روابط ایران و بولیوی

ایران و بولیوی (روابط)

ایران	بولیوی

روابط ایران و بولیوی از سال ۲۰۰۷ آغاز شد. عمده دلیل شروع این دور از روابط را می‌توان روی کار آمدن اوو مورالس در سال ۲۰۰۶ به عنوان هشتمین رئیس‌جمهور بولیوی دانست که تمایلات ضد امپریالیستی داشته و جهت‌گیری جدید در تاریخ سیاست خارجی بولیوی را نشان داده بود. همچنین پس از ملی کردن صنعت نفت بولیوی و قطع ارتباط با آمریکا بود که لزوم برقراری ارتباط با کشوری فرامنطقه‌ای احساس کرد و ایران همان حامی و مدافع بولیوی در مقابل آمریکا بود. از طرف دیگر در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد روابط ایران با کشورهای اروپایی به سردی گرایید اما در عوض روابط مستحکم‌تری با کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی برقرار شد. ایالات متحده آمریکا برای انقطاع روابط دو کشور همواره مبادرت به فشارهای دیپلماتیک به بولیوی نموده است که کارساز نبوده. از عمده دلایل ایجاد و توسعه این روابط را می‌توان سرمایه‌گذاری ایران در صنعت و انرژی این قبیل کشورها دانست.

در دوران دولت نهم جمهوری اسلامی ایران و دهم چندین توافق‌نامه همکاری به امضا رسید که به موجب آنها ایران به سرمایه‌گذاری در بولیوی و اعطای چندین وام چند صد میلیون دلاری مبادرت ورزید. برخی از این قراردادها موجب مخالفت چند تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز گشت.

پس از تیره شدن روابط بولیوی و ایالات متحده آمریکا به علت اختلافاتی پیش آمده در همکاری در صنعت نفت بولیوی، بولیوی ایران را جایگزین آمریکا در توسعه میادین نفتی این کشور قرار داد که در نهایت در پی توافقات بعمل آمده شرکت نفت ایران و بولیوی در آذر ۱۳۸۸تاسیس شد. همچنین ایران وامی به ارزش ۲۵۰ میلیون دلار بطور مشترک با ونزوئلا برای ساخت کارخانه سیمان به بولیوی ارائه کرد.

در خرداد ۱۳۹۰ سردار احمد وحیدی در جواب دعوت رسمی خانم سیسیلیا چاکان، وزیر دفاع دولت چند ملیتی بولیوی به آن کشور سفر کرد اما پس از اعتراض آرژانتین به این دلیل که احمد وحیدی متهم به دست داشتن در بمب‌گذاری آمیا بوده، از وی خواست که کشورش را ترک کند.

پیوند به بیرون

• ایران و بولیوی به دنبال مطالبه حقوق قطعی ملت‌های خود هستند خبرگزاری فارس