معماری نئورونسانس

سااختمان وادسدون خانواده روتشیلد، ۱۸۷۴

معماری نئورونسانس (احیای رنسانس) اصطلاحی همه‌جانبه است که بسیاری از سبک‌های احیایی قرن نوزدهم را که نه یونانی و نه گوتیک هستند ولی از بازه گسترده‌ای از سبک‌های کلاسیک ایتالیایی الهام گرفته‌اند در بر می‌گیرد. تحت اصطلاح گسترده معماری رنسانس معماران قرن نوزدهم و نقادان پای فراتر از سبک‌های معماری که از فلورانس و مرکز ایتالیا در قرن پانزدهم میلادی که به عنوان سیمایی از امانیسم شناخته می‌شد گذاشتند. آن‌ها همچنین از سبک‌هایی را که ما به عنوان منریسم یا باروک می‌شناسیم نیز استفاده می‌کردند. نام گذاری سبک‌های خود ساخته در اواسط و اواخر قرن نوزدهم بسیار رایج بود. نئو رنسانس حتی توسط معماران معاصر به سازه‌هایی که دیگران ایتالیایی می‌نامیدند یا سازه‌هایی که بسیاری از ویژگی‌های باروک فرانسوی را داشت نیز اطلاق می‌گشت.

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 

سمپروپر، درسدن آلمان ۱۸۷۰, باروک

منابع

• Rosanna Pavoni, editor (1997) Reviving the Renaissance: The Use and Abuse of the Past in Nineteenth-Century Italian Art and Decoration in Series: Cambridge Studies in Italian History and Culture (Cambridge University Press) ISBN: 0-521-48151-1. The first assessment of the Renaissance Revival in post-Unification Italy. Book synopsis
• Marek Zgórniak, Wokół neorenesansu w architekturze XIX wieku, Kraków 1987. ISBN: 83-233-0187-5. General study. See abstract on the author's page.
• "History & styles: The other neo-styles of the 19th century"