عربی آسیای میانه
| عربی آسیای میانه | |
|---|---|
| زبان بومی در | افغانستان، ایران، تاجیکستان، ازبکستان |
شمار گویشوران | ناشناخته (۱٬۷۰۰ نفر (بدون عربی خراسانی) اشاره‌شده ۱۹۹۷–۲۰۰۳)[۱] |
آفروآسیایی
| |
| گویش‌ها | بختیاری
بخارایی
کشک‌دریایی
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | یکی از:abh – عربی تاجیکیauz – عربی ازبکی |
| گلاتولوگ | afgh1238[۲] |
عربی آسیای میانه (به عربی: العربیة الآسیویة الوسطی) گونه‌ای رو به انقراض از عربی است که جوامع عرب ساکن آسیای میانه بدان سخن می‌گویند.
این گویش با سایر گویش‌های زبان عربی بسیار متفاوت است و گرچه دارای شباهت‌هایی با عربی موصلی است، یک از پنج شاخهٔ اصلی عربی نوین معیار است و برای گویشوران آن بر خلاف سایر گونه‌های عربی، هیچ نوع وضعیت دوزبان‌گونگی با عربی نوین معیار وجود ندارد.[۳]
امروزه حدود ۶ هزار نفر در افغانستان، ایران، تاجیکستان و ازبکستان بدین گویش سخن می‌گویند و به دلیل اینکه عربی در هیچ‌یک از این کشورها رسمی نیست، شمار گویشوران آن روز به روز در حال کاهش است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ الگو:Ethnologue13
الگو:Ethnologue13 - ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Afghanistan–Uzbekistan Arabic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Frawley, William (2003). "Semitic Languages". International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Oxford University Press. p. 39. ISBN 978-0-19-513977-8.
- Versteegh, Kees. The Arabic Language. — Edinburgh University Press, 2014. — 410 p. — شابک ۹۷۸۰۷۴۸۶۴۵۲۸۲.