نوا (دستگاه موسیقی): تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
جز ربات: حذف نویسهٔ زائد |
جز ربات:افزودن الگو دیگر کارکردهای نوا |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{بهبود منبع}} |
{{بهبود منبع}} |
||
{{دیگر کاربردها|نوا}} |
|||
'''دستگاه نوا''' نام یکی از [[دستگاه (موسیقی)|هفت دستگاه موسیقی سنتی ایرانی]] است. |
'''دستگاه نوا''' نام یکی از [[دستگاه (موسیقی)|هفت دستگاه موسیقی سنتی ایرانی]] است. |
||
{{دستگاههای موسیقی ایرانی}} |
{{دستگاههای موسیقی ایرانی}} |
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۱۱، ساعت ۲۲:۳۵
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
دستگاه نوا نام یکی از هفت دستگاه موسیقی سنتی ایرانی است.
دستگاههای موسیقی ایرانی |
---|
دستگاه شور • دستگاه همایون • دستگاه ماهور • دستگاه سهگاه • دستگاه چهارگاه • دستگاه نوا • راستپنجگاه |
این دستگاه در گذشته جزئی از دستگاه شور بوده است. دستگاه نوا را آوازی در حد اعتدال که آهنگی ملایم و متوسط، نه زیاد شاد و نه زیاد حزنانگیز دارد، میشناسند. نوا یک از دستگاههایی است که به ندرت توسط اساتید اجرا میشود و آوازخوانان جوان بیشتر به سمت شور و متعلقات آن (به علت سادگی و روانتر بودن) تمایل دارند. بسیاری از اساتیدی هم که این دستگاه را اجرا کردهاند، آن اثر تبدیل به یکی از ماندگارترین آثار آنان شده است. مانند چهره به چهره محمدرضا لطفی، نینوا حسین علیزاده، نوا و مرکب خوانی شجریان و دود عود پرویز مشکاتیان. هر چند که بعضی از اساتید مثل علینقی وزیری و روحالله خالقی، نوا را مشتق از شور شناختهاند، اما این دستگاه دارای تفاوت در نت شاهد و ایست و همچنین شخصیت مستقل آوازی با شور و مشتقات آن میباشد.
گوشهها
دستگاه نوا در ردیف آقا حسینقلی دارای گوشههای زیر است:[۱]
- درآمد اوّل
- درآمد دوم
- چهارمضراب
- نغمه
- گردانیه
- گَوِشت
- نهفت
- بیات راجه
- حزین در بیات راجه
- عشّاق
- عراق
- محیّر
- حزین
- زنگوله
- نیشابورک
- خجسته
- مَجُسْلی
- زمینهٔ حسینی
- حسینی
- بوسلیک
- نَستاری
- رهاب
- عشیران
- نیریز
منابع
- ↑ داریوش پیرنیاکان (۱۳۸۰)، موسیقی دستگاهی ایران؛ ردیف میرزا حسینقلی (به روایت علیاکبر شهنازی)، تهران: مؤسسهٔ فرهنگیهنری ماهور، شابک ISBN ۹۶۴-۶۴۰۹-۴۷-۴ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر|چاپ=
اضافه است (کمک)