محمدباقر نیو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←لید |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|امضا = |
|امضا = |
||
}} |
}} |
||
'''محمد باقر نیو''' (زاده ۱۲۸۸ در [[تهران]] - ۱۳۸۰ [[کلارآباد|کِلارآباد]])، اولین دانش آموخته مهندسی ایران، همچنین بنیان‌گذار صنعت کاشی و [[سرامیک چینی|چینی‌سازی]]، وارد کننده [[صنعت نساجی در ایران|صنعت نساجی]] مدرن، راه اندازنده [[ضرابخانه]] ملی و در نهایت مروّج و بانی کشاورزی و چایکاری مدرن در کشور است. وی بعنوان پدر [[مهندسی مکانیک|مهندسی ماشین]] ایران شنتاخته می شود. |
'''محمد باقر نیو''' (زاده ۱۲۸۸ در [[تهران]] - ۱۳۸۰ [[کلارآباد|کِلارآباد]])، اولین دانش آموخته مهندسی ایران، همچنین بنیان‌گذار صنعت کاشی و [[سرامیک چینی|چینی‌سازی]]، وارد کننده [[صنعت نساجی در ایران|صنعت نساجی]] مدرن، راه اندازنده [[ضرابخانه]] ملی و در نهایت مروّج و بانی کشاورزی و چایکاری مدرن در کشور است. وی بعنوان پدر [[مهندسی مکانیک|مهندسی ماشین]] ایران شنتاخته می شود.{{مدرک|}} |
||
== زندگی‌نامه == |
== زندگی‌نامه == |
||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۳۴
 |
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
| محمد باقر نیو | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۲۸۸ تهران |
| درگذشت | ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ کلارآباد |
| شناخته‌شده برای | اولین دانش‌آموختهٔ مهندسی در ایران |
| پیشینه علمی | |
| استاد راهنما | ونمانگ اشترانگ |
محمد باقر نیو (زاده ۱۲۸۸ در تهران - ۱۳۸۰ کِلارآباد)، اولین دانش آموخته مهندسی ایران، همچنین بنیان‌گذار صنعت کاشی و چینی‌سازی، وارد کننده صنعت نساجی مدرن، راه اندازنده ضرابخانه ملی و در نهایت مروّج و بانی کشاورزی و چایکاری مدرن در کشور است. وی بعنوان پدر مهندسی ماشین ایران شنتاخته می شود.[نیازمند منبع]
زندگی‌نامه
در سال ۱۳۰۸ در مدرسهٔ صنعتی دولتی (نام پیشین دانشگاه علم و صنعت ایران) زیر نظر ونمانگ اشترانگ و دیگر استادان آلمانی، به تحصیل در رشتهٔ مهندسی ماشین (برق و مکانیک) پرداخت و در سال ۱۳۱۱ به عنوان اولین دانش‌آموختهٔ آموزش عالی مهندسی کشور، موفق به دریافت دانشنامهٔ مهندسی گردید.
نیو اولین رئیس ایرانی ضرابخانهٔ خزانهٔ دولتی بود و متعاقباً به عنوان مشاور در وزارت صنایع خدمت کرد و در راه‌اندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال نقش اساسی داشته‌است. پس از اینکه نیو با سمت کارشناس و مشاور به خدمت سازمان برنامه و بودجه درآمد، به عنوان مدیر کل کارخانهٔ چای شمال در ضمن بازرسی با صنعت چایکاری آشنا شد و با ارائهٔ طرح تشکیل شرکت چای ایران، خود از طرف سازمان، مامور تشکیل شرکت چای ایران شد. علاقهٔ وافر وی به این صنعت موجب شد تا پس از بازنشستگی از سمت خود به کشاورزی روی آورده که حاصل آن، دومین مزرعهٔ بزرگ چای در شمال کشور بود.
نیو کارش را از ضرابخانهٔ تهران قدیم شروع کرد و چنان در کارش جدی و سخت کوش بود که به سرعت مسئولیت راه‌اندازی بخشی از صنایع کشور را بر عهده گرفت. او در حقیقت اولین تحصیلکردهٔ ایرانی است که توان وارد کردن علوم و فنون جدید مهندسی به داخل کشور را در خود تقویت کرد و پس از آنکه مسئولان وقت دولت به حسن نیت و توان مهندسی او یقین حاصل کردند، وظایف دیگری به او محول کردند و پس از مدتی نیو مسئولیت مهم راه‌اندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال به داخل را تقبل کرد و در این راه نیز خوش درخشید. وی بدان اندازه در صنعت نساجی پیش رفت که عضو بین‌المللی نساجان جهان شناخته شد و بسیاری از کارخانه‌ها چون میهن بافت اصفهان توسط او بازسازی و به سوددهی منجر شدند.
نیو طی مراسم ویژه‌ای که در سال ۱۳۷۸ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شد به عنوان یکی از پیشکسوتان و استادان عالی مقام و اولین مرد دانش‌آموختهٔ مهندسی ایران معرفی شد و مورد قدردانی قرار گرفت. وی چندی بعد لوح تقدیری را به پاس اقدامات مؤثر و صادقانه به کشور در طول زندگی پربارش از دستان رئیس‌جمهور وقت (محمد خاتمی) دریافت نمود.
پدر مهندسی ماشین ایران در طول سال‌ها تلاش و خدمات علمی نه تنها مسئول راه‌اندازی ضرابخانهٔ ایران و رئیس فنی کارخانه‌های متعلق به وزارت دارایی بود، بلکه اولین کسی بود که توانست پس از طی کردن مقدمات و دوره‌های تعمیر کاری در اروپا، فن تعمیرات مکانیکی صنایع مختلف را وارد کشور کرده، راه را برای تربیت شاگردان و تکنسین‌های ماهر بسیاری هموار نماید.
پس از همه اینها نیو در نظارت های دوره ای که در سمت معاون وزیر کشاورزی، به باغات و کشتزار های کشور داشت، با کشاورزی در شمال کشور بیشتر آشنا شد و چالش های آن را درخور مواجهه یافته و تمام توان علمی و مهندسی خود را در جهت بالا بردن توان تولید محصولات مختلف به کار گرفت. آشناییش با چای به میلی شدید برای کشت این محصول بدل شد و این محصول را چنان نیازمند توجه یافت که در طول فعالیت های شخصی اقدام به تحقیقات گسترده در زمینه چایکاری نمود و پس از موفقیت در برداشت بهترین محصول ممکن از زمین های زیرکشت خود از تکنسین های ژاپنی دعوت نمود تا از کارخانه چای شمال و همینطور باغی که حاصل تلاشش بود و بخش اعظم برگ سبز ورودی به این کارخانه را فراهم میکرد بازدید نمایند، در طول این بازدید که مورد توجه و تقدیر مدعوین قرار گرفته بود تبادلات اطلاعاتی بیشتری انجام گردید که کار بست آنها به افزایش بیشتر میزان تولید در واحد متراژ نیز منتهی گردید. در طول این تحقیقات و فعالیت ها وی توانسته بود روابط خود با سازمان چای کشور در گیلان را با وجودی که در مازندران فعالیت می نمود حفظ و از آن در جهت تبادل دانشِ اطلاعاتی استفاده همواره سعی در توانمند سازی هر چه بیشتر صنعت چای کشور و توانگری مضاعف کشاورزان داشت.
نیو آنچنان مجذوب رمز و راز جهان هستی بود و از دریچه علم بر جنبه های ذات و ذرات هستی می نگریست که تلاش در تحصیل علم را در کهولت نیز همچنان بی هیچ کاستی ادامه میداد و هیچ گونه محدودیتی بر قلمرو ذهنی فعالیت هایش سایه افکن نبود. خود را با هر اختراع علمی آشنا میکرد و از اولین نسخه از ابزار های مهندسی دیجیتال، نسل های مترجم های همراه و دستیار های هوشمند استفاده میکرد. با ظهور رایانه های شخصی هر پیشرفت کوچک و ابزار جانبی نوینی از درایو های نوری و دیسک های فشرده تا پرینتر ها و اسکنر ها را مورد استفاده قرار داده نرم افزار های مختلفی آشنا گردید و کار با رایانه را تا استقاده از نسل اینترنتِ دایل آپ، پی گرفت و همزمان نسل جوان خانواده را تشویق و حمایت نمود تا در تحصیل آن با وی همراه و بهره مند گردند.
پدر مهندسی ماشین ایران که توانسته بود بخش بسیاری از دانش مکتوب زمان خود را در قالب کتب چاپی به زبانهای آلمانی و انگلیسی تهیه و مطالعه کند، همزمان علاقه وافری به ادبیات داشته و پیوسته از گنجینه های منظوم و منثور زبان فارسی بهره می جست. با این حال هیچ چیز همچون بررسی آخرین نظریات فیزیک کوانتم و نظریات مسائل اعداد و ریاضی نوین برایش جذابیت نداشت و از همه اینها بهره می جست تا ذهن جستجوگر خود را در بیدار نگه دارد. وی در ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ در سن ۹۲ سالگی در شهر کلارآباد و منزل شخصی اش درگذشت و در مزار همین شهر، در نزدیکی بخشی از مراتع چایِ کلارآباد بالا به خاک سپرده شد.