت.[۱۷]

واشینگتن پست در گزارشی به گفته نزدیکان دونالد ترامپ نوشت که او از دست جان بولتون کلافه شده‌است. زیرا ترامپ به دنبال گفتگوی مستقیم و مذاکره با رهبران ایران است، اما در عوض برخی از جمله بولتون بر طبل جنگ با ایران می‌کوبند. بولتون متهم است که با اغراق در اسناد و گزارش‌ها دربارهٔ ایران در تلاش است تا دو کشور را به یک رویارویی نظامی بکشاند.[۲]

کره شمالی[ویرایش]

بولتون معتقد است کره شمالی و برنامه هسته‌ای آن، یک تهدید قریب‌الوقوع علیه آمریکا است و با گفتگو حل نمی‌شود و باید به آن کشور حمله پیشگیرانه کند.[۲] وی نظر کسانی را که معتقدند هنوز برای استفاده از روش‌های دیپلماتیک و مذاکره فرصت هست، رد می‌کند.[۵۰] او کیم جونگ-ایل را «دیکتاتور مستبد» خوانده بود. وزارت خارجه کره شمالی در پاسخ به این حرف، او را «تفاله انسانی» دانست.[۲]

روسیه[ویرایش]

بولتون دخالت ادعایی روسیه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا را یک اقدام واقعی جنگی دانست که واشینگتن هرگز نباید آن را تحمل کند.[۵۰] از دید او ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه دشمن آمریکا است و معتقد است واشینگتن باید جلوی قدرت گرفتن مسکو را بگیرد.[۲]

حمایت از سازمان مجاهدین خلق[ویرایش]

بولتون در حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران،[۵۳] «یک گروه مسلح اسلامی دارای گرایش‌های مارکسیستی»[۵۴] که مدتی در فهرست سازمان‌های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا بوده، سخنرانی کرده‌است.[۵۵] بنا بر وزارت امور خارجه آمریکا این سازمان از فلسفه‌ای پیروی می‌کند که مارکسیسم را با اسلام ترکیب می‌کند.[۵۵]

در سال ۲۰۱۱ بولتون در سخنرانی خود در کنفرانس این سازمان در بروکسل از مشروعیت این سازمان و بیرون آوردن نام آن از فهرست تروریستی حمایت کرد.[۵۶]

در سال ۲۰۰۸

در مارس ۲۰۱۵، بولتون در مقاله‌ای در نیویورک تایمز، از حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران و تغییر رژیم این کشور حمایت کرد.[۴۹]

به عقیده جیسون رضاییان خبرنگار واشینگتن پست در ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران از او و برخی جمهوری‌خواهان دیگر، حمایت مالی می‌کند.[۵۷]

او از شرکت‌کنندگان و سخنرانان در کنگره سالانه سازمان مجاهدین خلق ایران در ژوئیه ۲۰۱۷ در پاریس بود.[۵۱][۴۸][۵۱]

زندگی شخصی[ویرایش]

جان بولتون در سال ۱۹۷۲ با کریستین بولتون ازدواج کرد. وی پس از ۱۱ سال زندگی مشترک، بدون داشتن فرزند، از او جدا شد. پس از آن با گرِچِن اسمیت بولتون ازدواج کرد. گرچن اسمیت فارغ‌التحصیل کالج ولزلی و دانشگاه نیویورک است. او گواهی‌نامه مدرسه وارتون دانشگاه پنسیلوانیا را نیز دارد. گرچن در حال حاضر به عنوان یک برنامه‌ریز مالی معتبر در شرکت مشاوران آکسا کار می‌کند. گرچن و جان بولتون در بتزدا در مریلند زندگی می‌کنند و یک دختر به نام جنیفر سارا دارند.[۵۸]

جان بولتون یک لوتریان است و به این کلیسا و مارتین لوتر وابسته است.[۵۹]

نظر جک استراو[ویرایش]

جک استراو دربارهٔ او نوشته: «بولتون یکی از معدود آدم‌هایی است که در دوران خدمتم (ژوئیه ۲۰۰۴) دیده‌ام و آرزو می‌کردم کاش ندیده بودم. او آدمی متعصب و دوست نداشتنی است.»[۱۷]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Donald J. Trump on Twitter". Twitter. Retrieved March 22, 2018.
  2. ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ ۲٫۱۰ ۲٫۱۱ ۲٫۱۲ ۲٫۱۳ کیوان حسینی (۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸). «جان بولتون کیست، حرف حسابش چیست و از ایران چه می‌خواهد؟». بی‌بی‌سی فارسی.
  3. ↑ Jennifer Senior (January 1, 2006). "Bolton in a China Shop". نیویورک (مجله).
  4. ↑ "White House announces John Bolton's resignation". اینترنشنال هرالد تریبیون. December 4, 2006. Retrieved 2009-01-03.
  5. ↑ "President Bush Accepts John Bolton's Resignation as U.S. Representative to the United Nations". White House, Office of the Press Secretary. December 4, 2006. Retrieved 2006-12-04.
  6. ↑ "John Bolton resigns as ambassador to U.N." Associated Press. MSNBC. December 4, 2006. Retrieved 2009-03-19.
  7. ↑ Cooper, Helene (December 4, 2006). "John Bolton resigns as ambassador to U.N." World. The New York Times. Archived from the original on December 12, 2014. Retrieved 2009-03-19.
  8. ↑ "Bolton Brings Hawkish Perspective To North Korea, Iran Strategy". NPR. 22 March 2018.
  9. ↑ "John Bolton: Bush-era war hawk makes comeback". BBC. 22 March 2018.
  10. ↑ "Let's Call Bolton What He Is: A War Criminal with Terrorist Ties, Not Just Hawkish". CommonDreams. 22 March 2018.
  11. ↑ "John (Bomb Iran) Bolton, the New Warmonger in the White House". NewYorker. 22 March 2018.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Crowley, Michael; Bender, Bryan (March 22, 2018). "Bolton pick underscores Trump's foreign policy confusion". Politico.
  13. ↑ "Trump's Next National Security Adviser, John Bolton, Is As Dangerous As You Remembered". Huffington Post. 22 March 2018.
  14. ↑ "John R. Bolton". AEI. Retrieved January 12, 2015.
  15. ↑ "Kirkland & Ellis LLP> Bolton, John R." Kirkland.com. Retrieved January 12, 2015.
  16. ↑ Rosenthal, Andrew (September 28, 2012). "Bolton Calls Obama's Benghazi Response 'Limp-Wristed'". The New York Times.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ ۱۷٫۴ ۱۷٫۵ ۱۷٫۶ Ross Goldberg and Sam Kahn, "Bolton's conservative ideology has roots in Yale experience" بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۴, ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, Yale Daily News, April 28, 2005. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:2» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  18. ↑ Shane, Scott (2005-05-01). "Never Shy, Bolton Brings a Zeal to the Table". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2019-05-15.
  19. ↑ Vietnam Extra (November 25, 2009). "What's Your Number? The Vietnam War Selective Service Lottery". Vietnam Magazine. History Net.
  20. ↑ "Called to Serve: Stories of the Men and Women Confronted by the Vietnam War Draft". Called to Serve Vietnam. Retrieved November 15, 2016. The Results of the First Draft Lottery, Dec. 1, 1969: The highest number drafted in this group of men was 195.
  21. ↑ United States Senate (2005). "The Nomination of John R. Bolton to be U.S. Representative to the United Nations". United States Congress. Retrieved November 15, 2016.
  22. ↑ Bolton, John (2007). Surrender Is Not an Option: Defending America at the United Nations and Abroad. New York: Threshold. Page 11.
  23. ↑ Ross Goldberg and Sam Kahn, "Bolton's conservative ideology has roots in Yale experience" بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۴, ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, Yale Daily News, April 28, 2005.
  24. ↑ "John Bolton: "Surrender Is Not An Option"". The Diane Rehm Show. November 12, 2007. Archived from the original on December 6, 2007. Retrieved January 12, 2015.
  25. ↑ In his memoir, 'Surrender Is Not an Option', Bolton now writes that he didn't want to 'waste time on a futile struggle'. Cited Brian Urquhart, 'One Angry Man', New York Review of Books, March 6, 2008, pp. 12–15.
  26. ↑ Urquhart, Brian (March 6, 2008). "One Angry Man". New York Review of Books. Retrieved March 24, 2018.
  27. ↑ "Reasonable DoubtThe Case against the Proposed International Criminal Court". Cato.org. July 16, 1998. Retrieved January 12, 2015.
  28. ↑ "Let the child live". The Economist. January 25, 2007. Retrieved 2007-08-16.
  29. ↑ سی، محمد قوام بی بی. «جک استرا از مذاکرات اتمی، شخصیت روحانی و دولت خاتمی سخن می‌گوید». BBC Persian. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۳-۲۴.
  30. ↑ جم، Jamejam, جام. «محور شرارت خواندن ایران احمقانه بود». Jamejam Online. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۳-۲۴.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ "The Real Libya Model". 2006-05-16. Retrieved 2018-03-24.
  32. ↑ سی، محمد قوام بی بی. «اصلاح طلبان ایران چگونه سقوط کردند، مذاکرات اتمی چطور شکست خورد؟». BBC Persian. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۳-۲۴.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ "Fighting fires". The Economist. February 16, 2007. Retrieved 2007-08-16.
  34. ↑ Trump, Donald (August 11, 2016). "Donald Trump Makes a Return Visit". The Hugh Hewitt Show (radio program). Interviewed by Hugh Hewitt.
  35. ↑ Nicholas Fandos (December 4, 2016). "Trump Expands Search for His Secretary of State". نیویورک تایمز. Retrieved December 4, 2016.
  36. ↑ Rucker, Philip; Tumulty, Karen (December 22, 2016). "Donald Trump rejected Secretary of State candidate John Bolton over his moustache, adviser reveals". The Independent. United Kingdom. Retrieved December 22, 2016.
  37. ↑ "Trump presidency: Exxon's Rex Tillerson for top diplomat?", BBC.com, December 10, 2016.
  38. ↑ "John Bolton's 'False Flag' Conspiracy Theory about The CIA and Russia Fits a Clear Pattern for Him". The Washington Post. December 12, 2016.
  39. ↑ "Bolton: Russia sanctions insufficient; U.S. must 'make the Russians feel pain'". Politico. December 30, 2016.
  40. ↑ "John Bolton reacts after US imposes sanctions against Russia" Fox News, December 30, 2016.
  41. ↑ Boyer, Dave (February 18, 2017). "Trump to Interview Bolton, 3 Others for National Security Adviser Post". The Washington Times. Retrieved February 20, 2017.
  42. ↑ Baker, Peter; Haberman, Maggie (February 19, 2017). "Trump Meets With Four Candidates for National Security Adviser". The New York Times. Retrieved February 20, 2017.
  43. ↑ "Trump Names Lt Gen HR McMaster as National Security Adviser". BBC News. February 20, 2017. Retrieved February 20, 2017.
  44. ↑ "Trump Chooses H.R. McMaster as National Security Adviser". The New York Times. February 20, 2017. Retrieved February 20, 2017.
  45. ↑ "With Gary Cohn Out, How Much Worse Can The Trump White House Get? Two Words: John Bolton". The Daily Banter. Retrieved March 7, 2018.
  46. ↑ Sanger, David E. (2018-03-22). "With Bolton, Trump Creates a Historically Hard-Line Foreign Policy Team". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2018-03-23.
  47. ↑ سمیرا قرائی (۳ فروردین ۱۳۹۷). «جان بولتون، مردی که ایران را بدون آیت‌الله‌ها می‌خواهد». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۴ فروردین ۱۳۹۷.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ ۴۸٫۲ ۴۸٫۳ «جان بولتون به جای هربرت مک مستر رئیس شورای امنیت ملی آمرکا می‌شود». بی‌بی‌سی. ۲ فروردین ۱۳۹۷.
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ Bolton, John R. (2015-03-26). "To Stop Iran's Bomb, Bomb Iran". The New York Times. Retrieved 2016-11-15.
  50. ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ ۵۰٫۲ «جان بولتون چه فکر می‌کند؟». بی‌بی‌سی فارسی. ۳ فروردین ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۴ فروردین ۱۳۹۷.
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ ۵۱٫۲ ۵۱٫۳ «جان بولتون: نباید بگذاریم "انقلاب آیت‌الله خمینی" به چهل سالگی برسد!». عصر ایران. ۱۲ تیر ۱۳۹۶.
  52. ↑ NASSER KARIMI (۹ ژانویه ۲۰۱۹). «Iran supreme leader calls US officials 'first-class idiots'». Associated Press News (به انگلیسی).
  53. ↑ Ridgeway, James (2005-04-05) Bolton's Terrorist Tango, Village Voice
  54. ↑ جفری رابرتسون (2010-06-08) Iran's Hero Was a War Criminal, دیلی بیست
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ State.gov بایگانی‌شده در اوت ۱۵, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
  56. ↑ Miller, John (2011-01-25) Iranian Dissidents Lobby Brussels, The Wall Street Journal
  57. ↑ «John Bolton wants regime change in Iran, and so does the cult that paid him». Jason Rezaian.
  58. ↑ Millstein, Seth (March 23, 2018). "Who Is Gretchen Smith Bolton? John Bolton's Wife Shares An Alma Mater With Trump". Bustle. Retrieved March 24, 2018.
  59. ↑ A lecture about the book ..Surrender is not an option.. , November 13, 2007. See transcript here. بایگانی‌شده در آوریل ۲۱, ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine

منابع[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جان بولتون موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جان_بولتون&oldid=26598470»