پرش به محتوا

نبو-شوم-اوکین اول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شوم‌اوکین
پادشاه
یک منشور بابلی
سلطنت۸۸۸ – ۹۰۰ پ. م.
اعطای نشانحلال‌زاده
پیشینشمش-مودمیق
جانشیننبو پلایدین
زادهبابل
بابل
درگذشته۸۸۸ (پیش از میلاد)
نامشخص
آرامگاهنامعلوم
نام کامل
نبو شوم‌اوکین
خاندانسلاله E

نبو-شوم-اوکین اول (Nabû-šuma-ukin I) (معنای نامش یعنی: نبو، تخم و ترکه و اعقاب مشروع به وجود آورده است)[۱]. گویا او پنجمین پادشاه سلسلهٔ E بابل باستان است.[۲] زمان دقیق حکومت وی معلوم نیست، ولی احتمالاً در ابتدای قرن نهم قبل از میلاد بوده است. دورهٔ حکومت وی، دورهٔ احیای موقت و گذرای دولت بابل بوده است، احیایی که قرار بوده در زمان پسر و جانشین وی، نبو پلایدین[۳] و دو پادشاه دیگر این سلالهٔ چهار نسلی ادامه داشته باشد.

قدرت نبوشوم

[ویرایش]

چگونگی به قدرت رسیدن وی و روابطش با حکمران قبلی بابل دانسته نیست. وی در آغاز حکومت خود، با آدادنراری دوم [۴] پادشاه آشور جنگید. آداد نراری در کتیبهٔ خود این گونه ادعا می‌کند که وی را در دومین نبرد شکست داده است و سپاهیان بابلی را از میدان نبرد جارو کرده [۵] و چند شهر را غارت و چپاول نموده و با غنایم جنگی فراوان به آشور بازگشته است، اما این ادعای منبع آشوری گویا چندان مطابق با واقعیت نیست، چون که پس از این نبرد، مرز بابل و آشور، رود زاب‌سفلی تعیین شده است.

اما پس از این جنگ، طرفین مصالحه کرده‌اند و در باقی دورهٔ سلطنت آدادنراری‌دوم و جانشینش تولولتی‌نینورتای‌دوم [۶] این مصالحه با بابل برقرار بوده و طرفین با همدیگر روابط حسنه داشته‌اند و ازدواج‌هایی سیاسی بین طرفین صورت گرفته است، یعنی دختر پادشاه بابل با شاه آشور [۷] و دختر شاه آشور با شاه بابل ازدواج کرده‌اند و دوره‌ای طولانی از صلح و روابط حسنه بین دو طرف برقرار بوده است. پادشاه بعد از او، نبو پلایدین بوده است.

پانویس

[ویرایش]
  1. حلال زاده
  2. این سلسله، یک رشته سلاله‌های مخلوط و تلفیقی هستند که به ترتیب تاریخی بر بابل حکومت نموده‌اند، معمولاً این سلسله را با نام سلسله نهم می‌شناسند.
  3. Nabû-apla-iddina
  4. Adad-nārāri,Adad-nerari,Adad-nirari
  5. پارو کرده، یا درو کرده
  6. Tukulti-ninurta II
  7. که چون متن کتیبه ناقص و بریده بریده است، معلوم نیست که آداد نیراری دوم بوده یا توکولتی نینورتای دوم

منابع

[ویرایش]
  • ویکی‌پدیای انگلیسی
  • تاریخ ماد، ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف، ترجمهٔ کریم کشاورز

پیوند به بیرون

[ویرایش]