پرش به محتوا

اون ویلانز ریچاردسون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اون ویلانز ریچاردسون
نیلز بور و ریچاردسون (راست) در کنفراس سلوی ۱۹۲۷
زادهٔ۲۶ آوریل ۱۸۷۹
درگذشت۱۵ فوریهٔ ۱۹۵۹ (۷۹ سال)
ملیتانگلستان
محل تحصیلکالج ترینیتی (کمبریج)
کالج دانشگاهی لندن
شناخته‌شده
برای
به خاطر گسیل گرمایونی و قانون ریچاردسون
جوایزهمکار انجمن سلطنتی (۱۹۱۳)
مدال پادشاهی (۱۹۳۰)
جایزه فیزیک نوبل (۱۹۲۸)
پیشینه علمی
شاخه(ها)فیزیک
محل کاردانشگاه کمبریج
دانشگاه پرینستون
دانشگاه کینگز لندن
استاد راهنماجوزف جان تامسون
دانشجویان دکتریکارل تیلور کامپتون
کلینتون دیویسون

سر اوِن ویلانز ریچاردسون (به انگلیسی: Sir Owen Willans Richardson) (متولد ۲۶ آوریل ۱۸۷۹ – درگذشته در ۱۵ فوریه ۱۹۵۹)، یک فیزیک‌دان اهل انگلستان بود.

او در خلال سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۳ در دانشگاه پرینستون مقام استادی را داشت و در سال ۱۹۲۸ به خاطر گسیل گرمایونی و قانون ریچاردسون موفق به دریافت جایزه فیزیک نوبل شد.

ریچاردسون در دوزبری، یورکشایر،[۱] انگلستان به دنیا آمد و تنها فرزند جاشوا هنری و شارلوت ماریا ریچاردسون بود. او در مدرسه بتلی گرامر تحصیل کرد و از کالج ترینیتی دانش‌آموخته شد.

تحصیلات مقدماتی را در کلاس هانورس دانشکده علوم طبیعی سپری کرد در سال ۱۹۲۰ او مدال هاقس را از انجمن سلطنتی به دلیل تحقیقاتش در مورد پدیده ترمیونی دریافت کرد. او همچنین در مورد پدیده Gyvomagnetic تحقیق کرد

پانویس

[ویرایش]
  1. Dewsbury, Yorkshire