واژگونی (داستان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واژگونی در اصطلاح ادبیات داستانی، عنصری است که پیرنگ داستان بر آن استوار است و معمولاً بلافاصله بعد از بزنگاه و پیش از گره‌گشایی روی می‌دهد و ضمن آن دگرگونی ناگهانی و غیرمنتظری در وضعیت یا موقعیت شخصیت اصلی یا قهرمان داستان یا نمایشنامه روی می‌دهد.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.