مجموعه‌داری در ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مجموعه‌داری در ایران از زمان قاجار، دورهٔ محمد شاه رواج پیدا کرد. میرزا محمود مستوفی آشتیانی (‎۱۲۵۳–۱۳۱۶)، صاحب‌دیوان آشتیانی و از خاندان مستوفیان اولین مجموعه‌دار ایرانی است.

میرزا محمود مستوفی آشتیانی[ویرایش]

میرزا محمود مستوفی آشتیانی به‌واسطهٔ تیرگی رنگ چهره‌اش ملقب به قَره بود. میرزا شفیع پدرش، پسر آغاسی‌بیگ، فرزند آقا محسن، در ابتدا نزد میرزا محمدعلی مایل آشتیانی و میرزا تقی قوام‌الدوله آشتیانی در دستگاه و دارالانشاء عباس میرزا نایب السلطنه به تحقیقات دفتری پرداخت. او به‌زودی دارای منصب و رتبه شد و با محمد شاه از تبریز به تهران آمد و ملقب به صاحب‌دیوان گردید.[۱]

او مجموعه‌دار مسکوکات و گوهرسنگ بود و منزلش در بافت قدیمی شهر آشتیان، از نظر معماری و زیباییِ نقوش اکنون به‌تنهایی یک موزه به‌شمار می‌آمد. آن خانه در حال حاضر ویرانه‌ای بیش نیست و فقط سردر آن به جا مانده‌است. میرزا محمود مستوفی هرگاه به عتیقه‌ای دست می‌یافت می‌گفت: «جمادی چند دادم جان خریدم – بحمدالله بسی ارزان خریدم».

مجموعه‌داری معاصر[ویرایش]

مجموعه‌داری تبریزی به نام امین همتی با جمع‌آوری ۲٬۵۰۰ سکه غیر تکراری از ۲۱۵ حکومت و ۱۹۸ کشور توانست رکورد گینس را در ۱۳۹۸ بشکند. وی با جمع‌آوری ۱۲٬۰۰۰ سکه، مدال و ژتون از بزرگترین مجموعه‌داران سکه تاریخ ایران به‌شمار می‌آید.[۲]

فریدون نوین فرح بخش از طرف اداره پست ایران به عنوان نماینده و کمیسر به فدراسیون بین‌المللی تمبر معرفی شده بود و این مسئولیت را تا پایان عمر داشت. وی همچنین مؤسس و بنیانگذار انجمن تمبر ایران می‌باشد که به عنوان «پدر تمبر ایران» نیز معروف شد.

اصغر بیچاره بزرگترین آرشیو عکس ایران را در اختیار داشت.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. اسدالله عبدلی آشتیانی. «میرزا محمود ((قره)) مستوفی آشتیانی مجموعه دار عصر قاجار».[پیوند مرده]
  2. «مجموعه دار تبریزی رکورد گینس را شکست». ایرنا. ۲۹ فروردین ۱۳۹۸.