جنگ آزادی‌بخش بنگلادش (به بنگالی: মুক্তিযুদ্ধ (تلفظ: موکتی‌جودهو)) نام یک رویارویی مسلحانه میان پاکستان غربی (پاکستان امروزی) و پاکستان شرقی (بنگلادش امروزی) بود. این جنگ به تأسیس کشور بنگلادش انجامید.
جنگ آزادی‌بخش بنگلادش در ۲۶ مارس۱۹۷۱ آغاز شد. در آن تاریخ، نیروهای پاکستان باختری به شهروندان بنگالی که خواستار استقلال بودند حمله‌ور شدند. اعضاء هنگ بنگال خاوری، تفنگ‌داران پاکستان خاوری، شهربانی پاکستان خاوری و دیگر نیروهای نظامی و شبه نظامی بنگالی به همراه شهروندان مسلح دست به شورش زدند و گروهی چریکی برای مبارزه با پاکستان باختری تشکیل دادند. این گروه، ارتش آزادی‌بخش بنگلادش (موکتی باهینی) نام گرفت.
طی ماه‌های متعاقب، هندوستان از نظر اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک به یاری ارتش آزادی‌بخش بنگلادش شتافت.
پاکستان در ۳ دسامبر ۱۹۷۱ به یک حمله پیشگیرانه به مرزهای غربی هند دست زد و این آغاز جنگ ۱۹۷۱ پاکستان و هند بود. سرانجام در ۱۶ دسامبر ۱۹۷۱ نیروهای پاکستان (غربی) مستقر در شرق، از ارتش هند و ارتش آزادی‌بخش بنگلادش شکست خوردند و بعد از این شکست، بزرگ‌ترین تسلیم اسرا پس از جنگ جهانی دوم رخ داد.
در جریان جنگ استقلال بنگلادش، بیش از سه میلیون نفر کشته شدند. در جریان این جنگ، اموال بسیاری از هندوهای بنگلادش و طرفداران کسب استقلال از پاکستان مورد غارت و مصادره قرار گرفت. گزارش‌های زیادی از تجاوز جنسی، کشتار غیرنظامیان و ارتکاب جرایم جنگی در این زمینه وجود دارد.[۱]
ارتش آزادی‌بخش بنگلادش (موکتی باهینی)
هند
پاکستان
