نفربر براق
| براق | |
|---|---|
 | |
| نوع | نفربر زره‌پوش |
| خاستگاه |  ایران
|
| تاریخچه خدمت | |
| استفاده شده توسط | کشورهای استفاده‌کننده |
| جنگ‌ها | - |
| تاریخ تولید | |
| سازنده | سازمان صنایع دفاعی |
| تاریخ تولید | ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۰ |
| خصوصیات | |
| وزن | ۱۳ تن |
| طول | ۶٫۷۲ متر |
| عرض | ۳٫۱۰ متر |
| ارتفاع | ۱٫۶۶ متر (فقط بدنه) |
| خدمه | ۳ نفر |
| سرنشینان | ۸ نفر |
| تسلیحات اولیه |
مسلسل ۱۲٫۷ دوشکا (۱۰۰۰ گلوله) یا توپ ۳۰ م‌م یا خمپاره‌انداز ۱۲۰ م « یا یک لانچر موشک توفان |
| موتور | دیزلی وی-۸ ۳۳۰ اسب بخار |
| قدرت/وزن | ۲۵٫۴ اسب بخار به تن |
| برد موثر |
۵۵۰ کیلومتر |
| ارتفاع پرواز | ۱٫۶۶ متر (فقط بدنه) |
| سرعت | ۶۵ کیلومتر (جاده) ۴۵ کیلومتر (خارج جاده) |
بُراق مدل ایرانی نفربر زرهی بی‌ام‌پی۱ است که توسط سازمان صنایع دفاع ایران تحت لیسانس سازنده چینی نفربر تایپ-۸۶ در چندین مدل از جمله نفربر، خودرو رزمی پیاده‌نظام، و خمپاره‌انداز تولید می‌شود. تایپ-۸۶ با نام صادراتی WZ-501 کپی چینی زره‌پوش معروف تولید شوروی بی‌ام‌پی ۱ است که در سال ۱۹۶۶ به عنوان اولین خودرو رزمی پیاده‌نظام ارتش سرخ وارد این خدمت نظامی در این ارتش شد.
تولید مدل چینی این نفربر از سال ۱۹۸۶ و تولید مدل ایرانی از سال ۱۹۹۷ بر اساس سفارش سال ۱۹۹۶ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۰ حدود ۲۵۰ دستگاه از آن ساخته شد. این نفربر از موتور دیزلی بی‌اف۸ال (BF8L) استفاده می‌کند که یک موتور آلمانی است و احتمالاً از خط تولید چین خریداری شده‌است. تفاوت اصلی براق با بی‌ام‌پی۱ و تایپ۸۶ استفاده از مسلسل به جای توپ جنگی به عنوان سلاح اصلی است که قدرت نبرد مستقیم آن را کاهش داده و در نتیجه آن را در رده نفربرهای زرهی جای می‌دهد. البته یکی از مدل‌های براق از برجک بی‌ام‌پی۲ استفاده می‌کند که به توپ ۳۰ میلی‌متری مجهز است. بی‌ام‌پی۱ و تایپ۸۶ از توپ جنگی ۷۳ میلی‌متری به عنوان سلاح اصلی و موشک مالیوتکا (پیکان سرخ در تایپ-۸۶) به عنوان سلاح ضد تانک بهره می‌برند اما مدل اصلی براق به تیربار سنگین ۱۲٫۷ م‌م دوشکا مجهز است.
تفاوت اصلی تایپ-۸۶ با بی‌ام‌پی۱ در کاهش وزن و افزایش حداکثری سرعت آن بر روی جاده‌است. براق بر اساس مدل WZ-503 تایپ-۸۶ ساخته شده که ارتفاع بیشتری داشته و فاقد برجک است.[۱]
نام این نفربر از اسب پیامبر اسلام براق برگرفته شده که طبق احادیث داستان معراج، محمد بن عبدلله در شهر مکه در کشور عربستان با سوار شدن بر آن اسب از مسیر هوایی به مسجد الاقصی رفت.(عروج کرد).
توپ‌های خودکششی رعد-۱ و رعد-۲ نیز از شاسی براق استفاده می‌کنند. رعد۱ از شاسی براق و هویتزر ۱۲۲ میلی‌متری ۲S1 Gvozdika تولید شوروی استفاده می‌کند و رعد۲ نیز شاسی براق به همراه هویتزر آمریکایی ۱۵۵ میلی‌متری ام۱۰۹ است.
توضیحات[ویرایش]
براق دارای سه نفر خدمه‌است. (فرمانده، راننده و مسلسل چی) و می‌تواند تا هشت نفر سرباز دیگر را نیز در خود جای دهد. سلاح اصلی آن یک مسلسل ۱۲٫۷ میلی‌متری دوشکا ۱۹۳۸/۴۶ است که بر روی یک صفحه گرداننده سوار شده. بعضی از آن‌ها دارای یک صفحهٔ زرهی هستند که دور آن را می‌پوشاند.[۲]
انواع[ویرایش]
ایرانی
براق: دارای یک موتور دیزل توربوی هشت سیلندر وی شکل که حدود ۳۳۰ اسب بخار توان آن است. همچنین شنی آن از روی نفربر آمریکایی ام ۱۱۳ کپی شده.
براق:مانند قبلی، فقط یک زره دور مسلسل را فرا گرفته.
براق: برجک بی‌ام‌پی-۲ بر روی آن نصب شده و به خودروی رزمی پیاده‌نظام تبدیل شده‌است. برجک شامل توپ ۳۰ میلی‌متری ۲آ۴۲ و مسلسل هم‌محور ۷٫۶۲ م‌م پی‌کا و یک راکت‌انداز برای شلیک موشک ضدتانک است.
براق: مدل خمپاره انداز خودکششی که به یک خمپارهٔ ۱۲۰ میلی‌متری مجهز شده
براق: به یک برجک دارای سیستم موشک ضد تانک توفان مجهز شده.
رعد ۱: با استفاده از توپ ۱۲۲ میلی‌متری S1 Gvozdika۲ به یک توپ خود کششی تبدیل شده.
رعد ۲: با توپ ۱۵۵ میلی‌متری M109A۱ به یک توپ خود کششی تبدیل شده.
کبرا: با یک توپ ۲۳ میلی‌متری ضدهوایی مجهز شده.
براق: به یک خودرو حمل تجهیزات تبدیل شده.
سودانی
خاتم ۱: مونتاژ شده توسط صنایع سودانی MIC
کشورهای استفاده‌کننده[ویرایش]
ایران - ۱۴۰[۳]
سودان - ۱۰[۴]
