نئو-فوتوریسم
.png) طراحی مرکز فرهنگی جوانان در شهر نانجینگ، نمونه‌ای از نئو فوتوریسم | |
| سال‌های رونق | ۱۹۶۰-اکنون |
|---|---|
| کشور(ها) | بین‌المللی |
| چهره‌های برجسته | پیتر کوک، رنزو پیانو، ریچارد راجرز، نورمن فاستر، سانتیاگو کالاتراوا، زها حدید |
| تأثیرپذیری | معماری آینده‌گرا، معماری های-تک |
| تأثیرگذاری | پارامتریسم |
نئوفوتوریسم یا آینده‌گرایی نو (انگلیسی: Neo-futurism) یک جنبش هنری، طراحی و معماری است که از اواخر قرن بیستم آغاز شده و در قرن بیست و یکم ادامه دارد. به نئو فوتوریسم به عنوان عبور از معماری پست‌مدرن نگاه می‌شود و یک باور آرمان‌گرایانه به آینده‌ای بهتر را نمایندگی می‌کند. این جنبش آوان-گارد در کارهای آلوار آلتو و باکمینستر فولر در میانه قرن بیستم ریشه دارد. آرت دکو استارت اولیه نئو فوتوریسم را زد و بعد معماری های-تک تأثیر فراوانی بر نئو فوتوریسم داشت.
نگارخانه[ویرایش]
اثری از پیتر کوک (معمار) در گراتس
فوتوروسکوپ در پواتیه
کتابخانه «LSE» در لندن، اثری از نورمن فاستر
برج پیچنده در مالمو
کاخ آیسبرگ در سوچی
اثری از زاها حدید
موزه فردا در ریو دو ژانیرو
برج اولوشن در مسکو
.jpg)
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Neo-futurism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نئو-فوتوریسم موجود است. |