پرش به محتوا

اقتصاد ویتنام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اقتصاد ویتنام
هوشی‌مین، پایتخت اقتصادی ویتنام
واحد پولدانگ ویتنام (VND; ₫)
سال تقویمی
سازمان‌های تجاری
منطقه تجارت آزاد آسه‌آن، سازمان تجارت جهانی، سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا–پاسفیک، اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا، مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای، CPTPP، فائو
گروه
آمارها
جمعیت۱۰۰٬۳۰۰٬۰۰۰ (۲۰۲۳)[۳]
تولید ناخالص داخلی
رتبه
رشد تولید ناخالص داخلی
  • ٪۸٫۰ (۲۰۲۲)[۵]
  • ٪۵ پیش‌بینی ۲۰۲۳[۵]
  • ٪۶٫۹ پیش‌بینی ۲۰۲۴[۵]
سرانه تولید ناخالص داخلی
  • افزایش ۴٬۶۲۳ دلار (اسمی; ۲۰۲۴)[۴]
  • افزایش ۱۵٬۴۷۰ دلار (برابری قدرت خرید; ۲۰۲۴)[۴]
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی هر بخش
٪۳٫۴۵ (نوامبر ۲۰۲۳)[۷]
جمعیت زیر خط فقر
  • ٪۰٫۵ (۲۰۲۲)[۸]
  • ٪۰٫۱ بر مبنای کمتر از ۳٫۲۰ دلار در روز (۲۰۲۲)[۹]
۳۵٫۷ متوسط (۲۰۱۸)[۱۰]
نیروی کار
  • ۵۷٬۲۴۹٬۴۱۱ (۲۰۱۹)[۱۲]
  • ٪۷۴٫۷ نرخ اشتغال (۲۰۱۸)[۱۳]
نیروی کار
بر پایه شغل
بی‌کاری
  • ٪۳٫۳ (تخمین ۲۰۲۰)[۷]
  • ٪۶٫۹ بی‌کاری جوانان (۱۵ تا ۲۴ سال: ۲۰۱۹)[۱۵]
متوسط حقوق ناخالص
دانگ ۷٬۶۰۰٬۰۰۰ / ماهانه ۳۰۰ دلار آمریکا (فصل نخست ۲۰۲۴)[۱۶]
صنایع اصلی
الکترونیک، بادام هندی، برنج، تره‌بار، خودروسازی، چوب، شیلات، فرآوری غذایی، فولاد، قهوه، کفش، گردشگری، ماشین‌سازی و نساجی
تجارت خارجی
صادرات$371.3 میلیارد (2022 est.)[۱۷]
کالاهای صادراتی
الکترونیک، پارچه products, ماشین، پای‌پوش products, ترابری products, چوب products, خوراک دریایی products, فولاد، نفت خام، فلفل تند، برنج و قهوه
شرکای اصلی صادرات
واردات$ 358.9 میلیارد (2022 est.)[۱۷]
کالاهای وارداتی
ماشین و industrial equipment، الکترونیک، نفت خام products, ماده خام for the صنعت پوشاک و کفاشی، پلاستیک، خودرو، فلز، and ماده شیمیایی products
شرکای اصلی واردات
  • $129.5 میلیارد (31 December 2017 est.)[۲۰]
  • Abroad: $19.75 میلیارد (31 December 2015 est.)[۲۰]
کاهش $5.401 میلیارد (2017 est.)[۲۰]
استقراض ناخالص خارجی
$96.58 میلیارد (31 December 2017 est.)[۲۰]
امور مالی عمومی
58.5% of GDP (2017 est.)[۲۰][note ۱]
تراز بودجه
−6.7% (of GDP) (2017 est.)[۲۰]
درآمدها54.59 میلیارد (2017 est.)[۲۰]
مخارج69.37 میلیارد (2017 est.)[۲۰]
کمک‌های اقتصادی$2.174 میلیارد (2016)
استاندارد اند پورز:[۲۱]
BB+ (domestic)
BB+ (foreign)
BB+ (T&C assessment)
Outlook: stable[۲۲]
مودیز اینوستور سرویس:[۲۲]
Ba2
Outlook: Stable
فیچ ریتینگز:[۲۲]
BB+
Outlook: stable
ذخایر خارجی
$105.2 میلیارد (Sep 2021 est.)[۲۳]
همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

اقتصاد ویتنام یک اقتصاد بازار مختلط سوسیالیستی در حال توسعه است.[۲۴] این کشور سی و پنجمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر شاخص تولید ناخالص داخلی اسمی (GDP) و بیست و ششمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر شاخص برابری قدرت خرید (PPP) است. این کشور یک کشور با درآمد متوسط ​​پایین با هزینه زندگی پایین است. ویتنام یکی از اعضای سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه، انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا و سازمان تجارت جهانی است.

از اواسط دهه ۱۹۸۰، تا دوره اصلاحات دوی موی (Đổi Mới)، ویتنام از یک اقتصاد برنامه‌ریزی شده بسیار متمرکز به یک اقتصاد مختلط تغییر کرد. پیش از آن، ویتنام جنوبی متکی به کمک‌های ایالات متحده بود،[۲۵] در حالی که ویتنام شمالی و ویتنام متحد تا زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به کمک‌های کمونیست‌ها متکی بودند.[۲۶]

ویتنام برای حرکت اقتصادی خود از برنامه‌ریزی دستوری و ارشادی (Indicative Planning) و اِعمال آن توسط برنامه‌های پنج‌ساله و یاری گرفتن از اقتصاد بازار استفاده می‌کند. در این بازه، اقتصاد ویتنام رشد سریعی را تجربه کرده است. اقتصاد این کشور در قرن ۲۱ میلادی در حال ادغام با اقتصاد جهانی بوده. تقریباً همهٔ شرکت‌های ویتنامی بنگاه‌های کوچک و متوسط ​​(SMEs) هستند. امروزه ویتنام به صادرکننده‌ای پیشرو در حوزهٔ محصولات کشاورزی و مقصدی جذاب برای سرمایه‌گذاران خارجی در آسیای جنوب شرقی تبدیل شده است.

طبق پیش‌بینی شرکت پرایس واترهاوس کوپرز در فوریه ۲۰۱۷، ویتنام با نرخ رشد بالقوه تولید ناخالص داخلی سالانه حدود ۵٫۱ درصد، ممکن است سریع‌ترین رشد اقتصادی را در بین اقتصادهای جهان داشته باشد که این کشور را تا سال ۲۰۵۰ به دهمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل کند.[۲۷] نام ویتنام در میان کشورهایی که جیم اونیل (اقتصاددان) به آنها «یازده تای بعدی» لقب داده و مدعی است که جزو اقتصادهای برتر قرن ۲۱ خواهند بود آمده است. این یازده کشور عبارتند از: اندونزی، ایران، بنگلادش، پاکستان، ترکیه، فیلیپین، کره جنوبی، مصر، مکزیک، نیجریه و ویتنام. در پیشبینی رابرت وارد در سال ۲۰۰۹ مشهور به CIVETS نیز که شش کشور را مستعد رشد قوی دانسته، نام ویتنام در کنار اندونزی، ترکیه ، کره جنوبی، کلمبیا و مصر آورده شده است.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "World Economic and Financial Surveys World Economic Outlook Database—WEO Groups and Aggregates Information April 2020". IMF.org. International Monetary Fund. Retrieved 6 May 2020.
  2. ↑ "World Bank Country and Lending Groups". datahelpdesk.worldbank.org. بانک جهانی. Retrieved 10 October 2023.
  3. ↑ General Statistics Office of Vietnam (2023). Niên giám Thống kê Việt Nam năm 2022 [Statistical Yearbook of Vietnam 2022] (PDF). Statistical Publishing House (Vietnam). p. 103. Archived (PDF) from the original on 2023-07-10. Retrieved 2023-07-10.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "Report for Selected Countries and Subjects: April 2024". imf.org. صندوق بین‌المللی پول.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "The outlook is uncertain again amid financial sector turmoil, high inflation, ongoing effects of Russia's invasion of Ukraine, and three years of COVID". صندوق بین‌المللی پول. April 11, 2023.
  6. ↑ "GDP - composition, by sector of origin - The World Factbook". www.cia.gov. Retrieved 2022-11-20.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "World Economic Outlook Database, October 2022". IMF.org. صندوق بین‌المللی پول. Retrieved 2023-01-04.
  8. ↑ "Poverty headcount ratio at national poverty lines (% of population) - Vietnam". data.worldbank.org. World Bank. Retrieved 21 March 2020.
  9. ↑ "Poverty headcount ratio at $3.20 a day (2011 PPP) (% of population) - Vietnam". data.worldbank.org. بانک جهانی. Retrieved 21 March 2020.
  10. ↑ "GINI index (World Bank estimate)". data.worldbank.org. بانک جهانی. Retrieved 21 March 2020.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Human Development Report 2023/2024" (PDF) (به انگلیسی). برنامه عمران ملل متحد. 13 March 2024. Archived (PDF) from the original on 13 March 2024. Retrieved 22 May 2024.
  12. ↑ "Labor force, total - Vietnam". data.worldbank.org. بانک جهانی. Retrieved 11 January 2020.
  13. ↑ "Employment to population ratio, 15+, total (%) (national estimate) - Vietnam". data.worldbank.org. بانک جهانی. Retrieved 11 January 2020.
  14. ↑ General Statistics Office of Vietnam (2023). Niên giám Thống kê Việt Nam năm 2022 [Statistical Yearbook of Vietnam 2022] (PDF). Statistical Publishing House (Vietnam). pp. 99–100. Archived (PDF) from the original on 2023-07-10. Retrieved 2023-07-10.
  15. ↑ "Unemployment, youth total (% of total labor force ages 15-24) (national estimate) - Vietnam". data.worldbank.org. World Bank & سازمان بین‌المللی کار. Retrieved 7 July 2020.
  16. ↑ "Report on Labor Force Survey Quarter 1 2024". Vietnam General Statistics Office. First Quarter 2024.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ General Statistics Office of Vietnam (2023). Niên giám Thống kê Việt Nam năm 2022 [Statistical Yearbook of Vietnam 2022] (PDF). Statistical Publishing House (Vietnam). p. 12. Archived (PDF) from the original on 2023-07-10. Retrieved 2023-07-10.
  18. ↑ Ministry of Industry and Trade (Vietnam) (2023). Báo cáo Xuất nhập khẩu Việt Nam năm 2022 [Vietnam Import - Export Report 2022] (PDF). Hà Nội: Hong Duc Publishing House (Vietnam). pp. 248–251. Archived (PDF) from the original on 2023-07-01. Retrieved 2023-07-01.
  19. ↑ "Tình hình xuất khẩu, nhập khẩu hàng hóa của Việt Nam tháng 12 và 12 tháng/2022" [Export-import situation of Vietnam in December and 12 months of 2022]. General Department of Vietnam Customs. 2023-01-18. Archived from the original on 2023-07-01. Retrieved 2023-07-01.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ ۲۰٫۴ ۲۰٫۵ ۲۰٫۶ ۲۰٫۷ "The World Factbook". CIA.gov. سیا. Retrieved 15 March 2019.
  21. ↑ "Sovereigns rating list". Standard & Poor's. Archived from the original on 3 January 2013. Retrieved 18 February 2013.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ Rogers, Simon; Sedghi, Ami (15 April 2011). "How Fitch, Moody's and S&P rate each country's credit rating". Reuters. Archived from the original on 1 May 2013. Retrieved 28 September 2012.
  23. ↑ "Vietnam Foreign Exchange Reserves". ceicdata.com. CEIC. Retrieved 28 February 2020.
  24. ↑ Cling, Jean-Pierre; Razafindrakoto, Mireille; Roubaud, Francois (Spring 2013). "Is the World Bank compatible with the "Socialist-oriented market economy"?". Revue de la régulation: Capitalisme, institutions, pouvoirs. 13 (13). doi:10.4000/regulation.10081. Retrieved 29 March 2024.
  25. ↑ Shriek, David K. (1974-01-27). "South Vietnam, a U. S. Subsidiary". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved 29 September 2023.
  26. ↑ Prybyla, Jan S. (1966). "Soviet and Chinese Economic Aid to North Vietnam". The China Quarterly (به انگلیسی). 27: 84–100. doi:10.1017/S0305741000021706. ISSN 1468-2648.
  27. ↑ "The World in 2050" (PDF). PricewaterhouseCoopers. Retrieved 24 April 2017.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اقتصاد ویتنام موجود است.


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «note» وجود دارد، اما برچسب <references group="note"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اقتصاد_ویتنام&oldid=39958989»