شهرستان دامغان
| شهرستان دامغان | |
|---|---|
 موقعیت در استان | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | سمنان |
| مرکز شهرستان | دامغان |
| سایر شهرها | دامغان، دیباج، کلاته رودبار، امیریه |
| بخش‌ها | مرکزی، امیرآباد |
| سال تأسیس | ۱۳۲۵ |
| اداره | |
| فرماندار | مهدی بندرآبادی |
| مردم | |
| جمعیت | ۹۴٬۱۹۰ نفر (۱۳۹۵) |
شهرستان دامغان شهری کهن، تاریخی، آرام و دوست داشتنی، با هوایی پاک و سالم همچنین جاذبه‌های طبیعی و گردشگری ناب و مردمی خون‌گرم از شهرستان‌های استان سمنان است. مرکز آن شهر دامغان است و شامل دو بخش مرکزی و امیرآباد است. جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۹۴٬۱۹۰ نفر بوده‌است.[۱]
جغرافیا[ویرایش]
از شمال با استان مازندران، جنوب استان اصفهان، از شرق شهرستان شاهرود و از سمت غرب با شهرستان سمنان و شهرستان مهدی شهر همسایه‌است. محصول پسته این شهرستان بسیار مشهور است.
دامغان از شمال در جوار کوه‌های البرز است و لذا فاصله کمی تا جنگل‌های مازندران دارد و از جنوب متصل به کویر و زمین‌های شن و رمل بیایبانی است، لذا اقلیم‌های جغرافیایی متضادی را در نزدیکی خود دارد و این امر به جاذبه‌های گردشگری و طبیعی دامغان افزوده‌است.
محصول پسته[ویرایش]
شهرستان دامغان دارای انواع پستهٔ مرغوب در اندازه‌های مختلف می‌باشد. به گفته بسیاری از افراد این شهرستان با محصول پسته‌اش شناخته شده‌است و پسته به عنوان سوغاتی این شهرستان محسوب می‌شود. پسته تاریخچه‌ای غنی در شهرستان دامغان دارد و قدمت آن به سالیان دور بازمی‌گردد. از جمله ارقام پسته این شهرستان، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
پستۀ کله‌قوچی، پستۀ قرمزعلیان، پستۀ فخری، پستۀ شاهپسند، پستۀ اکبری، پستۀ عباسعلی، پستۀ خنجری، پستۀ احمدآقایی.
فضای علمی[ویرایش]
شهرستان دامغان شامل دانشگاه دولتی (دانشگاه دامغان)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دانشگاه پیام نور، دانشگاه جامع علمی کاربردی(رسول اکرم) و چندین مراکز علمی دیگر می‌باشد. دانشگاه دامغان، معتبرترین دانشگاه این شهر است که رشته‌هایی در زمینه علوم پایه، فنی و مهندسی، هنر و علوم انسانی در این دانشگاه تدریس می‌شود.
مشاهیر شهرستان دامغان[ویرایش]
- منوچهری دامغانی - شاعر
- فتحعلی شاه - شاه ایران از دودمان قاجار
- غلامعلی نعیم‌آبادی - نماینده تهران در مجلس خبرگان رهبری
- حسین امیر عبداللهیان - سیاستمدار و وزیر امورخارجه
- سید رضا تقوی - سیاستمدار
- سید محمدتقی شاهچراغی - سیاستمدار و معاون سیاسی وزارت کشور
- سید حسن شاهچراغی - سیاستمدار و سرپرست سابق روزنامه کیهان
- سید محمد شاهچراغی - نماینده مجلس خبرگان رهبری
- کامران دانشجو - سیاستمدار
- فرهاد دانشجو - سیاستمدار
- خسرو دانشجو - سیاستمدار
- حسن سبحانی - سیاستمدار و استاد دانشگاه تهران
- ابوالفضل حسن بیگی - نظامی و سیاستمدار
- ابوالقاسم داود موسوی- سیاستمدار
- سعداله مسعودیان - سیاستمدار ، دیپلمات
- ابوالفضل عمویی - سیاستمدار ، دیپلمات
- محمدعلی عالمی - نماینده سابق مجلس خبرگان
- میرزا علی اکبر معلم دامغانی - عارف و دوست صمیمی سید روح‌الله خمینی
- محمدرضا شریعتمدار دامغانی - سیاستمدار نماینده مجلس شورای ملی
- احمد کیهان یغمائی - سیاستمدار و نماینده مجلس شورای ملی
- مجتبی عالمی - سیاستمدار و نماینده مجلس شورای ملی
- مرتضی صفاری - نظامی و فرمانده نیروی دریایی
- محمدحسن ناصری - رییس اداره اطلاعات ساواک
- علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه
- ابوحرب بختیار
- حسن دامغانی
- محمدباقر بنی‌عامری
- مهدی رجب بیگی
- رضاقلی‌خان هدایت - ادیب و شاعر
- محمدعلی معلم دامغانی - شاعر
- یدالله رؤیایی - شاعر
- اسماعیل شاهرودی - شاعر
- افشین شاهرودی - شاعر و عکاس
- ناصر کشاورز - شاعر و نویسنده
- غلامعلی نادعلی زاده - ملک الشعرای تعزیه ایران
- محمدکاظم مزینانی - شاعر و نویسنده
- مهدی خادمیان - شاعر و ترانه سرا
- روح الله احمدی - شاعر و ترانه سرا
- علی‌اکبر جلالی - پدر فناوری اطلاعات ایران
- احمد مهدوی دامغانی - پژوهشگر الهیات و ادبیات
- حسن ذوالفقاری - نویسنده و پژوهشگر ادبی
- حبیب‌الله فرحزاد - کارشناس برنامه سمت خدا
- اکبر عالمی - مجری و کارشناس تخصصی سینما
- مهدی محقق - پژوهشگر ادبی و فلسفی
- محمدرضا نصیری
- حسن احمدی - نویسنده
- هوشنگ سعادت
- مهدی نصیری - روزنامه نگار
- علی اکبر مرآتی - از اساتید برجسته و عضو هیئت علمی تمام وقت دانشگاه گیفو
- علی اصغر عالمی - استاد بازنشسته دانشگاه بالتیمور مریلند آمریکا
- سید محمد ترابی -استاد بازنشسته ادبیات دانشگاه های آمریکا و استرالیا
- فریده مهدوی دامغانی - مترجم
- محمود قنبری - دوبلور و مدیر دوبلاژ
- ناصر احمدی - دوبلور و گوینده رادیو
- سیف‌الله یزدانی - خوشنویس
- علی اصحابی - خواننده و آهنگساز
- بهنام بانی - خواننده
- اشکان خدابنده لو (اشوان) - خواننده
- علی رهبری، - خواننده و آهنگسازپازل بند
- ناصر فرهودی - آهنگساز
- علی معلم - نویسنده ، کارگردان و تهیه کننده
- هما خاکپاش - بازیگر
- عبدالرضا امیر احمدی - مجری صدا و سیما
- پویا شکوهی-مجری، گزارشگر،خواننده، کارگردان و تهیه کننده
- علی اصغر خطیب زاده - بازیگر
- حسام خلیل نژاد - بازیگر
- داوود مقبلی - والیبالیست
- محمدرضا دامغانی - والیبالیست
- علیرضا منصوریان -سرمربی فوتبال
- محمدعلی فلاحتی نژاد - وزنه‌بردار
- زهرا برناکی - ورزشکار دوومیدانی
- شیخ آهنین - کشتی‌گیر حرفه‌ای ایرانی-آمریکایی
تقسیمات کشوری[ویرایش]
- بخش مرکزی شهرستان دامغان
شهرها: دامغان،امیریه ، دیباج و کلاته
شهر: امیریه
زبان[ویرایش]
زبان مردم شهرستان دامغان نیز گونه‌ای از زبان اصیل فارسی است که با گویش فارسی خراسانی پیوستگی دارد.[۲] این گویش در تمامی مناطق این شهرستان یکسان تکلم نمی‌شود. در مناطق شمالی شهرستان دامغان (به جز شهر دیباج)، به دلیل همجواری با استان مازندران با اندک تفاوت، مردم به زبان مازندرانی سخن می‌گویند.[۳]
جاذبه‌های طبیعی[ویرایش]
غار شیربند[ویرایش]
غار شیربند یکی از زیباترین نمونه‌های غارهای ایران است که در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر دامغان واقع شده‌است. برای دسترسی مناسب به این غار ۱۰ کیلومتر جاده قدیم آب بخشان به گردنه بشم را طی نموده تا به مزرعه خوش آب و هوای شیربند برسید سپس ۵/۱ کیلومتر جاده‌ای که در قسمت شرقی مزرعه است به طرف روستای جزن ادامه داده در ادامه جاده فرعی جدیدالاحداث سمت چپ خود را ۵۰۰ متر به طرف شمال می‌پیمایید. دهانه غار در کمرکش کوهی صخره‌ای که از بستر رودخانه ۵۰ متر ارتفاع دارد واقع گردیده‌است. ساختمان این غار چون در یک رشته فلات آهکی قرار گرفته‌است دارای سازندگی‌های فوق‌العاده زیبا می‌باشد. مسیر اصلی غار به سوی شمال ۳۵۰ متر امتداد دارد اما شعبه‌های فرعی متعددی به صورت تنگه‌های کوچک و مسدود و غیر مسدود از جناح‌های چپ و راست قرار دارند. در این غار قندیل و ستون‌های زیبای آهکی به رنگ و اندازه‌های مختلف از سقف غار آویزان است زمین شناسان قدمت سنگ و ستون‌های این کوه و غار را به ۱۳۶ تا ۱۹۰ میلیون سال قبل نسبت می‌دهند. در دیواره‌های غار در اثر رسوب کربنات کلسیم محلول در آب اشکال بسیار سپید و زیبایی همانند گچ بری‌های کاخ‌ها و منازل به صورت گل کلمی و اجتماع بلورهای سوزنی شکل، مناظر جالب توجه و زیبایی را به وجود آورده‌است که از شاهکارهای آفرینش است.
چشمه علی[ویرایش]
چشمه علی که نام اصلی آن بنا به نوشته مورخین علی بولاغ است در شمال غربی دامغان و در مسیر راه دامغان ـ کیاسر ـ ساری و به فاصله ۳۲ کیلومتری از دامغان قرار گرفته‌است. در اطراف آن باغات و کوه‌های زیبا و سرسبزی وجود دارد که از آب چشمه علی آبیاری می‌شود. این چشمه از لحاظ تقسیمات جغرافیایی در حوزه دهستان رودبار قرار دارد و دارای دو دریاچه می‌باشد که اولی در شمال و دیگری در جنوب عمارت فتحعلی شاه قرار دارد. دریاچه شمالی بر تپه خاکی هموار با سنگ و شن متصل است که قسمت اعظم آب چشمه از این قسمت خارج می‌شود.
میزان آب دهی:
این رودخانه همانند رودخانه‌های دیگر دامغان فصلی بوده و از شاخه‌های دامغان رود و آستانه تشکیل می‌شود و به عبارتی دیگر از دره‌های جنوبی شاهکوه گرگان سرچشمه گرفته و به دشت کویر منتهی می‌گردد و مشتمل بر ۵۰ چشمه است که سالانه جمعاً ۳۰ میلیون متر مکعب آب را به دشت دامغان جاری می‌سازند.
انگیزه ساخت بنای چشمه علی:
در قسمت جنوبی مجموعه چشمه علی ساختمانی قرار دارد که تعمارت آغا محمد خان در قسمت جنوبی دریاچه چشمه علیوسط آغامحمد خان قاجار ساخته شده‌است. درسمت شمالی و در داخل دریاچه به فاصله قریب پانصد متر از تپه‌های آبده، ساختمانی است دو طبقه و دارای ایوان محصور در آب که توسط فتحعلی شاه قاجار ساخته شده‌است. طبقه فوقانی و تحتانی از دو طرف باز است و هر کس در آن بنشیند دو طرف دریاچه را می‌تواند مشاهده نماید. در تاریخ آمده‌است چون فتحعلی شاه قاجار در مولود خانه دامغان دیده به جهان گشود پس از رسیدن به سلطنت، علاقه زیادی به محل تولد خود پیدا کرد و چند دفعه به دامغان سفر نمود. وی در سفری که برای جلوگیری از پیشرفت نادر میرزا پسر شاهرخ نادری در مشهد، به طرف خراسان می‌رفت در چشمه علی توقف نموده و دستور ساخت عمارتی را بدون فوت وقت داد. در مراجعت با مشاهده عمارت چشمه علی، شعف و شادمانی وی را فرا می‌گیرد و شعرای وقت نیز فرصت را غنیمت شمرده و اشعار بسیار زیبایی را می‌سرایند و حکاکان آن‌ها را بر سنگ حک کرده و در عمارت نصب می‌کنند.
ساخت مسجد:
پس از ساخت عمارت فوق، شاه اعلام کرد: «این عمارت کعبه ثانی نیاز دارد» و دستور داد مسجدی در کنار چشمه بسازند. پس در آن مسجدی در جوار عمارت، با طاق رومی ساخته شد که تا چندین سال قبل آثاری از آن مشاهده می‌شد. فتحعلی شاه در آن زمان دستور داد وقف نامه‌ای را برای چشمه علی بر دو سنگ حک و در مسجد نصب نمایند ولی به دلیل عدم کارایی و مخروبه شدن مسجد، آثار باقی‌مانده تخریب و مجدداً در همان محل مسجدی زیبا احداث گردید.
جنگل سیاه خانی[ویرایش]
جنگل سیاه خانی در شمال شهرستان دامغان و در کنار جاده دامغان ـ دیباج ـ گلوگاه ـ بهشهر قرار گرفته‌است. جاده گلوگاه یکی از نزدیکترین راه‌های ارتباطی بین دامنه‌های جنوبی و شمالی البرز می‌باشد که بخشی از آن در محدوده شهرستان دامغان قرار گرفته‌است.
تنگه زندان[ویرایش]
تنگه زندان از جمله جاذبه‌های بی‌بدیل و نمونهٔ کوهستان شهرستان دامغان است که در طول سال، گردشگران و طبیعت‌دوستان فراوانی را به سوی دیدنی‌های بی‌شمار خود جذب می‌کند. این تنگه در ۱۷ کیلومتری شرق شهر دیباج واقع شده‌است و دسترسی به آن آسان است. جهت اصلی این تنگهٔ رؤیایی و خیال‌انگیز جنوبی و شمالی است و در دامنه‌های جنوبی کوه سترگ کهکشان واقع شده‌است. تنگه دارای دیوارهای صخره‌ای و سنگی مرتفعی است که بسیار جذاب و سحرانگیز است. آب بسیار خنک و گوارایی در مسیر تنگه جریان دارد. وجود این آب و فراز و نشیب تنگه، زمینهٔ ایجاد آبشارک‌ها و آبشار زیبایی را فراهم آورده‌است که بر جذابیت‌های بی‌شمار تنگه افزوده‌است. در بهار و تابستان مسیر تنگه و بیرون آن همه‌جا مشحون از علفزارهای سرسبز و گیاهان معطر و رنگارنگ کوهستانی است و بازدیدکننده بی‌تردید از دیدن آن‌همه تنوع و بوهای شامه‌نواز خیره و مسحور می‌شود.
منطقه «جهان‌نما»[ویرایش]
منطقه حفاظت شده جهان‌نما که از نام یک دهکده ییلاقی در دامنه آن اقتباس شده‌است، در سال هزار و سیصدو پنجاه و دو براساس مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست با وسعتی معادل سی هزار و ششصد و پنجاه هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید.
این منطقه در ارتفاعات نوار شمالی دامغان به سمت استان گلستان و در حد فاصل دیباج (منطقه چهارده رودبار) به سمت سرخ گریوه در مسیر توسکا چشمه در جاده دامغان - گلوگاه قرار گرفته‌است. پست‌ترین نقطه آن ششصد متر و بلندترین نقطه آن هزارو شصت و هشت متر از سطح دریا ارتفاع دارد از قدیم الایام محل تفریح و گردش و یکی از شکارگاه‌های منطقه بوده‌است فاصله این منطقه از دامغان در حدود ۱۰۰ کیلومتر است. پوشش گیاهی منطقه به دلیل شرایط آب و هوایی مناسب بسیار متنوع است، ولی متأسفانه در اثر دخل و تصرفات انسانی و چرای مفرط و بی‌رویه دام‌ها و احداث جاده‌ها و امثالهم دچار تغییرات و مشکلات شده‌است. به‌طور کلی جامعه غالب گیاهی منطقه عبارتند از:
درختان پهن برگ همراه با علفزارها و بوته‌زار و گونه‌های ارس و درختچه‌های پهن برگ شامل راش، آزاد، زرشک، ممرز، سرخدار، کلاه میرحسن، بلندبازو، نمدار، گل‌گاوزبان، کچف، ارس و درمنه. از زیستگاه‌های عمده منطقه، ترکت را می‌توان نام برد که بخشی از منطقه امن جهان‌نما را تشکیل می‌دهد و زیستگاه عمده مرال شوکا، پلنگ، خرس، خوک وحشی و گرگ است.
یکی دیگر از زیستگاه‌ها چلستان است که در محدوده آن مرال، خرس، گرگ، پلنگ و قوچ و میش و کل و بز یافت می‌شود. البته گاو موزیکش و زیستگاه‌های اطراف آن منطقه مناسبی برای مرال، شوکا، خرس، پلنگ و دیگر گونه‌های جنگل‌زی است که در جنوب آن قوچ و میش زیست می‌کند. زیستگاه‌های قلقله، آق‌رضا، چکل گدا، لندهکوه، تالو، خوش‌دستی، لندو و مغزی از زیستگاه‌های کل و بز و قوچ و میش است و در بعضی از قسمت‌های آن مرال نیز زیست می‌کند.
زیستگاه‌های شربت، کولیجال، سوته و گرمه توهم محل زندگی خرس، شوکا، مرال و پلنگ است و در قسمت‌های صخره‌ای آن کل و بز زیست می‌کنند. منطقه حفاظت شده جهان‌نما به علت کوهستانی بودن منطقه و پوشش بوته‌زاری و علفزاری در کنار درختزارهای تنک، گونه‌های بسیار باارزشی از پرندگان را در خود جای داده‌است که در بین آن‌ها کبک دری، عقاب طلایی و هما نیز دیده می‌شود.
در جهان‌نما گونه‌های مختلفی از پرندگان مانند شکاری‌ها، لاشخورها، طرقه‌ها، جغدها، کبوترها، زنبورخورها، سسکها، سعوها، عقاب‌ها، کلاغ‌های زرد پره‌ها و غیره را می‌توان مشاهده کرد.
چشمه‌سارهای زیادی در داخل منطقه حفاظت شده و محیط‌های اطراف آن وجود دارد که سرچشمه بسیاری از رودخانه‌های بزرگ و کوچکی است که به عنوان ذخایر منابع آبی محسوب می‌شود که به خارج از منطقه جریان می‌یابند. در ذیل به تعدادی از رودخانه و چشمه‌های مهم منطقه حفاظت شده جهان‌نما اشاره می‌شود: رودخانه‌های، ترکت، مغزی، چهارباغ. چشمه‌های زیارت، مغزی، مارسنگ، اسبومرگاه، شاهپسند، ترکت، حاجی‌آباد، گچیان، مراد چشمه، قلقله، وارا، خوش‌دستی، کلی چال، قورمه‌تو، پاییزین، قلعه سرک.
جاذبه‌های تاریخی[ویرایش]
از آنجا که شهرستان دامغان با نام باستانی صددروازه، روزگاری پایتخت سلسله اشکانیان در دوران پیش از اسلام بوده‌است، قدمت آن به سالیان خیلی دور بازمی‌گردد. به همین علت، این شهرستان دارای آثار تاریخی فراوان و متعددی می‌باشد که به ثبت ملی و بین‌المللی رسیده‌اند. آثار تاریخی شهرستان دامغان را می‌توان به آثار متعلق به دوران پیش از اسلام و پس از اسلام دسته‌بندی نمود.
آثار تاریخی پیش از اسلام
مسجد تاریخانه، تپهٔ چشمه‌کبود، تپهٔ شمس‌آباد، تپهٔ شیرآشیان، تپه حصار تویه رودبار، تپهٔ قلعه‌پنجم، منطقهٔ گولرکن، تپهٔ باغ‌بالا، تپهٔ تو رودبار، تپهٔ تیل‌تغار، تپهٔ زیرچکل قلعه چه، تپهٔ سردور چاه، تپهٔ سفید عباس‌آباد، تپهٔ شماره۲ نریشم، تپهٔ کلاته‌گوش، تپهٔ نسروا، تپهٔ ولی‌گاه، قلعه تپه بادله‌کوه، گنج تپه دراین دله، گنج تپه شماره۲ کشت دشت، گنج تپه شماره ۱ کشت دشت، گورستان کشت دشت.
آثار تاریخی پس از اسلام
آتشکدهٔ دروار، آرامگاه امام‌زاده شمس‌الدین، امام‌زاده میرمطهرین میرمیکاییل، تپهٔ آقابابا، تپهٔ ابراهیم‌آباد، تپهٔ اسحاق‌آباد، تپهٔ بق، تپهٔ جزن، تپهٔ جیران قلعهٔ شمالی و جنوبی، تپهٔ چاله‌سر، تپهٔ چمن سادر، تپهٔ حمام، تپهٔ ریگی، تپهٔ کل مؤمن، تپهٔ لندرهور، تپهٔ مومن‌آباد، تپهٔ مرطلا بالا، قلعه تپهٔ لارکوه، قلعهٔ زرد شمس‌آباد، قلعهٔ گیوتنگه، محوطه سر قله دروار، محوطه شهرک قدیم مهماندوست، محوطهٔ میلو
منابع
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- ↑ «گویش دامغانی». دامغان، مرکز ایالت قومس. ۲۰۱۸-۰۳-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۲۷.
- ↑ «پیشینه تاریخی سمنان (زبان در استان سمنان)». وبسایت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱.
