دوره ودایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: دستورات⟸دستورها
خط ۱۲: خط ۱۲:
دوره ودایی در هند با حضور آریایی‌ها آغاز می‌شود. منابع اصلی حکمت هند وداها، عبارت از چهار کتاب است: «وداها»، «ریگ ودا» یا کتاب نیایش‌ها، «[[یاجور ودا]]» یا کتاب نیایش کنندگان، «ساما ودا» یا کتاب سرودها و «اثروا ودا». از میان این منابع ریگ‌ودا از اهمیت بسیاری برخوردار است.
دوره ودایی در هند با حضور آریایی‌ها آغاز می‌شود. منابع اصلی حکمت هند وداها، عبارت از چهار کتاب است: «وداها»، «ریگ ودا» یا کتاب نیایش‌ها، «[[یاجور ودا]]» یا کتاب نیایش کنندگان، «ساما ودا» یا کتاب سرودها و «اثروا ودا». از میان این منابع ریگ‌ودا از اهمیت بسیاری برخوردار است.


[[ریگ‌ودا]] بر سه وجه تفسیر شده‌است که سومین وجه آن «[[اوپانیشادها]]» است که منابع اصلی حکمت هندویی است و بخش فلسفی وداها به شمار می‌رود. «برهمانا» نیز یکی از بخش‌های وداهاست که شامل دستورات قربانی کردن است. «وستو شاسترا» نیز زیرمجموعه این بخش‌ها به شمار می‌رود و این دانشی است در گستره معماری که بین هشت تا ده هزار سال پیش، در «وداها» نگاشته شده‌است.
[[ریگ‌ودا]] بر سه وجه تفسیر شده‌است که سومین وجه آن «[[اوپانیشادها]]» است که منابع اصلی حکمت هندویی است و بخش فلسفی وداها به شمار می‌رود. «برهمانا» نیز یکی از بخش‌های وداهاست که شامل دستورها قربانی کردن است. «وستو شاسترا» نیز زیرمجموعه این بخش‌ها به شمار می‌رود و این دانشی است در گستره معماری که بین هشت تا ده هزار سال پیش، در «وداها» نگاشته شده‌است.


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}

نسخهٔ ‏۲۷ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۴۴

هندوستان در روزگار ودایی

دورهٔ ودایی بازهٔ زمانی‌ای را گویند که در آن وداها کهنترین اثر مقدس هندوآریاییان سروده شد. پژوهشگران این زمان را از هزارهٔ یکم و دوم پیش از میلاد تا سدهٔ ششم پیش از میلاد می‌دانند.

در این دوره اقوام هند و ایرانی هنوز از یکدیگر جدا نشده بودند و زیستی مشترک داشتند.[۱] تمدن ودایی در شمال و شمال باختری شبه‌قاره هند شکل‌گرفت و در پایان عمر خویش پادشاهی مهاجنپدس را به خود دید و پس از آن امپراتوری مئوریه -که دورهٔ زرین تاریخ هند باستان است- جانشین آن گشت.

دوره ودایی در هند با حضور آریایی‌ها آغاز می‌شود. منابع اصلی حکمت هند وداها، عبارت از چهار کتاب است: «وداها»، «ریگ ودا» یا کتاب نیایش‌ها، «یاجور ودا» یا کتاب نیایش کنندگان، «ساما ودا» یا کتاب سرودها و «اثروا ودا». از میان این منابع ریگ‌ودا از اهمیت بسیاری برخوردار است.

ریگ‌ودا بر سه وجه تفسیر شده‌است که سومین وجه آن «اوپانیشادها» است که منابع اصلی حکمت هندویی است و بخش فلسفی وداها به شمار می‌رود. «برهمانا» نیز یکی از بخش‌های وداهاست که شامل دستورها قربانی کردن است. «وستو شاسترا» نیز زیرمجموعه این بخش‌ها به شمار می‌رود و این دانشی است در گستره معماری که بین هشت تا ده هزار سال پیش، در «وداها» نگاشته شده‌است.

منابع

  1. کورش جنتی (۷ آذر ۱۳۹۳). «پیوند زبانی و فرهنگی ایران و هند». دریافت‌شده در ۲۲ بهمن ۱۳۹۳.