وفس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:وفس.jpg|بندانگشتی|روستای گردشگری وفس |
[[پرونده:وفس.jpg|بندانگشتی|روستای گردشگری وفس]] |
||
{{coord|34|50|55|N|49|22|58|E|type:city(1607)_region:IR_source:enwiki|display=title}} |
{{coord|34|50|55|N|49|22|58|E|type:city(1607)_region:IR_source:enwiki|display=title}} |
||
{{جعبه اطلاعات روستای ایران |
{{جعبه اطلاعات روستای ایران |
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۵۲
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
شهرستان | کمیجان |
بخش | مرکزی |
دهستان | وفس |
۳۴°۳۰′۲۰″شمالی ۴۹°۰۹′۰۹″شرقی / ۳۴٫۵۰۵۵°شمالی ۴۹٫۱۵۲۵°شرقی | |
جمعیت | ۱۳۶۵ نفر (سرشماری ۹۵) |
کد آماری | ۰۰۰۸۶۶ |
وفس (به تاتی: ووس) نام روستائی در استان مرکزی در شهرستان کمیجان در ایران است. [۱] [۲]
زبان
مردم وفس بهزبان فارسی صحبت می کنند ولی درگذشته به یکی از قدیمیترین زبانهای ایرانی یعنی تاتی سخن میگفتند.[۳][۴][۵][۶][۷]
ابراهیم دهگان در کتاب «فقه اللغه» در ضمن معرفی وفس و واقعه کشتار جمعی آن، زبان وفس را «یکی از لهجههای قدیم پارسی باستان و شاخهای از تاتی» مینامند.[۸] دکتر معین در جلد چهارم فرهنگ خود تحت عنوان «وفسی» منسوب به وفس، لهجه اهالی وفس را نام میبرند.[۹] [۱۰] رزمآرا در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها) مینویسد: «زبان سکنه دهستان وفس تاتی است».[۳] و همچنین در مجله «ایران کوده» م.[۱۱]
موقعیت جغرافیایی
فاصله وفس تا شهر کمیجان ۱۸ کیلومتر و تا اراک مرکز استان ۱۰۰ کیلومتر میباشد.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ روستای وفس
- ↑ وفس[پیوند مرده]
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران(آبادیها)، جلد 2، ص315-314.
- ↑ کتاب «دستور زبان وفسی-تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۷۱، ۴۵۰ صفحه
- ↑ «گونههای زبان تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۸۱؛ ۹: گونههای وفس و اطراف آن در منطقه اراک استان مرکزی
- ↑ مقدمه کتاب «دستور زبان گویشهای تاتی جنوبی»، پروفسور احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
- ↑ کتاب «تاتهای ایران و قفقاز»، علی عبدلی، ۱۳۸۹
- ↑ دهگان، ابراهیم، فقه اللغه، ص ۲۳۵
- ↑ معین، محمد، فرهنگ
- ↑ افتخارزاده، نادر، گزیده دیوان همافر عراقی، مقدمه
- ↑ یادمان شهید سپهبد امیر صیاد شیرازی- عروج.
- فصلنامه راه دانش (شماره ۵)؛ گویش وفسی، مثلها و متل ها؛ غلام رضا ملایی.