اکسید بریلیوم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
![]() | پیشنهاد شدهاست که اکسید برلیوم و کاربردها در این مقاله ادغام شود. (بحث) |
اکسید بریلیوم | |
---|---|
![]() | |
Beryllium oxide[نیازمند منبع] | |
دیگر نامها Berlox[نیازمند منبع] Beryllia[نیازمند منبع] | |
شناساگرها | |
شماره ثبت سیایاس | 1304-56-9 ![]() |
پابکم | 14775 |
کماسپایدر | 14092 ![]() |
شمارهٔ ئیسی | 215-133-1 |
شمارهٔ یواِن | 1566 |
MeSH | beryllium+oxide |
ChEBI | CHEBI:62842 ![]() |
شمارهٔ آرتیئیسیاس | DS4025000 |
3902801 | |
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 Image 2 |
| |
| |
خصوصیات | |
فرمول مولکولی | BeO |
جرم مولی | ۲۵٫۰۱ g mol−1 |
شکل ظاهری | Colourless vitreous crystals |
بوی | Odourless |
چگالی | 3.01 g cm−3 |
دمای ذوب | ۲٬۵۰۷ درجه سلسیوس (۴٬۵۴۵ درجه فارنهایت; ۲٬۷۸۰ کلوین) |
دمای جوش |
3900 °C, 4173 K, 7052 °F
|
نوار ممنوعه | 10.6 eV |
رسانندگی گرمایی | 330 W K−1 m−1 |
ضریب شکست (nD) | 1.7 |
ساختار | |
ساختار بلوری | Hexagonal |
گروه فضایی | P63mc |
Point group | C6v |
Tetragonal | |
شکل مولکولی | Linear |
ترموشیمی | |
آنتروپی مولار
استاندارد S |
13.73–13.81 J K−1 mol−1 |
آنتالپی استاندارد
تشکیل ΔfH |
–599 kJ mol−1[۲] |
خطرات | |
GHS pictograms | ![]() ![]() |
سیستم هماهنگ جهانی طبقهبندی و برچسبگذاری مواد شیمیایی | DANGER |
GHS hazard statements | H301, H315, H317, H319, H330, H335, H350, H372 |
GHS precautionary statements | P201, P260, P280, P284, P301+310, P305+351+338 |
شاخص ئییو | 004-003-00-8 |
طبقهبندی ئییو | ![]() |
کدهای ایمنی | R49, R۲۵, R۲۶, R36/37/38, R۴۳, R48/23 |
شمارههای نگهداری | S53, S45 |
لوزی آتش | |
LD50 | 2.062 g kg−1 (mouse, oral) |
ترکیبات مرتبط | |
دیگر آنیونها | برلیم تلوریت |
دیگر کاتیونها | منیزیم اکسید کلسیم اکسید |
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
![]() ![]() ![]() | |
Infobox references | |
|
اکسید برلیوم (به انگلیسی: Beryllium oxide) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پابکم ۱۴۷۷۵ است. شکل ظاهری این ترکیب، بلورهای شیشهای بیرنگ است. اکسید برلیوم بالاترینترین آنتالپی تشکیل به ازای جرم (تقریباً ۲۴ مگاژول بر کیلوگرم) را دارد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ "beryllium oxide – Compound Summary". PubChem Compound. USA: National Center for Biotechnology Information. 27 March 2005. Identification and Related records. Retrieved 8 November 2011.
- ↑ Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. ISBN 061894690X.
- «IUPAC GOLD BOOK». دریافتشده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.
![]() |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون شیمی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |