تاب‌آوری بوم‌شناختی
در بوم‌شناسی،، تاب‌آوری بوم‌شناختی (به انگلیسی: Ecological resilience) ظرفیت یک اکوسیستم برای پاسخ به یک آشفتگی با مقاومت در برابر آسیب و بهبود سریع است. چنین آشفتگی‌ها و آسیب‌هایی می‌تواند شامل رویدادهای تصادفی مانند آتش‌سوزی، سیل، طوفان باد، طغیان جمعیت حشرات، و فعالیت‌های انسانی مانند جنگل‌زدایی، شکافتن زمین برای استخراج نفت، سم‌پاشی در خاک و معرفی گونه‌های گیاهی یا جانوری بیگانه و غیربومی باشد. آشفتگی‌ها با بزرگی یا مدت زمان کافی می‌تواند عمیقاً یک بوم‌سازگان را تحت تأثیر قرار دهد و ممکن است یک اکوسیستم را مجبور کند به آستانه‌ای برسد که فراتر از آن رژیم متفاوتی از فرایندها و ساختارها چیرگی دارد. هنگامی که چنین آستانه‌هایی با یک نقطه بحرانی یا انشعاب همراه است، این تغییرات رژیم ممکن است به عنوان انتقال بحرانی نیز شناخته شوند.[۱][۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Resilience Alliance — a research network that focuses on social-ecological resilience Resilience Alliance
- Stockholm Resilience Centre — an international centre that advances trans disciplinary research for governance of social-ecological systems with a special emphasis on resilience — the ability to deal with change and continue to develop Stockholm Resilience Centre
- TURaS — a European project mapping urban transitioning towards resilience and sustainability TURaS
- Microdocs:Resilience — a short documentary on resilience Resilience
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ecological resilience». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ خرداد ۱۴۰۱.