اکتشاف اورانوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عکس رنگی از اورانوس که توسط وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶ هنگام حرکت به سمت سیاره نپتون گرفته شده‌است.

اکتشاف اورانوس تا به امروز توسط تلسکوپ و کاوشگر ناسا یعنی وویجر ۲ انجام شده‌است. این کاوشگر در ۲۴ ژانویه ۱۹۸۶ نزدیکترین فاصله خود را به اورانوس انجام داد. وویجر ۲ در اورانوس ۱۰ قمر اورانوس را کشف کرد، همچنین جو سرد این سیاره را مورد مطالعه قرار داده و سیستم حلقه‌های آن را بررسی و دو حلقه جدید کشف کرد. همچنین از پنج قمر بزرگ اورانوس تصویربرداری کرد و نشان داد که سطح آنها از دهانه‌های برخوردی و دره‌ها پوشیده شده‌است.

تاکنون تعدادی مأموریت اکتشافی مختص به اورانوس پیشنهاد شده[۱][۲] اما تا تاریخ ۲۰۲۲ هیچ‌کدام از آن‌ها تأیید نشده‌اند.[۳][۴]

ماموریت‌های پیشنهادی[ویرایش]

مفاهیم مأموریت به اورانوس آژانس/کشور گونه
میوز (MUSE) ESA مدارگرد و کاوشگر اتمسفری
اوسیانوس (Oceanus) NASA/JPL مدارگرد
اودینوس (ODINUS) ESA مدارگردهای دوقلوی اورانوس و نپتون
مدارگرد و کاوشگر اورانوس ناسا ناسا مدارگرد و کاوشگر اتمسفری
رهیاب اورانوس انگلستان مدارگرد
Tianwen-4 CNSA کاوشگر پرواز کناری

منابع[ویرایش]

  1. "Revisiting the ice giants: NASA study considers Uranus and Neptune missions". Planetary Society. 21 June 2017. Retrieved 24 June 2017.
  2. "Ice Giant Mission Study Final Report". NASA / Lunar and Planetary Institute. June 2017. Retrieved 25 June 2017.
  3. Sutherland, Paul (January 7, 2011). "Scientists plan Uranus probe". The Christian Science Monitor. Retrieved January 16, 2011.
  4. Deborah Zabarenko (March 7, 2011). "Lean U.S. missions to Mars, Jupiter moon recommended". Reuters. Retrieved March 13, 2011.

پیوند به بیرون[ویرایش]