پرش به محتوا

زبان ایرلندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایرلند
Gaeilge
بیان[ˈɡe:lʲɟə]
زبان بومی درایرلند
منطقهایرلند، عمدتاً مناطق گیلتخت
شمار گویشوران
در ایرلند ۷۳,۸۰۴  (۲۰۱۶)[۱]
۴,۱۶۶ در ایرلند شمالی[۲]
زبان دوم: ۱,۷۶۱,۴۲۰ در جمهوری ایرلند (۲۰۱۶),[۱] ۱۰۴,۹۴۳ در ایرلند شمالی (۲۰۱۱)[۲]
گونه‌های نخستین
گونه‌های معیار
An Caighdeán Oifigiúil
لاتین (الفبای ایرلندی)
بریل ایرلندی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
 جمهوری ایرلند زبان قانونی هویت ملی (۱۹۳۷، قانون اساسی، ماده ۸ (۱)). به طور گسترده به عنوان زبان دوم استفاده نمی‌شود. در تمام نقاط کشور. مورد حمایت دولت.)
 اتحادیه اروپا
زبان اقلیت
شناخته‌شده در
تنظیم‌شده توسطForas na Gaeilge
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹ga
ایزو ۲–۶۳۹gle
ایزو ۳–۶۳۹gle
گلاتولوگiris1253[۴]
زبان‌شناسی50-AAA
{{{mapalt}}}
سهم پاسخ دهندگان که گفتند می‌توانند ایرلندی را در جمهوری ایرلند و ایرلند شمالی در یک سرشماری در سال ۲۰۱۱ صحبت کنند.
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان ایرلندی (به ایرلندی: Gaeilge، تلفظ: گِلگیه) یکی از زبان‌های سلتی است که در ایرلند بدان سخن می‌گویند. اگرچه زمانی همهٔ جزیره ایرلند به این زبان صحبت می‌کردند ولی امروزه این زبان بخش کوچکی از ایرلندی‌ها است. با این همه دولت جمهوری ایرلند پشتیبان این زبان به عنوان زبان رسمی کشور و یکی از زبان‌های رسمی اتحادیه اروپا است. همچنین این زبان، زبان رسمی ایرلند شمالی شناخته می‌شود. جمعیت کسانی که در سرزمین ایرلند زبان مادریشان ایرلندی است میان ۷۰٬۰۰۰ تا ۸۳٬۰۰۰ تن برآورد می‌شود. با این همه این زبان برپایه سرشماری‌ها و برآوردها ۳۸۰ هزار گویشور دارد.

تاریخچه

[ویرایش]

زبان انگلیسی نخست پس از حمله نورمن‌ها به ایرلند توسط عدهٔ کمی از دهقانان و بازرگانان که از انگلستان آمده بودند سخن گفته می‌شد. پس از حملهٔ خاندان تودور از سال 1530 میلادی، زبان انگلیسی به‌طور گسترده جایگزین زبان ایرلندی شد.[۵]
امروزه کمتر از ۱۰ درصد جمعیت جمهوری ایرلند، به زبان ایرلندی در خارج از نظام آموزشی سخن می‌گویند.[۶] و ۳۸ درصد از افراد بالای ۱۵ سال در ایرلند شمالی به عنوان گویشوران زبان ایرلندی شناخته می‌شوند.
زبان شلتا نیز توسط برخی از عشایر بومی ایرلند گویش می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "7. The Irish language" (PDF). Cso.ie. Retrieved 24 September 2017.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "2011 Census, Key Statistics for Northern Ireland" (PDF). Nisra.gov.uk. Archived from the original (PDF) on 8 March 2013. Retrieved 10 June 2017.
  3. [۱]
  4. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "ایرلندی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  5. Spolsky, Bernard (2004). Language policy. Cambridge: Cambridge University. p. 191. ISBN 978-0-521-01175-4.
  6. "Table 15: Irish speakers aged 3 years and over in each Province, County and City, classified by frequency of speaking Irish, 2006". Census 2006—Volume 9—Irish Language. CSO. Archived from the original on 27 February 2009. Retrieved 9 November 2008.

Wikipedia contributors, "Irish language," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Irish_language&oldid=184690827 (accessed January ۱۷، ۲۰۰۸).