امکان منطقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

''''امکان منطقی (انگلیسی: Logical possibility)، در اصطلاح منطقیان قضیه‌ای است که در آن، به سلب ضرورت مطلق از جانب مخالف، حکم شده‌است.

امکان منطقی[ویرایش]

در امکان منطقی، اگر حکم قضیه، ایجابی باشد، امکان آن، عبارت است از سلب ضرورت سلب، و اگر قضیه سالبه باشد، امکان آن، سلب ضرورت ایجاب است، زیرا ایجاب جانب مخالف سلب است.

پس اگر بگوییم: هر آتشی ممکن است گرم باشد به امکان عام، معنی آن این است که سلب گرما از آتش ضروری نیست.

و اگر بگوییم: هیچ گرمی ممکن نیست سرد باشد به امکان عام، معنی آن این است که ایجاب سرما برای شیء گرم، ضروری نیست.[۱]

امکان عام و امکان خاص[ویرایش]

امکان عام، آن است که سلب ضرورت از احد طرفین مقابلین بکند؛ مثلاً گفته شود: زید موجود است بالامکان و وجودش ضروری نیست. یا اینکه بگوید: عدمش ضروری نیست. سلب ضرورت از احدالمقابلین است.

امکان خاص، آن است که سلب ضرورت از طرفین مقابلین بکند. مقابلین امکان وجوب و امتناع و موادّ ثلاث است. گفته شود: «زید ممکن بالامکان الخاص و لا یکون وجوده ضروریا و لا عدمه ضروریا». طبیعتاً ضرورت از دو طرف که بشود خاص می‌شود نسبت به آن که ضرورت از یک طرف شد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. فرهنگ فلسفی، جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ صفحهٔ ۳۱۴
  2. الجوهر النضید، علامه حلی، ج 1، ص 63.