پرش به محتوا

سین (خدای ماه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سین
نقش مهر استوانه‌ای حاشخامر انسی (والی) ایشکون سین حدود ۲۱۰۰ ق.م. چهره نشسته احتمالاً پادشاه اورنامو است که فرمانروایی را به حاشامر می‌دهد که توسط لما (الهه محافظ) پیش از او رهبری می‌شود. خود سین به صورت هلال نشان داده شده است.
نام‌های دیگرنانا, نانا-سوئن, دیلیمبابر
مرکز فرهنگی غالباور, حران, توتوب
سیارهماه
جانورانگاو نر
نمادهلال
شماره۳۰
مرکوبکرجی
معبدهاEkišnugal, Eḫulḫul [de]
اطلاعات شخصی
والدینانلیل و نین‌لیل
خواهر و برادرنرگال, نینازو, انبیلولو
شریک زندگینین‌گال
فرزنداناینانا/ایشتار
اوتو/شمش
نینگوبلاگا, نوموشدا
Amarazu, Amaraḫea
نوسکا
همتایان
همتای هوری‌هاKušuḫ
همتای اوگاریتییاریخ
همتای هیتی و لوویانآرما
همتای حتیانKašku
همتای صابئهسین

سین (‎/ˈsn/‎) یا سوئن (اکدی: 𒀭𒂗𒍪، dEN.ZU[۱]) که به نانا (سومری: 𒀭𒋀𒆠 DŠEŠ.KI, DNANNA[۲]) نیز مشهور است، خدای بین‌النهرینی و نماد ماه بود. این دو نام از دو زبان متفاوت ریشه گرفتند (به ترتیب اکدی و سومری)؛ با این وجود، از دوره دودمان نخستین بین‌النهرین[و ۱] به جای یکدیگر برای اشاره به یک خدا استفاده می‌شدند. گاهی به صورت اسم دوگانهٔ نانا-سوئن ترکیب می‌شدند. سومین نام رایج که گواهی شده دیلیمبابار (𒀭𒀸𒁽𒌓) است.

نام‌ها

[ویرایش]

توافق بر این است که دو نام اصلی خدای ماه از دو زبان متفاوت ریشه گرفته‌اند (به ترتیب سومری و اکدی). با این وجود، نمی‌توان بین آنها به عنوان نام‌های خدایان جداگانه تمایز قائل شد (از زمانی بسیار اولیه با هم ادغام شده بودند).[۳]

نانا

[ویرایش]

ریشه‌شناسی دقیق نام نانا ناشناخته است؛[۳] با این حال، توافق بر این است که ساختار آن اضافی نیست.[۴]

سین

[ویرایش]

در زبان اکدی، خدای ماه سین (Sîn) یا سوئن (Su’en) نامیده می‌شد.[۱]

دیلیمبابار

[ویرایش]

در کنار سین و نانا، بهترین نام گواهی‌شده برای خدای ماه، d-im4-babbar (𒀭𒀸𒁽𒌓) است.[۵]

شخصیت

[ویرایش]

سین را هم خدایی انسان‌انگار که نماد ماه است و نیز به عنوان خود جسم سماوی در نظر می‌گرفتند.[۶]

اساطیر

[ویرایش]

حماسه گیلگمش

[ویرایش]

در نسخه «بابلی معیار» حماسه گیلگمش، برخی از اشیای قبر که برای انکیدوی درگذشته در نظر گرفته شده، به سین تقدیم شده،[۷] که در این قسمت به نام نامرصیت به او اشاره شده است.[۸] به گفته اندرو آر. جورج، این موضوع ممکن است منعکس‌کننده این باور باشد که او مردگان را در زمانی که در آسمان دیده نمی‌شود همراهی می‌کند.[۹] قطعه‌ای که در بخش بعدی حماسه به خوبی حفظ نشده است، به سرگردانی گیلگمش در بیابان و سوگواری انکیدو می‌پردازد،[۱۰] ممکن است کردار قهرمان را توصیف کند که دو شیر را می‌کشد و آنها را به سین در معبدی که به او اختصاص داده شده تقدیم می‌کند، شاید پس از اطمینان دادن خدای ماه در خواب به او.[۱۱]

سین همچنین در لوح XII نسخه معیار حماسه،[۱۲] اقتباس اکدی از بیلگمس، انکیدو و جهان زیرین ذکر شده است که روایت جداگانه‌ای را تشکیل می‌دهد.[۱۳] هنگامی که انکیدو در جهان اموات زندانی می‌شود، گیلگمش به سین، انلیل و ائا التماس می‌کند تا به او کمک کنند تا همراهش را دوباره ببیند، اما دو خدای اول از این کار امتناع می‌کنند.[۱۴]

گونه‌ای غیرمعمول از حماسه گیلگمش نام قهرمان نام‌بخش و انکیدو را با لوگوگرام‌هایی جایگزین می‌کند که معمولاً برای نشان دادن سین و ائا، d30 and d40، استفاده می‌شود.[۱۵] علاوه بر این، اور به جای اوروک به کار رفته است.[۱۶] دلایل پشت این امر نامشخص است، زیرا یافتن شباهت بین شخصیت‌های سین و ائا و قهرمانان حماسه گیلگمش دشوار است.[۱۷] تنها لوح شناخته شده در مقطعی بین پایان دوره بابلی باستان و آغاز دوره بابلی میانه، احتمالاً در پادشاهی دریا-زمین، رونوشت شده است.[۱۸] بخش‌های بازمانده مربوط به بخشی از حماسه است که به «متمدن شدن انکیدو» می‌پردازد.[۱۹]

واژگان

[ویرایش]
  1. Early Dynastic Period (Mesopotamia)

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Krebernik 1997, p. 361.
  2. Krebernik 1997, pp. 360-361.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Krebernik 1997, p. 360.
  4. Hall 1985, p. 36.
  5. Krebernik 1997, p. 362.
  6. Hätinen 2021, p. 19.
  7. George 2003, p. 488.
  8. George 2003, p. 489.
  9. George 2003, pp. 489-490.
  10. George 2003, p. 491.
  11. George 2003, p. 492.
  12. Gadotti 2014, p. 84.
  13. George 2003, pp. 47-48.
  14. George 2003, p. 529.
  15. George 2007, p. 60.
  16. George 2007, p. 61.
  17. George 2007, p. 62.
  18. George 2007, p. 63.
  19. George 2007, pp. 70-76.

منابع

[ویرایش]