پادشاهان آنژوین انگلستان
| آنژِوین‌ها | |
|---|---|
 نشان پذیرفته شده در سال ۱۱۹۸ میلادی | |
| خاندان مادر | خاندان شاتودون |
| کشور | پادشاهی انگلستان |
| بنیانگذار | جفری پلانتاژنه، کنت آنژو |
| رهبر کنونی | منقرض شده[۱] |
| آخرین حاکم | جان انگلستان |
| عنوان‌ها | |
| شاخه(های) فرعی | |
پادشاهان آنژِوین انگلستان (Cœur de Lion) منتسب به آنژو، یک خاندان سلطنتی انگلیسی در قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم بود. پادشاهانی از آنژوین‌ها همچون هِنری دوم، ریچارد یکم، و جان، در ۱۰ سال و از سال ۱۱۴۴ ادامه موفقیت‌آمیز نَسَب کنت‌های آنژو بودند. جِفری پلانتاژنه و فرزندش هِنری کورمانتل، که در آینده به عنوان هنری دوم نائل گردید، کنترل یک منطقه مختلف گسترده در غرب اروپا را در اختیار گرفتند که برای ۸۰ سال و به عنوان نگاهی به زادگاهشان به نام امپراتوری آنژوین نامیده می‌گردید. از دیدگاه یک نهاد سیاسی، آنژِوین‌ها ساختاری متفاوت نسبت به سلسله حکومت ماقبل خود یعنی نُرمَن‌ها و همینطور خاندان بعد از آنها موسوم به پلانتاژنه داشتند. جِفری، در ۱۱۴۴ به عنوان دوک نرماندی دست یافت و در ۱۱۵۱ درگذشت. وارث وی، هِنری، منطقه آکیتن را به دلیل ازدواج با الینور د آکیتن به دست آورد. هِنری در عین حال از طریق مادرش ملکه ماتیلدا، ادعای تاج و تخت انگلستان را داشت که در سال ۱۱۵۴ و پس از مرگ پادشاه استیون موفق به این مهم شد و بر اساس توارث به این پادشاهی با عنوان هِنری دوم نائل گشت.[۲]
سومین فرزند هنری، ریچارد، میراث‌دار تاج‌وتخت پدر شد و به دلیل رشادت‌ها و نبوغ نظامی ملقب به شیردل گردید.[۳] اگر چه او زاده و بزرگ‌شدهٔ انگلستان بود اما در بزرگسالی، دوران اندکی را در آنجا گذراند، شاید به اندازهٔ ۶ ماه. با همهٔ این احوال و به فرجام، ریچارد چه در انگلستان و چه در فرانسه، یک چهرهٔ تمثیلی و ماندگار باقی ماند و یکی از معدود پادشاهان انگلستان است که فرنامش، شیردل، در مقابل نام و عدد ترتیبی سلطنتی او نیز ذکر می‌گردد.[۴]
پس از درگذشت ریچارد، برادرش جان - پنجمین و آخرین فرزند بازماندهٔ هنری - تاج‌وتخت پادشاهی را به دست گرفت. جان در سال ۱۲۰۴ بسیاری از سرزمین‌ها، از جمله آنژو را از دست داده و به پادشاهی فرانسه سپرده بود. این پادشاه و جانشینان پس از وی به عنوان دوک‌نشینان آکیتن شناخته می‌شدند. از دست دادن آنژو - که نام این سلسله برگرفته از آن بود - باعث شد تا فرزند جان، هنری سوم، گاهی به عنوان اولین پلانتاژنه در نظر گرفته شود.[نیازمند منبع] نامی که برگرفته از اسم مستعار پدربزرگش، جفری بود. هر چند، در خلال مقطع تاریخی آنژوین‌ها - عصر آنژوین‌ها - و پادشاهان متعاقب انگلستان، هنری دوم نخستین پادشاه پلانتاژنه محسوب می گردد.[۵][۶][۷][۸][۹] از زمان جان، تا زمان سلطنت ریچارد دوم، این سلسله بدون نقصان در میان فرزندان پسر برای جانشینی ادامه یافت و سپس به دو شاخه در نَسَب خانوادگی به نام‌های دودمان لنکستر و دودمان یورک تقسیم شد. در قرن هفدهم، مورخان برای اشاره به این خاندان، صرفاً از نام پلانتاژنه استفاده کرده‌اند.
نگارخانه[ویرایش]
-
فرزندان هنری دوم انگلستان -
فرانسه-انگلستان ۱۱۵۴ میلادی -
مهر و نشان ریچارد یکم انگلستان -
فرمان مگنا کارتا -
آرامگاه هنری و النور -
آرامگاه ریچارد یکم -
-
-
.jpg)
منابع[ویرایش]
- ↑ "The Angevins". The Official Website of The British Monarchy.
- ↑ (Gillingham 2001، ص. 1)
- ↑ (Turner و Heiser 2000، ص. 71)
- ↑ (Harvey 1948، ص. 58).
- ↑ (Blockmans و Hoppenbrouwers 2014، ص. 173)
- ↑ (Aurell 2003)
- ↑ (Gillingham 2007a، صص. 15–23)
- ↑ (Power 2007، صص. 85–86)
- ↑ (Warren 1991، صص. 228–229)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Angevin kings of England». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ فوریه ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ پادشاهان آنژوین انگلستان موجود است. |
