پرش به محتوا

امپریالیسم آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پوستر مبارزهٔ انتخاباتی ریاست جمهوری ۱۹۰۰ برای حزب جمهوری‌خواه. «تاکنون پرچم ایالات متحده در سرزمین‌های خارجی به اهتزاز در نیامده مگر برای کمک به نوع بشر و نه کشورگشایی و گسترش قلمرو» رئیس‌جمهور ویلیام مک‌کینلی ۱۲ ژوئیهٔ ۱۹۰۰. در سمت چپ، وضعیت در سال ۱۸۹۶ و پیش از پیروزی انتخاباتی مک‌کینلی به تصویر کشیده شده‌است: «دموکرات‌ها پیروز شدند: مردم از بانک‌ها فرار کردند. حکمرانی اسپانیا در کوبا» در سمت راست، وضعیت در سال ۱۹۰۰ و پس از چهار سال ریاست جمهوری مک‌کینلی به تصویر کشیده شده‌است: «جمهوری‌خواه‌ها پیروز شدند: مردم به بانک‌ها هجوم آوردند. حکمرانی آمریکا در کوبا» (جنگ آمریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸ روی داد).
کاریکاتوری انتقادی از امپریالیسم آمریکا که عمو سام، به عنوان نماد شخصیتی و تجسم دولت فدرال ایالات متحده آمریکا را، در حال همگون‌سازی و تربیت‌کردن (و شاید به نوعی ادب‌کردن) نمادین فیلیپین، هاوایی، پورتوریکو و کوبا، به عنوان اعضای وحشت‌زده و تازه‌وارد به کمپِ آمریکا را نشان می‌دهد. در نگاره همچنین از برده‌داری در آمریکا و وضعیت سرخ‌پوستان آمریکا انتقاد شده‌است.

امپریالیسم آمریکا (به انگلیسی: American imperialism) اصطلاحی‌ است که به نفوذ سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی ایالات متحده در سایر نقاط جهان گفته می‌شود. مفهوم امپریالیسم آمریکا نخستین بار پس از جنگ آمریکا و اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و انضمام فیلیپین به خاک آمریکا آوازه یافت.

امپراتوری و امپرالیسم

[ویرایش]

توماس جفرسون در دههٔ ۱۷۸۰ منتظر سقوط امپراتوری اسپانیا بود: «...تا زمانی که جمعیت [سربازان] ما به قدر کافی پیشروی کنند تا آن را قطعه قطعه از آن‌ها بگیرند». در نتیجه سیدنی لنز، تاریخ‌نگار آمریکایی، اشاره می‌کند که «میل به گسترش - حتی به قیمت جان انسان‌های دیگر - به آغاز شکل‌گیری خود ایالات متحده باز می‌گردد.»

آثار و نتایجی که تحت عنوان «امپریالیسم فرهنگی» طبقه‌بندی می‌شوند، بدون آن‌که در سیاست‌های آشکار دولت جایی داشته باشند روی می‌دهند. استوارت کریتون میلر اظهار می‌دارد که خوشبینی و بی‌اطلاعی عموم مردم از سیاست عملی (Realpolitik) شناسایی خوی و رفتار امپریالیسمی آمریکا را با مشکل مواجه می‌کند. مقاومت در برابر اشغال مستقیم سرزمین‌های خارجی منجر به در پیش گرفتن سیاستِ اعمال نفوذ از طرق دیگر شده‌است. یکی از این روش‌ها فرمانروایی کردن بر دیگر کشورها از طریق جانشین وابسته است. در این کشورها دولت‌های نامحبوب داخلی فقط و فقط به سبب حمایت ایالات متحده از آن‌ها سرپا می‌مانند.

گسترش سرزمین‌هایی که تحت کنترل سیاسی و نظامی ایالات متحده بودند پس از جنگ جهانی دوم و در دوره‌ای که آلمان و اتریش در مه و ژاپن و کره در سپتامبر ۱۹۴۵ تسلیم و اشغال شدند و پیش از استقلال فیلیپین در ژوئیهٔ ۱۹۴۶ به بیشترین مقدار خود رسید.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «American imperialism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۱.