پادشاهی ایرلند

پادشاهی ایرلند Ríoghacht Éireann
اتحاد شخصی با بریتانیای کبیر (1707–1801)
→   → ۱۵۴۲–۱۶۵۱ ۱۶۵۱–۵۹: مشترک‌المنافع ۱۶۵۹–۱۸۰۱ ←
Coat of arms2
شعار Dieu et mon droit "خدا و درستی"
سرود "خدا شاه را حفظ کند" (1780s–1801, customarily)
پادشاهی ایرلند در ۱۸۰۱
پایتخت	دوبلین
زبان‌(ها)	ایرلندی، انگلیسی
دین	کاتولیک رومی، انگلیکان
دولت	پادشاهی مشروطه
شاه
- ۱۵۴۲–۱۵۴۷	هنری هشتم (اولین)
- ۱۷۶۰–۱۸۰۱	جرج سوم (آخرین)
Lord Lieutenant
- ۱۵۴۲–۱۵۴۸	آنتونی لگر (اولین)
- ۱۷۹۸–۱۸۰۱	چارلز کورن والیس (آخرین)
Chief Secretary
- ۱۶۶۰	متیو لوکه (اولین)
- ۱۷۹۸–۱۸۰۱	رابرت استوارت (آخرین)
قانونگذار	پارلمان
- Upper house	House of Lords
- Lower house	House of Commons
تاریخچه
- Crown of Ireland Act	۱۵۴۲
- Act of Union	۱ ژانویه ۱۸۰۱
مساحت
- ۱۷۰۰	۸۱۶۳۸کیلومترمربع (۳۱٬۵۲۱مایل‌مربع)
جمعیت
- حدود ۱۷۰۰	۳۰۰۰۰۰۰
تراکم جمعیت	۳۶٫۷ /کیلومترمربع (۹۵٫۲ /مایل‌مربع)
امروزه بخشی از	جمهوری ایرلند بریتانیا3

پادشاهی ایرلند (به ایرلندی:Ríoghacht Éireann) دولتی بود که از ۱۵۴۲ میلادی با اعلام هنری هشتم به عنوان شاه ایرلند تا ۱۸۰۰ میلادی در زمان اتحاد با بریتانیا و تشکیل پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند وجود داشت. این پادشاهی جانشین لردنشین ایرلند (۱۱۷۱–۱۵۴۲) گردید.

شاه هنری هشتم توسط حکومت‌های پروتستان اروپایی و نه دولت‌های کاتولیک، به عنوان فرمانروای ایرلند شناخته شد. اما دختر او ماری اول در ۱۵۵۵ میلادی توسط پاپ به عنوان ملکه ایرلند به رسمیت شناخته‌شد. حیات پادشاهی ایرلند در ۱۸۰۱ میلادی پایان یافت. هنگامی که، در اتحاد با پادشاهی بریتانیای کبیر، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند را تشکیل داد.

اتحاد با بریتانیا

پس از شورش ۱۷۹۸ ایرلند، شورشیان ایرلندی متحدی مهم برای دشمن قدیمی بریتانیا یعنی فرانسه شدند. این موضوع سبب شد که در ۱۸۰۱ میلادی، پارلمان ایرلند منحل شود و ایرلند تا سال ۱۹۲۲ میلادی، به بخشی از پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند تبدیل گردد.

جدایی از بریتانیا

پس از مدتی، شورش‌های مداوم مردم ایرلند برای جدایی از بریتانیا آغاز شد. این شورش‌ها در قرن ۱۹ نتیجه‌ای نداشت، ولی پس از طغیان مردم ایرلند در ۱۹۲۲ میلادی، تمامی سرزمین ایرلند به جز ایرلند شمالی از بریتانیا مستقل شد.

منابع

• http://en.wikipedia.org/wiki/Kingdom_of_Ireland