استخوان‌بندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسکلت
اسکلت اسب و اسکلت انسان در موزه استرالیا، سیدنی
جزئیات
شناسه‌ها
یونانیσκελετός
MeSHD012863
پستانداران: ۱ انسان ۲ جمجمه ۳ جنوبی کپی ۴ نئاندرتال ۵ شامپانزه ۶ عنتر دم‌کوتاه ۷ شست بریدگان ۸ گوریل ۹ گراز ۱۰ گاو ۱۱ شیر ۱۲ گرگ ۱۳ اسب ۱۴ فیل ۱۵ بز ۱۶ اسب آبی ۱۷ شتر ۱۸ کانگورو ۱۹ ایمپالا

استخوان‌بندی یا اِسکِلِت (به فرانسوی: Squelette) از واژهٔ یونانی σκελετός [سْکِلِتُس] به معنی «بدن خشک‌شده» یا «مومیایی») در زیست‌شناسی داربست یا چارچوبی از استخوان‌های مربوط به هم است که به بدن شکل می‌بخشد. استخوان‌بندی وظیفه حفظ و نگهداری بدن جانوران و همچنین حرکت راحت‌تر و سریع‌تر را بر عهده دارد. جانوران مهره‌دار دارای اسکلت داخلی و اکثر جانوران بی‌مهره دارای اسکلت خارجی می‌باشند. تنها تعداد کمی از جانوران همانند کرم‌خاکی هستند که هیچگونه استخوان‌بندی‌ای ندارند.

استخوان‌بندی انسان[ویرایش]

در بدن انسان استخوان بندی شامل دو دسته کلی زیر می‌گردد:

  • اسکلت محوری (axial skeleton)
  • اسکلت اندام‌ها (appendicular skeleton)

در مجموع در بدن انسان حدود ۲۰۰ استخوان وجود دارد. قسمت محوری شامل جمجمه، ستون مهره‌ها و اتصالاتشان، دنده‌ها و جناغ سینه است. اسکلت ضمیمه شامل دست و پا و در جانوران شامل بال پرواز و باله شنا می‌باشد که از نظر تکاملی بعداً به قسمت اولیه اضافه می‌شوند.[۱]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. آناتومی گری، استخوان‌شناسی، ترجمه فرهاد سمیعی، ناشر شرکت سهامی چهر، 1366، صفحه85