فهرست زبانشناسان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان‌شناس، در مفهوم آکادمیک آن، شخصی است که زبان‌های طبیعی را مورد مطالعه قرار می‌دهد (رشتهٔ دانشگاهی آن زبان‌شناسی نامیده می‌شود). گاهی به‌اشتباه، واژهٔ زبان‌شناس برای ارجاع به شخصی به‌کار می‌رود که چند زبان می‌داند یا دستوری است؛ به هر حال، این دو واژه متفاوت از زبان‌شناسی است.

در ادامه، فهرستی از زبان‌شناسان، به همراه شاخهٔ تخصصی‌ان، در مفهوم دانشگاهیِ آن می‌آید.

الف[ویرایش]

ب[ویرایش]

پ[ویرایش]

ت[ویرایش]

ث[ویرایش]

ج[ویرایش]

چ[ویرایش]

ح[ویرایش]

خ[ویرایش]

د[ویرایش]

ذ[ویرایش]

ر[ویرایش]

  • رضایی باغ‌بیدی، حسن (ایرانی، )، زبان‌های باستانی ایران
  • رقیب‌دوست، شهلا (ایرانی، ) عصب‌شناسی زبان

ز[ویرایش]

ژ[ویرایش]

س[ویرایش]

ش[ویرایش]

ص[ویرایش]

ض[ویرایش]

ط[ویرایش]

ظ[ویرایش]

ع[ویرایش]

غ[ویرایش]

ف[ویرایش]

ق[ویرایش]

ک[ویرایش]

گ[ویرایش]

ل[ویرایش]

م[ویرایش]

.محمودی بختیاری بهروز ( ایرانی؛ ۱۳۵۲)

ن[ویرایش]

و[ویرایش]

ه[ویرایش]

ی[ویرایش]