شالیزار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای زمین کشاورزی، کشتزار را ببینید.
شالیزاری در مازندران
شالیزار، زمین کشاورزی است که در آن برنج کاشته می‌شود.[۱][۲] برای کاشت برنج ابتدا باید آن را در محوطه کوچکی رشد داد و بعد از آن به شالیزار منتقل کرد. شالیزارهای در حال کاشت همیشه پر آب هستند. [۳]
آب مورد نیاز برای شالیزارها از آب چاه یا آب‌بندان‌ها تامین می‌شود.[۴] کم آبی بدترین مشکل برای شالیکاران است. [۳]
بیماری شالیزار[ویرایش]
بیماری تب شالیزار (لپتوسپیروز) گونه‌ای از بیماری مشترک بین دام و انسان است که از شالیزارها ایجاد می‌شود. علائم بیماری بیشتر تب، لرز و درد عضلانی می‌باشد. عامل بیماری از طریق چشم، دهان، بینی و زخم‌های روی پوست وارد بدن می‌شود.[۵]
نگارخانه[ویرایش]
-
-
-
-
-
-
-
-
-
شالیزاری در شمال ایران
منابع[ویرایش]
- ↑ «شالیکاران مراقب تب شالیزار باشند» (فارسی). دریا نیوز. بازبینی‌شده در ۳۰ فروردین ۱۳۸۹.
- ↑ «جلبک‌های سبز آبی، کود شالیزارها می‌شوند» (فارسی). روزنامه ایران. بازبینی‌شده در ۳۰ فروردین ۱۳۸۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «بحران در شالیزارهای شمال» (فارسی). ابتکار نیوز. بازبینی‌شده در ۳۰ فروردین ۱۳۸۹.
- ↑ «آب‌بندان راهکار رفع کم‌آبی استان‌های شمالی» (فارسی). گسترش. بازبینی‌شده در ۲۵ فروردین ۱۳۸۹.
- ↑ «بیماری تب شالیزار در کمین شالیکاران» (فارسی). جام جم. بازبینی‌شده در ۳۰ فروردین ۱۳۸۹.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شالیزار موجود است. |
|
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شالیزار موجود است. |
