نفربر براق
| براق | |
|---|---|
[[ |250px]] |
|
| نوع | نفربر زره‌پوش |
| خاستگاه |  ایران |
| تاریخچه خدمت | |
| استفاده شده توسط | کشورهای استفاده کننده |
| جنگ‌ها | - |
| تاریخ تولید | |
| سازنده | سازمان صنایع دفاعی |
| تاریخ تولید | ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۰ |
| خصوصیات | |
| وزن | ۱۳ تن |
| طول | ۶٫۷۲ متر |
| عرض | ۳٫۱۰ متر |
| ارتفاع | ۱٫۶۶ متر (فقط بدنه) |
| خدمه | ۳ نفر |
| سرنشینان | ۸ نفر |
|
|
|
| تسلیحات اولیه |
مسلسل ۱۲٫۷ دوشکا (۱۰۰۰ گلوله) یا توپ ۳۰ م‌م یا خمپاره‌انداز ۱۲۰ م« یا یک لانچر موشک توفان |
| موتور | دیزلی وی-۸ ۳۳۰ اسب بخار |
| قدرت/وزن | ۲۵٫۴ اسب بخار به تن |
| برد موثر |
۵۵۰ کیلومتر |
| ارتفاع پرواز | ۱٫۶۶ متر (فقط بدنه) |
| سرعت | ۶۵ کیلومتر (جاده) ۴۵ کیلومتر (خارج جاده) |
بُراق مدل ایرانی نفربر زرهی بی‌ام‌پی۱ است که توسط سازمان صنایع دفاع ایران تحت لیسانس سازنده چینی نفربر تایپ-۸۶ در چندین مدل از جمله نفربر، خودرو رزمی پیاده‌نظام، و خمپاره‌انداز تولید می‌شود. تایپ-۸۶ با نام صادراتی WZ-501 کپی چینی زره‌پوش معروف تولید شوروی بی‌ام‌پی ۱ است که در سال ۱۹۶۶ به عنوان اولین خودرو رزمی پیاده‌نظام ارتش سرخ وارد این خدمت نظامی در این ارتش شد.
تولید مدل چینی این نفربر از سال ۱۹۸۶ و تولید مدل ایرانی از سال ۱۹۹۷ بر اساس سفارش سال ۱۹۹۶ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۰ حدود ۲۵۰ دستگاه از آن ساخته شد.این نفربر از موتور دیزلی بی‌اف۸ال (BF8L) استفاده می‌کند که یک موتور آلمانی است و احتمالاً از خط تولید چین خریداری شده‌است. تفاوت اصلی براق با بی‌ام‌پی۱ و تایپ۸۶ استفاده از مسلسل به جای توپ جنگی به عنوان سلاح اصلی است که قدرت نبرد مستقیم آن را کاهش داده و در نتیجه آن را در رده نفربرهای زرهی جای می‌دهد. البته یکی از مدل‌های براق از برجک بی‌ام‌پی۲ استفاده می‌کند که به توپ ۳۰ میلیمتری مجهز است. بی‌ام‌پی۱ و تایپ۸۶ از توپ جنگی ۷۳ میلیمتری به عنوان سلاح اصلی و موشک مالیوتکا (پیکان سرخ در تایپ-۸۶) به عنوان سلاح ضد تانک بهره می‌برند اما مدل اصلی براق به تیربار سنگین ۱۲٫۷ م‌م دوشکا مجهز است.
تفاوت اصلی تایپ-۸۶ با بی‌ام‌پی۱ در کاهش وزن و افزایش حداکثری سرعت آن بر روی جاده‌است. براق بر اساس مدل WZ-503 تایپ-۸۶ ساخته شده که ارتفاع بیشتری داشته و فاقد برجک است..[۱]
نام این نفربر از براق مرکبی گرفته شده که پیامبر اسلام با آن به معراج رفته‌اند.
توپ‌های خودکششی رعد-۱ و رعد-۲ نیز از شاسی براق استفاده می‌کنند. رعد۱ از شاسی براق و هویتزر ۱۲۲ میلیمتری ۲S1 Gvozdika تولید شوروی استفاده می‌کند و رعد۲ نیز شاسی براق به همراه هویتزر آمریکایی ۱۵۵ میلیمتری ام۱۰۹ است.
توضیحات[ویرایش]
براق دارای سه نفر خدمه‌است. (فرمانده، راننده و مسلسل چی) و می‌تواند تا هشت نفر سرباز دیگر را نیز در خود جای دهد. سلاح اصلی آن یک مسلسل ۱۲٫۷ میلیمتری دوشکا ۱۹۳۸/۴۶ است که بر روی یک صفحه گرداننده سوار شده. بعضی از آنها دارای یک صفحهٔ زرهی هستند که دور آن را می‌پوشاند.[۲]
انواع[ویرایش]
ایرانی
براق: دارای یک موتور دیزل توربوی هشت سیلندر وی شکل که حدود ۳۳۰ اسب بخار توان آن است. همچنین شنی آن از روی نفربر آمریکایی ام ۱۱۳ کپی شده.
براق:مانند قبلی، فقط یک زره دور مسلسل را فرا گرفته.
براق: برجک بی‌ام‌پی-۲ بر روی آن نصب شده و به خودروی رزمی پیاده‌نظام تبدیل شده است. برجک شامل توپ ۳۰ میلیمتری ۲آ۴۲ و مسلسل هم‌محور ۷٫۶۲ م‌م پی‌کا و یک راکت‌انداز برای شلیک موشک ضدتانک است.
براق: مدل خمپاره انداز خودکششی که به یک خمپارهٔ ۱۲۰ میلیمتری مجهز شده
براق: به یک برجک دارای سیستم موشک ضد تانک توفان مجهز شده.
رعد ۱: با استفاده از توپ ۱۲۲ میلی متری S۱ Gvozdika۲ به یک توپ خود کششی تبدیل شده.
رعد ۲: با توپ ۱۵۵ میلی متری M۱۰۹A۱ به یک توپ خود کششی تبدیل شده.
کبرا: با یک توپ ۲۳ میلیمتری ضد هوایی مجهز شده.
براق: به یک خودرو حمل تجهیزات تبدیل شده.
سودانی
خاتم ۱: مونتاژ شده توسط صنایع سودانی MIC
کشورهای استفاده کننده[ویرایش]
ایران - ۱۴۰[۳]
سودان - ۱۰[۴]
منابع[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
