برنامههای توسعه ایران: تفاوت میان نسخهها
جز ویکیسازی |
برنامه پنج ساله ششم توسعه |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در ۱۱ مهر ۱۳۸۳ به تصویب [[مجلس شورای اسلامی]] رسید. |
قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در ۱۱ مهر ۱۳۸۳ به تصویب [[مجلس شورای اسلامی]] رسید. |
||
مصوب ۱۱ مهر ۱۳۸۳. |
مصوب ۱۱ مهر ۱۳۸۳. |
||
'''<big>برنامه پنج ساله ششم</big>''' |
|||
قانون فوق مشتملبر یکصدوبیستوچهارماده و یکصدوبیستوهشت تبصره در جلسه علنی روز شنبه مورخ چهاردهم اسفندماه یکهزار و سیصد و نود و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 21/12/1395 از سوی مجمع تشخیص مصلحت نظام با اصلاح بند(الف) ماده(4)، بند(ب) ماده(12)، ماده(30)، جزء(1) بند(الف) ماده(67) و تأیید ماده (16) موافق با مصلحت نظام تشخیص داده شد. |
|||
'''بخش های برنامه پنج ساله ششم توسعه''' |
|||
'''1. اقتصاد کلان''' |
|||
'''2. بودجه و مالیه عمومی''' |
|||
'''3. نظام پولی و بانکی و تأمین منابع مالی''' |
|||
'''4. محیط کسب و کار، خصوصیسازی و مناطق آزاد''' |
|||
'''5. توازن منطقهای، توسعه روستایی و توانمندسازی اقشار آسیبپذیر''' |
|||
'''6. نظام اداری، شفافیت و مبارزه با فساد''' |
|||
'''7. کشاورزی''' |
|||
'''8. آب''' |
|||
'''9. محیط زیست و منابع طبیعی ''' |
|||
'''10. انرژی، صنعت و معدن''' |
|||
'''11. حمل و نقل و مسکن''' |
|||
'''12. آموزش عمومی، آموزش عالی و علم و فناوری''' |
|||
'''13. ارتباطات و فناوری اطلاعات''' |
|||
'''14. سلامت، بیمه، سلامت و زنان و خانواده''' |
|||
'''15. بیمه اجتماعی، امور حمایتی و آسیبهای اجتماعی''' |
|||
'''16. امور ایثارگران''' |
|||
'''17. فرهنگ، هنر و ورزش''' |
|||
'''18. سیاسی ، دفاعی و امنیتی''' |
|||
'''19. حقوقی و قضائی''' |
|||
'''20. نظارت و ارزشیابی برنامه''' |
|||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۴
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
برنامههای توسعهٔ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، به مجموعه برنامههای میان مدتی گفته میشود که به صورت ۵ ساله و توسط دولت وقت تنظیم میشود و به تصویب مجلس شورای اسلامی میرسد.
بعد از انقلاب، در هشت سال جنگ ایران و عراق امکان اجرای برنامههای توسعه کشور از بین رفت، چراکه در شرایطی که موجودیت و حاکمیت ملی ایران از سوی کشورهای خارجی تهدید میشد، و در شرایط تحریمهای علیه ایران که از سوی کشورهای مرکز اعمال میشد، تلاش و همت ایرانیها مصروف ادارهٔ جنگ و تأمین حداقل شرایط برای زندگی مردم، میشد. بخش دارو و تجهیزات پزشکی ایران نیز همواره به صورت ۶۰ و ۴۰ درصد در بودجهها و برنامههای توسعه ۵ ساله در کنار هم مطرح میشوند.[۱]
برنامههای توسعهٔ کشور
- برنامه اول توسعه ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲
- برنامه دوم توسعه۱۳۷۴ تا ۱۳۷۸
- برنامه سوم توسعه۱۳۷۹ تا ۱۳۸۳
- برنامه چهارم توسعه ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸
- برنامه پنجم توسعه ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴
- برنامه ششم توسعه ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰
چالشهای توسعه ایران
- خرابیهای ناشی از جنگ ایران و عراق
- محدودیتهای کشورهای مرکز
- عدم التزام برخی مسئولین به سیاستهای کلی
قانون برنامههای توسعه
برنامهٔ پنجسالهٔ اول
هدفهای کلان این برنامه به شرح زیر تعیین شدهاست:
- بازسازی و دفاعی و تأمین نیازهای ضروری آن بر مبنای اهداف دفاعی تعیین شده.
- بازسازی و نوسازی ظرفیتهای تولیدی و زیربنایی و مراکز جمعیتی خسارت دیده در طول جنگ تحمیلی در چهارچوب اولویتهای برنامه.
- گسترش کمّی و ارتقاء کیفی فرهنگ عمومی تعلیم و تربیت و علوم و فنون در جامعه با توجه خاص نسبت به نسل جوان.
- ایجاد رشد اقتصادی در جهت افزایش تولید سرانه، اشتغال مولد و کاهش وابستگی اقتصادی با تأکید بر خود کفایی محصولات استراتژیک کشاورزی و مهار تورم.
- تلاش در جهت تأمین عدالت اجتماعی اسلامی.
- تأمین حداقل نیازهای اساسی آحاد مردم.
- تعیین و اصلاح الگوی مصرف در جهت تعیین نیازهای انسان و جامعه در جریان رشد و تکامل مادی و معنوی با حفظ کرامت و آزادگی انسان.
- اصلاح سازمان و مدیریت اجرایی و قضایی کشور در ابعاد مختلف.
- تلاش در جهت ایجاد امنیت قضایی و تحکیم مبانی نظری و عملی تساوی عموم در برابر قانون و اجرای عدالت و حمایت از آزادیهای مشروع فردی و اجتماعی.
- سازماندهی فضایی و توزیع جغرافیایی جمعیت و فعالیتها، متناسب با مزیتهای نسبی هر منطقه به استثنای مواردی که ملاحظات سیاسی و نظامی ایجاب مینماید.
برنامهٔ پنجسالهٔ دوم
هدفهای کلان این برنامه به شرح زیر تعیین شده بود:
- تلاش در جهت تحقق عدالت اجتماعی
- رشد فضائل بر اساس اخلاق اسلامی و ارتقاء کمی و کیفی و فرهنگ عمومی جامعه.
- هدایت جوانان و نوجوانان در عرصههای ایمان مذهبی، فرهنگ خودی، خلافیت، علم، هنر، فن، و تربیت بدنی و مناسب انسانی، خانوادگی و اجتماعی و مشارکت در صحنههای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی.
- افزایش بهرهوری.
- تربیت نیروی انسانی مورد نیاز.
- رشد و توسعه پایدار اقتصادی با محوریت بخش کشاورزی.
- اصلاح ساختار نظارتی اجرایی و قضایی کشور در جهت تحقق اهداف برنامه.
- تقویت مشارکت عامه مردم و اتخاذ تدابیر لازم برای نظارت شایسته و پیوسته بر اجرای برنامه.
- تلاش در جهت کاهش وابستگی اقتصاد کشوربه درآمدهای حاصل از نقت و توسعه بیش از پیش صادرات غیرنفتی.
- حفظ محیط زیستی و استفادهٔ بهینه از منابع طبیعی کشور.
- تقویت بنیه دفاعی کشور در چار چوب سیاستهای و تدابیر فرماندهی معظم کل قوا.
- رعایت اصول عزت و حکمت و مصلحت کشور در سیاست خارجی.
- تلاش در جهت حاکمیت کامل قانون و حفظ امنیت همهجانبه آحاد مردم و ترویج فرهنگ احترام به قانون، نظم اجتماعی و وجدان کار.
- نظام دهی و بکارگیری تحقیقات بهعنوان ابزاری برای حل مشکلات و توسعه کشور.
- ایجاد تعادل در بخشهای اقتصادی (تعاونی، خصوصی و دولتی).
- تقویت و ترویج ارزشهای انقلاب اسلامی در عرضه کردن منابع مالی و امکانات دولتی.
برنامهٔ پنجسالهٔ سوم
قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در جلسه علنی مورخ ۱۷ فروردین ۱۳۷۹ مجلس شورای اسلامی با اصلاحاتی تصویب شد و در همان روز به تأیید شورای نگهبان رسیده.
برنامهٔ پنجسالهٔ چهارم
قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در ۱۱ مهر ۱۳۸۳ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. مصوب ۱۱ مهر ۱۳۸۳.
برنامه پنج ساله ششم
قانون فوق مشتملبر یکصدوبیستوچهارماده و یکصدوبیستوهشت تبصره در جلسه علنی روز شنبه مورخ چهاردهم اسفندماه یکهزار و سیصد و نود و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 21/12/1395 از سوی مجمع تشخیص مصلحت نظام با اصلاح بند(الف) ماده(4)، بند(ب) ماده(12)، ماده(30)، جزء(1) بند(الف) ماده(67) و تأیید ماده (16) موافق با مصلحت نظام تشخیص داده شد.
بخش های برنامه پنج ساله ششم توسعه
1. اقتصاد کلان
2. بودجه و مالیه عمومی
3. نظام پولی و بانکی و تأمین منابع مالی
4. محیط کسب و کار، خصوصیسازی و مناطق آزاد
5. توازن منطقهای، توسعه روستایی و توانمندسازی اقشار آسیبپذیر
6. نظام اداری، شفافیت و مبارزه با فساد
7. کشاورزی
8. آب
9. محیط زیست و منابع طبیعی
10. انرژی، صنعت و معدن
11. حمل و نقل و مسکن
12. آموزش عمومی، آموزش عالی و علم و فناوری
13. ارتباطات و فناوری اطلاعات
14. سلامت، بیمه، سلامت و زنان و خانواده
15. بیمه اجتماعی، امور حمایتی و آسیبهای اجتماعی
16. امور ایثارگران
17. فرهنگ، هنر و ورزش
18. سیاسی ، دفاعی و امنیتی
19. حقوقی و قضائی
20. نظارت و ارزشیابی برنامه
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «تجهیزات پزشکی کشور گرفتار بحران نقدینگی». اداره کل تجهیزات پزشکی. ۲۰۱۹-۱۱-۱۱. دریافتشده در ۲۰۱۹-۱۱-۱۱.